Anna van Rheeden schreef op maandag 10 juli 2006, 2:40:


Hoi Isabel,

't Is nu nog duidelijker! Dat stukje over het zenuwgebeuren ontbrak bij mij nog. Heb ik ook meteen antwoordt op mijn vraag of paarden dat kraakbeen ook nog op latere leeftijd kunnen ontwikkelen. Uit dit verhaal begrijp ik dat dat inderdaad kan en ik begrijp nu ook weer beter waarom je zo hamert op het gebruik van hoefschoenen!

Ik ben erg blij met al dit soort info, je bent nooit te oud om te leren, nietwaar.

Groetjes, Els.

Esther schreef op dinsdag 11 juli 2006, 9:07:


Ben zelf alle gele bloemetjes op en om ons land aan het determineren. Als je googled op "plantengids leuven" kan je een plantenboek van de universiteit van Leuven opstarten. Heet geloof ik Lupak of zo iets. Er staan hele duidelijke foto's op, soms wel 11 van één en dezelfde plant. (Ben een complete analfabeet op de computer, dus vraag me niet een link te geven). Bij ons heb ik drie soorten melkdistel (kende ik er één van, wist niet dat de andere ook melkdistel waren), ruige leeuwentand en (maar die kende ik ook al) pastinaak gevonden. Bij de groentetuin staan een paar kleine kruiskruidjes. Heb die altijd als "onkruid" verwijderd, nooit geweten wat het was. Kom ik verder nergens tegen, ook niet op het land.

Groetjes, Els.

Marianne Sychold schreef op zondag 16 juli 2006, 11:29:


Omdat ik uit deze berichten begrijp dat Froukje dus niet het enige paard is dat op het moment erg gevoelig loopt, wil ik toch even reageren.
Froukje is in oktober vorig jaar, na 17 jaar, van de hoefijzers gehaald. De hele winter is ze behoorlijk gevoelig geweest, maar in maart/april begon ze steeds beter te lopen. In mei, de eerste droge periode was dat weer over.
Ik werd er behoorlijk wanhopig van. Ze strompelde zo'n beetje over het land. Van alles geprobeerd, natuurlijk bekapper erbij, maar niets hielp. Af en toe ging het weer even beter, maar daarna ging het geheid weer mis. Wat mij toen ook op begon te vallen was, dat de stralen van Willem, onze 5 jarige ruin, altijd wat soepel bleven, terwijl ze bij Froukje keihard werden met droog weer.
Ik ben toen een dagboek bij gaan houden. Weersomstandigheden, hoe de ondergrond was en hoe ze liep. Daar kon ik al heel snel uithalen dat ze veel beter liep als de grond drijfnat was en niet alleen in de prut, maar ook op andere ondergronden (o.a. grind) liep ze dan veel beter. Daarom de eerst volgende dag dat ze minder liep, haar voeten in emmers water gezet. Dat gaf aanmerkelijk verbetering. Dus een vijver gegraven en haar daar driemaal daags een kwartier in laten weken. Dit hielp op zich wel, maar niet langer dan een paar uur. Omdat ik dus echt het idee kreeg dat de stralen teveel uitdroogden, de stoute schoenen aangetrokken en er een lik uierzalf ondergesmeerd. Tot mijn grote verbazing gaf dit onmiddelijk verbetering.
Op het moment ga ik als volgt te werk. 's Morgens en 's avonds maak ik de hoeven schoon en vet de stralen en de hoefballen in met uierzalf, in de middag gaat Froukje 20 minuten met de voeten in bad. Dit werkt voor haar erg goed. Ik kan nu zonder problemen 5 km. met haar wandelen en doe dit drie maal per week. De andere dagen wandel ik minstens een half uur met haar over het asfalt. Ook het achterwaarts gaan, gaat haar een stuk beter af.
Ik gebruik de uierzalf van Bogena, waar ook lanoline inzit. Heb een tijdje laurierzalf gebruikt, omdat de uierzalf op was, maar dat werkte een stuk minder goed. Heb ook al eens een avond het invetten overgeslagen, maar toen liep ze de volgende morgen meteen weer slecht op het beton.
Weet niet waarom het zo goed helpt bij Froukje, maar wellicht heeft iemand wat aan mijn ervaringen.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 16 juli 2006, 20:35:


De uierzalf lijkt voor het bekappen niet veel uit te maken, de steunsels bij Froukje zijn nog steeds knalhard. Wat daar wel voor het helpt, is ze voor het bekappen een tijdje in het water zetten. Ik heb net Willem z'n hoeven onder handen genomen. Hij had net een tijdje staan spletsen, alleen met zijn voorhoeven in het water. Die waren een stuk beter te bewerken dan zijn achterhoeven. Ik heb Froukje al eens met 4 benen in 4 emmers water gehad, ze bleef daar heel rustig in staan. Nu hebben we een poeltje dat met een draadje dicht gezet kan worden. Is erg handig en de paarden vinden het nog leuk ook.

Groetjes, Els.

Eva Saegerman schreef op maandag 17 juli 2006, 10:38:


Hoi Eva,

Leuk huis! Ziet er lekker ruim uit.
Wij geven onze paarden iedere dag een strookje lang gras erbij. Ze eten dat goed op en hebben er geen problemen van. Bij ons staat er gelukkig geen/heel weinig boterbloem. Wat me in de buurt opvalt is dat de paarden om de boterbloemen heen eten. Ze gaan er alleen aan als er écht niets anders meer te eten is. Boterbloem is, voor zover ik weet, in gedroogde vorm niet giftig meer. Dus ik zou het gras laten opeten en de boterbloemen maaien. (Of spuiten, maar daar hou ik zelf niet zo van.)

Groetjes, Els.