klaas.feuth schreef op zaterdag 15 juli 2006, 14:55:


Jee, Klaas denkt... hou jij je renetten dan met de snijkant richting pees?
Ik heb zojuist ook even geprobeerd te denken, net lang genoeg dat het nog geen pijn deed, maar volgens mij snij ik altijd richting toon...


Heb je er ook getracht bij te bedenken hoe een dergelijke ernstige rafelwond slecht of niet geneest?

Genoeg gekkigheid. Been there, got the T-shirt. Ik heb flex-bekappen jaren geleden al gedaan, geinspireerd door een kennis die klauwbekapper maar dan voor koeien is (daar is het machinale allang gemeengoed). Ik ben er heel gauw mee gestopt, simpelweg omdat het mij geen voordelen bood; alle noodzakelijke liflafjes eromheen, bandageringen etc. meegerekend, ben ik véél efficienter met mijn nipper en desnoods kapmes. Als je machinaal wilt gaan moet je het eigenlijk zoals de koeienlui aanpakken: muurvast fixeren in een travail en dan snel seriewerk. Ik zie dat bij paarden niet...

Zo te zien bevalt het Trea wel... des te beter toch? Verder geen nieuws.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

klaas.feuth schreef op zaterdag 15 juli 2006, 18:22:


Ik bedoel het echt niet om te jennen, maar ik vraag me serieus af van wie je dat zo geleerd hebt.

Los van of je naar je toe of van je af snijdt, heb ik ooit geleerd en onthouden zoveel mogelijk met de richting van het hoorn mee te krabben/snijden/raspen, dus richting toon (dat is niet altijd hetzelfde als naar je toe/van je af, als het naar je toe wordt kun je beter indien mogelijk van positie wisselen omdat van je af veiliger is).
Dat is dus nogal tegenovergesteld wat we geleerd hebben, daarom eigenlijk...

Wat vindt de HNcursus daar eigenlijk over?

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Susanne van Eijk schreef op zaterdag 15 juli 2006, 17:36:


Moi, Suzanne

Vlagtwedde is hier haast om de hoek, dus wil ik wel een uitzondering maken om aan te komen. Kost je niets, alleen wil ik alles wat ik doe uitgebreid documenteren op film/foto. Mocht de wonderbaarlijke genezing je achteraf iets waard zijn is dat aan jou....

Als ik het ongezien zo inschat is waar je op rekenen moet is toch zeker wel een jaar basisrevalidatie, op voorwaarde dat er niet verder met ijzers etc. geklooid wordt. Wat de huskamp-methode is weet ik niet... zijn medisch verleden incl. xrays is sowieso wel nuttig te kunnen bekijken.

In B'wolde loopt een shetmerrie met ex-ernstige laminitis die ik al ongeveer 3 jaar behandel. Er is nu zelfs nauwelijks nog hoefringdivergering te zien; moet je wéten om het nog op te merken. Echt genezen dus. Het kan.

Verder moet je bereid zijn tot veel zelfwerkzaamheid. Ik ga niet iedere dag langskomen, maar wel 3-4x/maand. Gedurende de revalidatie wordt er niet gereden, geen pogingen tot forceren gedaan, wél gestimuleerd. Alleen nog maar goed/langstengelig hooi gegeten, weidegang is veel te riskant en ongecontroleerd. Om gedétailleerder aanwijzingen te kunnen geven moet ik de situatie en mogelijkheden zien... en je moet dit écht willen.

Pas wanneer aan échte genezing voldaan is, er écht herstel is kun je weer aan verstandige weidegang denken. Opstallen is uit den boze, dus in de, liefst verharde maar desnoods zandbak... paddock. Dagelijks gepaste beweging, mee uit wandelen nemen dus. Het komt niet vanzelf. Denk er goed over.

Indien accoord verneem ik het hier wel.
groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

sandratien schreef op zaterdag 15 juli 2006, 10:41:


Ja,natuurlijk heb ik dat gelezen. Anders geef ik er toch geen commentaren op?

Ja, de clou is goed vertaald nmm... en je angst dat 1 en ander verkeerd begrepen wordt is ook terecht. Aan de andere kant denk ik eerder dat het helemaal niet bekeken dus ook niet begrepen wordt

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

jose schreef op maandag 17 juli 2006, 17:25:


Idd, op stal... of desnoods de toch al leegstaande varkensconcentratiekampen vol stouwen tot paardenpakhuis.

Wat ontbreekt is het nog altijd INZICHT; alles al heel helder naar voren gebracht in de boeken van mevr. Kiley-Worthington, vanaf al 20 jaar terug dus! Maar nee, net als de operante methoden (al zowat een eeuw in de aanbieding) druppelt dit niet door tot de massa.
Dat geldt dus NIET alleen boeren (mogelijke aanbieders) maar ook en vooral degenen die met (hun) paarden bezig zijn (de klanten).

Piet zit nmm helemaal op de juiste lijn ( Nr:45225 )!

Ik heb zelf hier wel degelijk ook al geprobeerd te onderhandelen voor grootschalig paardgericht inscharen. Het loopt wel degelijk dood op boeren ideeën; ze willen geen "rommeltje" op hun land, geen "zigeunerkamp" (letterlijke citaten).

De ouderwetsere boeren, zover ik die persoonlijk ken, zijn weggesaneerd of tot hobbyboeren teruggebracht, door toedoen van ons boerenministerie LNV wat de internationale concurrentiepositie altijd in het vaandel had en nog steeds niet door heeft dat NL überhaupt geen land (meer) is voor primaire agra-bulkproductie. Voor de boeren die wel met de tijd mee zijn weten te gaan zijn hun koeien nog slechts nummers.

Dat paardgerichte houderij een nieuwe, groeiende niche is behoeft dus vooral voorlichting!

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Piet schreef op woensdag 19 juli 2006, 10:14:


Ik. Mijn nieuwe hengstvriendje dus. Idd overgang van in de wei lopen naar met baassie op avontuur gaan. Daar is hij volgend jaar naar ik aanneem wel overheen, we doen het rustig aan en érg beperkend is het nou ook weer niet eerlijk gezegd. Het zit meer tussen mijn oren, ik vind het akelig.
Oorzaak is natuurlijk mijn schuld, nml. het opvoeren van belasting (dynamiek). Ik probeer daarmee tegen de drempelwaarde aan te komen zonder te overnemen; zonder fysieke uitdaging komen we ook nergens... het gevaar zit er gewoon in dat je net te snel wil.

Ik denk dat je naar het schoenenverhaal wil... toch?
Een half jaar terug, toen er nog niets op dit vlak aan de hand was, zei ik al tegen Sas dat Dyggur misschien wel schoenen nodig zou gaan hebben. Uiteindelijk heb ik het allemaal met Draupnir al eerder meegemaakt.
Ik twijfel nog steeds over schoenen.
Als hij ze fysiek écht nodig heeft betekent dat nmm dat ik véél te ver ben gegaan
Om de gangen makkelijker te ontwikkelen lijken ze me heel prima (maar dat is eigenlijk ander topic).
Voorlopig hou ik het bij zoveel mogelijk de juiste ondergronden (laten) kiezen (want hij weet zelf het best waar hij het prettigst loopt), en dat is momenteel een combi van de verharde weg (tölt) en terrein (stap, draf); halfverhard (steenslag) doen we even niet, maar zodra hij aangeeft er OK mee te zijn weer wel... dat is afwachten en proberen.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Piet schreef op woensdag 19 juli 2006, 11:08:


Ja, de gedachte...
En kijk nou es terug, als is het alleen maar op HN, welke indruk je uit praktijk krijgt? Ik ben bang dat hoefschoenen vooral toegepast worden om de drempelwaarde van wat je paard (niet) aan kan te verhogen. En dat accent ligt nmm toch net iets anders dan "zonder gevaar voor overbelasting".
Er zitten twee kanten aan nmm:
- zoals Ramey beweert het (positief) stimuleren van hoefwerking door te (kunnen) lopen; en van JUISTE hoefwerking door vermijding van hiellanden tegen te gaan. Daar ben ik het op zich niet mee oneens.
- zoals Kraak beweert een verdoezeling van de feitelijke situatie, en dat is iets waar ik geen behoefte aan heb. Daarom kies ik vooralsnog voor mijn paard zoveel mogelijk vrijheid geven, hij voelt en weet het allemaal veel beter dan ik.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 19 juli 2006, 12:25:


Rijden, als in "rijden", hoeft niet persé. Samen wandeling maken, beetje grazen en in de rondte rotzooien werkt denk ik héél goed.


Nu moet ik meteen ook aan Pien denken; jullie omgeving is heel anders dan mijn Oost-Groningse DUS zijn de resultaten en afweging die je maken moet anders.
In jullie veel steniger omgeving zou ik denk ik sneller overgaan tot gebruik van hoefschoenen, maar nog bij langena niet automatisch! Eerder zou ik proberen de hoeveelheid stapjes te reguleren en indien gewenst heel langzaam op te voeren.
Mijn indruk is dat Pien's paarden het redelijk tot goed doen. Voor die omgeving lijkt zij me veel eerder ervaringsdeskundige. Ikzelf zou blijven letten op de juiste manier van lopen, niet overnemen maar wel regelmaat. De paarden van Pien krijgen hun regelmaat vanzelf al in een veel hoger tempo dan mijn luxe opvretertjes... Kasseien, kinderhoofdjes noemden wij dat, lijkt me wel heel prachtig om op te staan en een beetje rond te rommelen. Die hebben we hier helaas niet.

groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein