Margot van Lare schreef op zaterdag 29 juli 2006, 21:42:


Natuurlijk weet ik niet 100% zeker dat die mensen er iets mee te maken hebben. maar t'is alleszins verdacht.
Het is al de hele dag hét gespreksonderwerp hier in de buurt. Alle buren hebben gezegd een oogje in het zeil te houden en de buurvrouw slaapt sowieso met haar raam open. (en zoals ze gisteren al bewezen heeft is ze nogal alert op vreemde dingen) Dus mijn paarden worden zeker in de gaten gehouden. (Dankuwel allerbeste buren :) )
Voor de zekerheid heb ik daarnet mijn afspanning maar wat verstevigd en een groot hangslot bevestigd.
dingen zoals een camara of zelf op de wei gaan slapen zijn niet haalbaar. (Ik zou mijzelf ook niet veilig voelen in een tentje ofzo) En ik denk niet dat het veel zin heeft mij paranoia te gaan gedragen. je paarden op een natuurlijke manier houden , brengt nu eenmaal meer risico's mee dan ze op te sluiten in een gebarricadeerd hok.

Ik ben er echt wel van overtuigd dat iemand haar een handje geholpen heeft om uit de wei te raken. Ik heb normaal ook een shetje van 90cm, mijn onderste draad is dus echt wel heel laag. (25cm ofzo) Daar kan ze echt niet onder.
En zelfs als ze compleet over haar toeren is, kan je haar bij wijze van spreken nog achter een strotouwtje zetten.

groetjes
Ans
(Die waarschijnlijk vannacht toch maar eens op de wei gaat kijken (Hopelijk krijg ik al mijn waakzame buren dan niet op m'n dak :) )

sandratien schreef op zaterdag 29 juli 2006, 23:45:


Als dit haalbaar is, is dat inderdaad een goed plan.
Mijn vader had ooit voorgesteld om een systeem op 1 van de stroomdraden te installeren dat een sms naar je gsm stuurt wanneer de draad onderbroken wordt.
Maar uiteindelijk hebben we hier maar van afgezien. We hebben weides op 4 verschillende locaties en samen zou dat betekenen dat we enkele kilometers extra beveiligingsdraad zouden moeten installeren en telkens het systeem moesten verhuizen en instellen. Het was gewoon niet haalbaar.

groetjes
Ans en Tempête (die ook nog graag héél lang samenblijven :) )

Mijn vader dringt aan dat ik aangifte zou gaan doen bij de politie.
Wat denken jullie, heeft dit zin?
Ik heb niet meteen harde bewijzen ofzo. En het lijkt mij meer zever en rompslomp dan dat ik er ook echt iets aan heb.

groetjes
Ans

Ik heb net het onderwerp over de veroordeelde strasserbekapper gelezen (ben een tijdje niet online geweest) en nu ben ik eerlijk gezegd een beetje verontrust.
Ik zit namelijk met het volgende:
Zoals sommigen van jullie misschien weten is er recent vastgesteld dat mijn paard nogal erge artrose heeft en best met pensioen gaat. Ik had dit op het andere forum vermeld en daar waren enkele mensen die mij hadden aangeraden om eens naar Dr. Strasser te mailen.
En ik heb haar dus inderdaad een korte beschrijving van het probleem gemaild en gevraagd wat zij zou doen. Zij heeft mij daarop in contact gebracht met ene Chris Gehrmann, die verantwoordelijk is voor België en Frankrijk. ( www.der-hufheilpraktiker.de )
Ik was al een tijdje met deze man over en weer aan het mailen, en gisteren ben ik naar daar geweest met beeldmatriaal van mijn paard. (De afstand was te groot om het paard in persoon mee te nemen)
Na overlopen van de opties, zijn we tot de conclusie gekomen dat de enige haalbare oplossing om mijn paard op deze manier te laten bekappen, zou betekenen dat ze voor 3 tot 5 maanden naar daar zou gaan. En dat hij mij in die tijd het nodige zou leren om de behandeling (onder zijn controle) voort te zetten wanneer ze weer thuis is. (Er zijn namelijk geen Belgische strasserbekappers meer (Hij vermelde verschillende mensen die inderdaad uit de organisatie waren gezet omdat ze teveel improviseerden), en de drie mensen die volgens hem wel de nodige kennis en ervaring hadden om mijn paard op deze manier te helpen zitten allemaal te ver van mij vandaan om haar hier te komen behandelen)
Hij zei trouwens dat hij mij sowieso zou afraden haar thuis te houden om bemoeienissen en druk uit mijn omgeving te vermijden. Want ze zou zeer zeker erg kreupel worden zei hij. (Zou dit misschien niets met die veroordeling te maken kunnen hebben? )
Bijkomend probleem is dat ik niet zoveel tijd heb om te beslissen wat ik wil doen.
Mijn paard heeft naast artrose aan de katrol ook erge spat en de tarsaalgewrichten zijn reeds aan het sluiten. Wanneer dit inderdaad volledig is (En volgens mijn DA zou dit al binnen enkele maanden kunnen zijn), is een normale beweging van het gewricht niet meer mogelijk. En is de kans op herstel dus ook verkeken. Even de kat uit de boom kijken en afwachten of andere dingen effect hebben is dus ook geen optie.
Ik heb hem beloofd mijn beslissing te laten weten in de loop van de volgende week.

Maar ik zit met een hele hoop twijfels. Natuurlijk financieel ( maar dat zijn jullie zaken niet :) ) maar vooral vraag ik mij af of het wel verantwoord is, mijn paard zoveel/zolang pijn aan te doen? (Eigenlijk alle argumenten die Nick in dat andere onderwerp al aanhaalde) Als hij mij zou kunnen beloven dat mijn paard daarna 100% pijnvrij zou zijn, zou ik niet twijfelen. Maar zo'n garantie kan hij mij natuurlijk niet geven.
Is het dan beter om haar de rest van haar leven wat mank op de wei te laten staan? Of om toch te hopen dat dit weer in orde komt en haar te laten behandelen (en dus nog meer pijn laten doen) en het risico lopen dat het niets uithaalt?
Nog iets waar ik volgens Chris rekening mee moet houden is het feit dat ze in de toekomst nog last zal krijgen aan haar voorvoeten als daar niets aan verandert.
(En ze loopt nu inderdaad ook al een drietal weken mank op het voorbeen dat diagonaal tegenover haar slechte achterbeen staat)
Opvallend vind ik ook dat mijn paard op ongeveer dezelfde manier loopt met haar voorbenen als de pony in dat filmpje. Niet zo erg natuurlijk, maar ze zet wel de ene voet voor de andere ipv van ernaast. Ik dacht altijd dat dit speciale loopje gewoon bij haar hoorde. Maar volgens Chris is het zeker een teken van pijn en probeert ze op deze manier bepaalde delen van haar hoeven te ontlasten.
Enzo waren er nog wel enkele typische kenmerken, zoals bespiering, stand,... waar hij een verklaring voor had ivm haar hoeven. (Ik moet wel zeggen dat ik onder de indruk was van al wat hij vertelde en zijn anatomische kennis)

Tja mensen graag jullie commentaar hierop, want ik ben het noorden even kwijt. Ik heb nog geen flauw idee wat ik nu juist ga beslissen.

groetjes
Ans

Margot van Lare schreef op zondag 13 augustus 2006, 11:11:


Hi,
Het probleem is niet zozeer dat ik niemand zou vinden die hierheen zou willen komen. Die zullen er ongetwijfeld wel zijn. Maar mijn paard zou in het begin om de twee dagen bekapt moeten worden. En als je dan telkens iemand moet laten komen van 200 km verderop, dan betwijfel ik of dit financieel zoveel aantrekkelijker is. En blijkbaar was wat hij met mijn paard van plan was, niet iets waar hij veel van zijn collega's mee vertrouwde. Hij noemde drie namen die volgens hem capabel genoeg waren. De rest mistte ervaring of waren geen officiële strasserbekappers (Of zo heb ik het tenminste verstaan. Maar mijn engels is ook niet perfect :) )

En ik weet ook niet of ik wel zou willen dat ze thuis blijft, als ik zou beslissen hieraan te beginnen. De sociale controle aan mijn weides is misschien net iets te groot. En ik twijfel of ik dan wel sterk genoeg in m'n schoenen sta om hier tegenin te gaan.
En misschien nog een beetje een egoïstisch argument, maar de dagelijkse aanblik van mijn Tempête die door de wei kreupelt, ik weet niet of ik dat wel wil zien.
Nee, als ik dit zou doen, dan gaat ze naar daar. Dat staat voor mij wel vast.
Ik weet alleen niet OF ik hieraan wel wil beginnen.

groetjes
Ans

Bu the way, ik heb gisteren geen enkele rubberen mat gespot. :)

Ans

jose schreef op zondag 13 augustus 2006, 12:44:


Met dat idee ben ik dus gisteren ook naar daar gegaan.
Maar mijn paard heeft nooit ijzers gehad, loopt 24/24 buiten en wordt al bijna een jaar natuurlijk bekapt. En toch zit er niet de minste evolutie in haar hoeven. Ze heeft ondergeschoven hielen aan haar voorhoeven, en ze blijven ondergeschoven.


Bot is nog steeds een levend weefsel. Botwoekeringen onstaan door een verkeerde belasting. Als je de mechanismen van beenvorming bekijkt, zou "in principe" herstel ook mogelijk moeten zijn wanneer het evenwicht in het gewricht herstelt wordt. De mechanismen zijn immers dezelfde als dewelke de botwoekeringen veroorzaken. Dat zal zelfs een DA beamen. (en dit is standaard leerstof histologie in de studie diergeneeskunde) Moeilijkheid is om dat evenwicht te herstellen, waardoor artrose dus ook de naam heeft ongeneeselijk te zijn.

Dit is in het geval van mijn paard niet waar. Daarom ook dat ik het moeilijk heb om mij erbij neer te leggen. Naast de gewone spat heeft ze ook artrose aan de katrol (os talus) van het sprongewricht, een erg beweegelijk gewricht dat niet vergroeit. Pijnvrij zal ze dus nooit meer worden. En ze zal onbruikbaar blijven.
Ik zou bijvoorbeeld wel de tarsaalgewrichten kunnen laten vergroeien, dan heeft ze alleszins daar al geen pijn meer van. Maar dan is ook elke kans om het evenwicht in het gewricht te herstellen, verkeken.

Dit weet ik niet. Ik zal het hem eens vragen. Ik laat je het antwoord dan wel weten.


Tja, je hebt gelijk.
Maar eigenlijk doet een DA toch hetzelfde? Ik weet genoeg medische ingerepen die een lange tijd pijn kunnen veroorzaken.
Maar het feit dat mijn paard pijn zal hebben, is inderdaad wat mij tegenhoudt.

Je noemt hier allemaal dingen op die reeds het geval zijn.
Over die voedingssupplementen heb ik wel mijn twijfels. Naast het feit dat de Da zei dat dit weinig voor mijn paard zou kunnen doen, is er nog mijn zus haar pony, die ook spat heeft, en zij krijgt al meer dan een half jaar primeval en aanverwanten. Zonder resultaat.
Aan Adb heb ik ook al gedacht. Maar dan vraag ik mij af of het wel zin heeft haar te laten lopen als ze niet correct op haar voeten staat? Lijkt mij dat ze dan net nog extra belast wordt in haar verkeerde manier van lopen? (en dan heb ik het hier vooral over haar voorvoeten)

groetjes
Ans

Piet schreef op zondag 13 augustus 2006, 13:48:


Hi Piet, da 's een goed plan. :)
Heb je misschien een mailadresje voor me?
Het blijft natuurlijk wel zo, dat die mensen in jakkamakka zitten en buiten hun mening zeggen, ook weinig concreets kunnen betekenen.
Maar een extra mening, is nooit verloren moeite.

groetjes
Ans

Piet schreef op zondag 13 augustus 2006, 13:48:


Nog even hierover.
Ik kan niet helpen dat ik heel wat dingen over gisteren, in een ander daglicht zie, nu ik gehoord heb over die veroordeling.
Ik heb de indruk dat ze aan het shiften zijn in hun bekappers en dat ze vooral voor mensen willen gaan die medisch onderlegd zijn.
Meermaals kwam naar voor dat nu verschillende DA's de cursus bij hem kwamen volgen. En toen ik zei dat ik studente diergeneeskunde was, werd hij ineens heel toeschietelijk. (Hij bood toen zelfs aan mijn paard zelf te komen oppikken?!!)

Ans

Ans Jondral schreef op zondag 13 augustus 2006, 14:13:

................ Als je de mechanismen van

Sorry, maar hier stond een mega dt-fout in die ik echt ni kon laten staan. :)
Stom dat je niet kan editten.

Ans
(die waarschijnlijk nog veel meer fouten heeft getypt)

jose schreef op zondag 13 augustus 2006, 18:58:


Wat je hier zegt over die voedingssupplementen is erg interessant en dan vooral voor mijn zus haar pony. Ik zal haar de info doorgeven.
Maar wat mijn paard betreft, Ik heb echt wel m'n huiswerk gedaan. Zowel m'n eigen DA als de DA's in de kliniek waar ze de foto's hebben genomen geloven er in haar geval niet in. (terwijl diezelfde DA, dit voor mijn zus haar pony wel een optie vond) Site's zoals Bokt heb ik helemaal uitgeplozen. En daaruit kan ik alleen maar concluderen dat er een heleboel paarden gedrogeerd door het leven gaan. Vaak worden cortaflex en andere glucosamine-preparaten de hemel ingeprezen, maar als je dan verderleest, blijkt dat die dieren onder de Bute zitten. (Zo loopt de mijne ook M dressuur hoor :) )


Ik denk eigenlijk het tweede. Ik heb net op oude foto's zitten kijken, op zoek naar dingen waar ik het gisteren met die bekapper over gehad heb.
En ik kan alleen maar besluiten, dat die kenmerken (qua bespiering en stand) reeds aanwezig waren toen ze twee jaar was. Foto's vroeger dan dat heb ik niet.
Maar hoe komt een tweejarig paard, wiens enige job is, om op de wei te staan, hier aan?
Of het met verkeerde training te maken heeft, dat betwijfel ik ook. Ze is opgeleerd toen ze 4 werd, licht gereden tot ze 5 jaar was en toen op de wei geblesseerd geraakt waarna ze eigenlijk nooit meer serieus is doorgereden.
Je zegt dat ze nu ook moet lopen, maar dat is niet helemal correct. Tuurlijk staat ze op de wei, maar ik merk dat ze haar beweging tot het minimum probeert te beperken. Terwijl ze vroeger wel eens in draf of galop naar de draad kwam gelopen, komt ze nu op het gemakje aangekuierd. Ze probeert te vermijden om snel te draven en als je haar dwingt om te lopen springt ze liefst zo snel mogelijk aan in een hobbelgalop. Ik zie haar in tegenstelling tot vroeger maar heel zelden spontaan draven.
Beweging zorgt er nu trouwens voor dat de tarsaalgewrichten sneller zullen sluiten. En ik ben er nog niet helemaal uit of dit nu net iets is dat ik wil of niet.

Ik had reeds enkel maanden geleden contact opgenomen met iemand van dat AdB trainingscentrum. (Toen ik trouwens nog niet wist dat ze artrose had en mij nog volop aan het afvragen was waarom ze steeds maar weer mank liep) Ik kreeg toen het bericht terug, dat AdB stopt met zijn activiteiten in België en er een stage volgen dus ook niet meer mogelijk was.
Ik moest mij maar wenden tot één van de lesdagen in Ndl, waar je dan een halfuurtje tijd krijgt per paard. (Zag ik dus niet zitten)

Tja, ik spreek geen letter Duits. Die site heb ik dus niet kunnen lezen. :) Ik zal je dan maar geloven zeker.
Ik vond het er zelf wel netjes uitzien en de paarden goed verzorgd.

Ans

Nick Altena schreef op zondag 13 augustus 2006, 20:41:


Hi, je geeft jezelf teveel eer :) Ik was sowieso al aan het twijfelen.


snelheid is volgens die strasserbekapper net, wat bij mijn paard belangrijk is. Ze moet correct staan voor haar gewrichten zijn dichtgegroeid.

Helemaal gelijk.
Het is maar wat je gelooft zeker?
Even een opmerking: Iedereen heeft het idee (mij inclusief) dat Strasserbekappers zweren bij dat bekende tekeningetje met die hoeken. Daarom was ik gisteren best wel verrast toen hij zei, dat dat tekeningetje op mijn paard (nog) niet van toepassing was. Omdat ze ondergeschoven hielen heeft, zou dit een vertekend beeld geven. Door nu die hoekentheorietjes te gaan toepassen op haar voeten, zou je volgens hem alleen maar verkeerde info hebben.

Steekt mij ook enorm tegen.

Dit is verdomd moeilijk. In m'n hoofd ga ik telkens alle opties af, ik geraak er maar niet uit.
Als ze blijft zoals ze nu is, dan zou ik het niet doen. Maar de kans dat ze het op termijn veel slechter krijgt, is best wel groot. Maar als ik wacht tot dan, dan is het te laat om dit nog te proberen.
Grrr, ik wil een waarzegger met glazen bol

Ans

Nick Altena schreef op zondag 13 augustus 2006, 22:19:


Blijkbaar
Ze staat al op deze manier, zolang ik haar ken.
Inderdaad gewoon zool aangehouden.


Inderdaad, wou het toch even vermelden.
Die hoeken blijven natuurlijk wel het ideaal. Maar nu dus nog even onbruikbaar.

Yep inderdaad

Bot veranderd onder invloed van druk en slijtage. (vandaar dus ook de arthrose) In theorie is het de bedoeling dat het bot onder invloed van een correcte beweging, slijtage en drukverdeling zich zal aanpassen om die beweging toe te laten. Als alles is vastgegeroeid, heb je natuurlijk geen beweging meer en dus ook geen slijtage. Dan wordt het zeker onomkeerbaar.

Ans

tambayo schreef op maandag 14 augustus 2006, 10:53:


Het is inderdaad kiezen uit verschillende kwaden. In inslapen geloof ik niet (alleen bij terminaal zieke dieren, of wanneer het echt duidelijk is dat het dier 'op' is). Ik snap niet goed hoe een levend wezen beter af kan zijn dood dan levend. Ik vind dit een nogal vreemde gedachte.

Ik wou nog even zeggen dat je wel heel licht over de praktijken overgaat die vallen onder de traditionele diergeneeskunde. Pleister erop, en 't is vergeten? Qua belasting voor de dieren moet de tradiitionele DGK echt niet onderdoen voor strasser hoor.
Ik spreek hier uit ervaring. 2,5 jaar geleden is mijn paard ook "even snel" geopereerd aan haar been. Maar wat erna komt, dat wordt natuurlijk niet op voorhand gezegd. 5 maand stalrust met een half uurtje per dag aan de hand stappen (lees: rodeo). T'beest is er toen bijna volledig aan onder door gegaan. Op het einde was ze agressief (ben meermaals uit de stal moeten vluchten omdat ze me ineens aanviel en me probeerde verrot te schoppen) apatisch en meer dan 100 kilo afgevallen van stress.
Ik hoop dat je zelf nooit zoiets moet beslissen, maar als ze je even voorstellen om het ff te fixen met een operatie. Denk dan best ook maar eens twee keer na.

Ans