Fred schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 13:39:


In de zucht kan ik me wel vinden. Kunnen we niet opnieuw, met een schone lei met zijn allen beginnen met communiceren ervan uitgaande dat iedereen op zijn/haar manier zijn/haar best doet? Lijkt me zinvoller dat de concurrent uithangen in een slangenkuil vol kleine baasjes. Ikzelf ben slechts academisch geïnteresseerd en behoef geen "klanten", da's alvast makkelijk.

Ik denk dat er nog niet van een methode gesproken kan worden, behalve misschien de traditionele methode van de smeden maar die is nmm erg achterhaald. Het "natuurlijk bekappen" als geheel is nmm nog teveel in ontwikkeling en in beweging om van een methode te kunnen spreken.
Ik doe het bekappen vast het langst van iedereen hier op dit forum maar leer ook bij! Wat ik in Ramey herken is de (persoonlijke) trend te leren minder te willen doen, te zoeken naar het verleggen van net die drempelwaarden die tot zelfherstel leiden.

Alles bij elkaar lijdt nmm vooral onder gebrek aan begrip van wat hoeven van nature doen, wat het evolutionair voor dingen zijn en hoe ze zich onder uiteenlopende omstandigheden gedragen. Met name Jackson baseert zijn ideeën op wat hij post mortem bij verwilderde paarden in de USA gevonden heeft doch dat is ook niet meer dan een optie; Ramey (die mij altijd weer heel open en eerlijk over komt) verwondert zich terecht over wat hij in N-Zeeland waarneemt.

Waar ik me over verwonder is dat er gezegd is dat die verwilderde paarden in de USA allemaal zonder uitzondering als vanzelf zulke prachtige "modelhoeven" verkrijgen.
Dit op grond van mijn eigen waarnemingen die meer spreken voor een flinke genetische spreiding, maar misschien zijn de uitvallers in amerika te snel dood om aan het "wild-beeld" mee te doen... in ieder geval heb ik sterk de indruk dat hier iets niet klopt.

Egon,
Met groeten uit de mistige regionen van Mars