Piet schreef op dinsdag 8 augustus 2006, 0:30:


Klinkt inderdaad heel logisch Piet.

Bij Bully is het zo dat bij zijn ene voorvoet de witte lijn veel meer verbreed is dan bij de andere. Het gekke daarentegen is dat de voet met de zwakste verbinding wel de holste zool heeft.

Heb je enig idee hoe dat dan kan? Zou het misschien mee kunnen spelen dat zo'n beroerde hoefsmid zijn zool een jaar geleden deels open heeft gesneden bij die platte voet?

Margot

Margot van Lare schreef op dinsdag 8 augustus 2006, 9:21:


Goed mogelijk, het blijft een punt wat ook "onze grote roergangers" :)
nog altijd en meer en meer aangeven. Minder is meer. Daarom heb ik ook die bodywarmer gekocht)
Ook Isabel is het door Ramey en K.C. Pierre weer uitermate duidelijk gemaakt dat snijden in de zool contra-produktief werkt.
Het wordt door het lichaam gezien als een wond, of in ieder geval als bedreigende slijtage, waar alleen maar op gereageerd kan worden door keihard te gaan groeien.
Ik heb zelf vorig jaar de proef op de som genomen bij Shiny omdat ik wilde weten of dat nu allemaal wel zo was, echt niet veel hoor en ik weet het nu wel.. Spijt! Ze zijn nog niet als daarvoor.
Ook een hobbel en bobbel zool moet je af blijven. Het is een "zoekende" zool. Goed mogelijk dat juist de bobbel de enige juiste dikte is, die je er dan weer afsnijdt en het hele spel opnieuw begint.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op dinsdag 8 augustus 2006, 9:49:


Oh ja, het groeit echt megasnel weer dicht! Dat heb ik wel gezien bij het paard van m'n vriendin, de spijkertrapper! Zo, die had echt een gat in z'n zool toen de DA klaar was..
Dan kun je trouwens ook heel goed zien HOE dik zo'n zool wel kan worden, wel 2 cm dus.... Maar het lichaam doet er alles aan om het gat z.s.m. dicht te krijgen... kan weleens te snel gaan en dan zit de ontstekingsvloeistof er nog onder... Mag je het fijn weer openpeuteren... Kan dus een voor- maar ook een nadeel zijn.

Groet,
Wil.

Piet schreef op maandag 7 augustus 2006, 23:48:


Ja, dat kan ik volgen, maar ik zou gedacht hebben dat de verbinding van de hoefwand bij de hielen juist het sterkst zou zijn, door dat het daar naar binnen gaat over in de steunsels. Maar aan de andere kant van dit gedachte zit natuurlijk dat de wand bij de kwartieren wel veel kwetsbaarder word.


dus als ik het goed begrijp, noemen we een hoef bevangen als de laminea is verbreed? Of wel uit elkaar getrokken = mechanisch, of wel los gelaten door voeding / ziekte ?


Nils en Olly