sandratien schreef op donderdag 31 augustus 2006, 9:51:
> Een paard moet toch wel goed luisteren Michiel. Anders is het
> levensgevaarlijk in het verkeer. Af en toe moet het gewoon
> weten dat jij absoluut zonder tegenspraak, zonder overleg, de
> baas bent. En dat moet je oefenen. Als hij op een auto wil
> springen ben je te laat met leren luisteren. Verder niets dan
> lof voor je aanpak hoor.
Mee eens natuurlijk, en "dat moet je oefenen" daar gaat het heel vaak mis. Als ik al de adviezen opgevolgd had van goedbedoelende trainers, ook op NH gebied, dan had ik veel vaker de strijd aan moeten gaan met mijn paarden. Heb ik niet gedaan en de weg gezocht van kalmte en meegaandheid en daarmee alltijd paarden kalm en meegaand gekregen. Omdat ik veiligheid wil, ga ik juist geen strijd aan. (Met de genoemde uitzonderingen van gras eten en niets toestaan wat het paard wil afdwingen.)
Neem nu de gewoonte: "om je paard niet de zin te geven, niet direct tenminste en eerst even door te gaan. Wil hij terugvallen uit draf dan vraag je eerst een stuk verder en dan geef je pas de opdracht tot stap. Wil je paard sneller, doe dat dan niet hou hem even in de zelfde gang en pas dan ga je versnellen". Wat leerd een paard daar van? Hij denkt dat je doof bent denk ik, of dat alles heel langzaam tot je doordringt
Hoe dan ook, strijd en irritatie, dat krijg je daar mee, als dit je vaste gewoonte is. Kijk voor zo af en toe is het geen probleem, (daar schrijft Wil ook over) dan heb je gewoon een andere mening en vraag je om door te gaan. Je paard zal daar geen probleem mee hebben. Is het negeren van je paard zijn wensen je gewoonte, dan vraag je slavernij en bijna elk paard zal zich daar zijn hele leven tegen willen verzetten. Zo simpel is dat. Oefenen om veilig te kunen rijden begint met kalmte in de relatie en daarna is het alleen maar gewenning aan alle prikkels die je tegen kunt komen.
Michiel
Warboel
