Elzaliene Proost schreef op maandag 11 september 2006, 19:15:

Je bent lekker bezig


Hij was bezig met zijn clickerspel en zocht naar beloning. Voorwaarts gaan kwam even niet in hem op, na al die buigingen, misschien achterwaarts gaan? Zo verzonken in zijn spel dat hij de oude gewoontes even vergat. Goed teken hoor, gewoon door gaan en het simpel houden.

Michiel

Spirithorses schreef op dinsdag 12 september 2006, 0:05:


Mooi voorbeeld om iets uit leggen.
Er is niets mis met clickeren en ook niets mis met voedsel daarbij.
Zolang het maar gebruikt wordt om een paard iets nieuws aan te leren. Clickeren is er niet voor om bekend gedrag te onderhouden. Het is echter zo verleidelijk en ook zo verwarrend om te gaan clicken voor bekend gedrag dat een paard op dat moment niet wil doen. Zoals met die balkjes, om dan te gaan belonen voor nóg een poging.
Clickeren werkt zo fantastisch en het paard is zo gemotiveerd, laat ik hem maar vragen te doen wat hij op dat moment niet goed doet.
En sluipt er een gewoonte in waarin je niet meer ziet en rekening houd met wat het paard zelf aan geeft.


Het spelen met clickeren kan ook wel direct hoor, Gudrun wil misschien net als ik, eerst weten wat er mogelijk is, louter op grond van de relatie. En de relatie is vooral een moment opname, op het moment dat je BD's zat zijn negeerd en nóg een balkje vraagd, zet je de relatie (van dat moment) onder spanning. En we doen dat natuurlijk voortdurend, daarom is het zo belangrijk dat wij luisteren naar ons paard, om de goede balans te onderhouden. Altijd het laatste woord hebben, veel mensen doen dat standaard. Mijn ervaring is dat dit niet nodig is. Direct luisteren naar Jur, geeft direct ontspanning en een goede relatie-op dat moment, waarop hij ook weer vlot kan luisteren naar mij.

Het principe van de klank Yes en G(oood), goed getimed mag dan het zelfde principe zijn als "dát doe je nu goed". Er is toch een belangrijk verschil. G(ood) zul je ook gebruiken als blijk van waardering bij alles wat je paard al lang kend. En dat mag bij clickeren juist niet, daar is de Yés! voorbehouden om iets nieuws te leren. Hier hebben we het over de innerlijke allertheid van de trainer, slechts trainers die continu in de leermodus zijn, kunnen continu blijven Yessen en belonen. Je moet dan wel heel goed weten waar je continu aan werkt en volledig geconcentrerd daarop zijn. Voor de meeste mensen zijn clicker sessies van 10 a 30 minuten meer aan te raden. Je begrijpt hoe makkelijk het is om daarbuiten te gaan clicken en belonen voor al bekend gedrag wat even niet zo goed lukt en dat zou eigenlijk op relatie nivo moeten veranderen. Maar kun je dat dan nog wel herkennen?


Ja als bij je komen eenmaal geleerd is op stem (met clickeren) dan is komt je paard wel of niet nadien op grond van de relatie die je met hem hebt. En zo moet het zijn, dan moet je niet meer gaan clickeren als het eens niet zo goed gaat. Kunnen we die verschillen wel altijd duidelijk zien? Daar pleit ik voor.

Michiel

Piet schreef op dinsdag 12 september 2006, 9:07:


Een beloning krijgen is de meest natuurlijke manier van leren.
Mee eens, alleen welke beloning??
Dat maakt nogal verschil uit.

De beste, hoogste en natuurlijkste beloning is:
"De ervaring van het doen zélf"!
Dat is de primaire beloning.

Alle andere beloningen zijn secundair, afgeleid en toegevoegd.
Prima hoor als de primaire beloning (nog) niet werkt. Dan doen paarden en mensen het ook voor het geld, status, voedsel, aanzien, een compliment, een knuffel, een rapport cijfer.

Maar zoals je begrijpt is er niets zo mooi en leerzaam als plezier hebben met de activiteit zelf. Secondaire beloningen vermijd ik zo veel als mogelijk is. Ik heb mijn vrouw lief om wie ze is, en niet omdat ze het eten kookt. Ik rijd paard en ontplooi me hier in omdat ik dat leuk vind, niet omdat anderen me er om zouden waarderen of zoiets. Mijn paard Jur leert vooral van de dingen die hij leuk vind om te doen. Zijn leerproces komt veel minder van secondaire beloningen die ik toevoeg. Al kan ik ook niet zonder secondaire beloningen, dat zou het andere uiterste zijn. Maar ik ga niet zeggen dat voedsel beloning de sterkste en natuurlijkste beloning is, dat kan een secondaire toegevoegde beloning niet zijn.

Zelfs al zou je me een miljoen euro geven als ik van Zwolle naar Apeldoorn zou lopen, dan zou de ervaring van het lopen helemaal in een euroroes komen te vervallen. Dat weet ik wel zeker En dat is niet de motivatie die me het plezier van een wandeling bij brengt. En dat laatste is wel wat we van paarden graag willen.

Michiel

Annemieke die demo vrijdagavond in Oud Beijerland
is die alleen voor cursisten of mag iedereen daar naar toe?

Michiel

e m kraak schreef op dinsdag 12 september 2006, 16:15:


Ja de relatie van dit moment is waar het om draaid.
Ride the horse you have today, is een bekende.
En als je elkaar langer kent dan kun je elkaar ook beter begrijpen,
dat is ook duidelijk.

Waar ik gefacineerd door ben, is niet wat ik Jur kan leren,
maar of ik de omstandigheden kan scheppen, waarin hij
zich goed voelt en daardoor zichzelf maximaal ontplooit.

Snap je? Bij hele jonge kinderen zie je dit zo prachtig, hun spel is één en al ontplooing van hun mogelijkheden. Ze spelen en leren tot ze van vermoeidheid niet meer kunnen. Ze doen dit omdat ze het fantastisch vinden, 100 procent primaire motivatie, geen beloning van buitenaf kan daar ook maar iets aan toevoegen, eerder schaden. Je weet wel, een volwassenen komt met een spel aanlopen en zal even voordoen hoe het moet. Terwijl de peuter niet kan wachten welk geluid er in het spel zit en hoe de onderdelen rollen als hij ze van elke hoogte laat vallen,

Bij mijn hond heb ik het zelfde gezien, leuk hoor haar van alles te leren, mensendingen. Haar echte ontplooing samen met mij begon toen ik meeging met wat ze wou doen vanuit haarzelf. Het bekende parkje sloegen we toen over, ze wou de stad in de straten afstruinen naar eten. Niet elke hond zou dit hebben, zij wel. Ze geeft zichzelf een prima speurhonden opleiding en ik ben haar maatje, naar wie ze heel goed luisterd.

Voor jonge kinderen (en voor oudere kinderen werkt het ook)scheppen we veiligheid, verzorging en vrij spelen in een voor hen zo leuk mogelijke omgeving. Dan gaat het leren vanzelf. Mijn hond hoef ik alleen maar aan te lijnen en mee te gaan met wat zij wil en het leerproces ontrold zich voor mijn ogen. Met Jur en paarden is het iets lastiger om dit natuurlijke leren in gang te zetten door de beste voorwaarden daarvoor te scheppen.

Gisteren nog weer eens een discussie gehad met iemand die zei dat ik Jur niet mocht laten kennis maken met een vreemd paard achter het draad. Te gevaarlijk. Paarden zijn graas dieren, ze willen best graag buiten hun weide, maar dan wel liefst grazend verder trekken. En niet alleen, liefst in de groep. Ook lopen ze het liefst op een grote vlakte, en die zijn meestal niet begaanbaar in mensenland. En als het net lekker gaat dan liefst weer richting huis. Ik ben nog zo'n beginneling op dit pad, ook voor mij genoeg te leren Alleen de omslag van focus is al de moeite waard, dat Jur vanuit zichzelf moet leren en niet dat ik diegene ben die hem mensendingen moet leren.

En zo ontdek en leer ik langzaam aan de voorwaarden te scheppen voor een leuke tocht waarin hij zelf lol heeft en zich daarin ontplooit op zijn paards. Maar oef wat staan we aan het begin.

Michiel

Simon Lingbeek schreef op woensdag 13 september 2006, 10:22:



Dit is het adres:
vrijdagavond een demonstratie Equine Touch
die gegeven wordt door Jock en Ivana.

Dit begint om 19.00 tot ca. 20.30 uur.
Dit wordt gegeven bij :
Hippisch Centrum Hoeksche Waard
Randweg 31
3263 RA Oud-Beijerland

Meer info: www.equinetouch.nl

De chiropractor die mijn rug behandelde, zei dat hij bij iedereen wel werk te doen had, ook al heb je geen klachten. Eigenlijk is het hebben van een klacht de laatste druppel die langdurig aanwezige spierspanningen omzet tot een klacht. De osteopate die Jur behandelde zij het zelfde, ditmaal voor paarden.

Dan zou het toch mooi zijn als je dat teveel aan spierspanningen of die verkeerde spierspanningen zelf op kon lossen, zodat er minder kans is dat de emmer overloopt en je paard een klacht krijgt. Dat is de reden dat ik de cursus cursus Equine Touch gedaan heb vorige week.

Het was leerzaam, enkele opmerkelijke dingen die er gezegt zijn is:
-
Haal na elke rit de spanningen weg op de zadelplek, dat is het minste wat je voor je paard kunt doen.

-
Met een basis sessie eguine touch elke 2 weken, zeg je dank je wel en zorg je ervoor dat je paard weer vrij van spierspanningen komt. Waardoor blessures voorkomen worden en je paard goed in zijn vel blijft zitten.

-
Als er na 3 ET sessies er nog steeds ergens een probleem van spierspanning zit, dan moet er ergens een veroorzaker zitten. Misschien het zadel, het soort training, voeding, de rijder zelf of het ongelukkig zijn met de plek waar het paard staat.

Veel zaken spelen mee of een paard goed in zijn vel zit, dat weten we allemaal. Toch heb ik nooit wat kunnen doen aan spier spanningen. Meestal herkende ik ze niet eens totdat er een klacht merkbaar word. Nu met ET heb ik leren voelen waar probleem punten en probleem gebieden zijn en kan ik er wat aan doen. Morgen voor het eerst met Jur, ik ben benieuwd wat ik tegen kom.

Iedereen zou dit willen denk ik, je paard helpen altijd in balans te zijn als het gaat om zijn spieren. Het is net zo belangrijk (of overdrijf ik iets?) als het zorgen dat je paard altijd goede voeten heeft, door zelf te bekappen. Het hoord zeker in het rijtje thuis, zorgen voor een zadel wat werkt voor je paard, zorgen voor 24 uur buiten in de groep, zorgen voor de goede voeding, zorgen voor je eigen rijsteil, zorgen voor activiteiten die je paard ook plezierig vind en zorgen dat zijn spieren in balans zijn. En voor dat laatste weet ik wel dat ET een goede manier is.

We hadden allemaal echt wel de 3 dagen nodig om het goed te leren. Al denk ik wel dat het ook zonder cursus te leren is, als je over langere tijd begeleiding krijgt van iemand die het goed kan. De uitleg zoals Jock en Ivana gaven is echter niet navolgbaar, die diepgang was ook heel interessant. Bijvoorbeeld een lichte druk op de huid brengt fasia (er zal best een ander woord voor zijn ik noem het weefsel) in beweging die verbonden is met alles in je lichaam, organen, spieren, botten, bloedbanen, alles. Een spier zit niet vast aan een rib, daar zit weer weefsel tussen, tussen 2 lichaams cellen zit weefsel, eigenlijk drijft alles in dit weefsel, het verbind alles met alles. En daar druk je op en dat beroerd alles. Een druk hier wordt gevoelt daar en heeft zijn invloed ruimer en verder. Een kriebeltje naast de schoft en de buik komt omhoog, krabben op de kont en het bekken wordt gekanteld, spier reacties die zichtbaar zijn aan de andere zijde van het paard. Holisme is geen theorie meer als je dit zo duidelijk ziet allemaal.

Michiel

Marleen den Arend schreef op dinsdag 19 september 2006, 15:15:



Jock Ruddock die de equine touch cursus geeft zei zondag dat sommige paarden hun eigen gewicht niet kunnen dragen zonder ijzers, die zakken gewoon door hun hoeven. Als voorbeeld noemde hij Pat Parreli's paard. Over de oorzaak daarvan, zei hij niets. Jouw verhaal Christel doet me daar aan denken. Als met alle natuurlijkheid van de wereld dit probleem niet oplosbaar is, dan is ijzers een goede oplossing. Altijd naar je paard kijken. Pete Ramey's mening is zeker interessant, niet alleen om ijzers te voorkomen, maar ook om al veel eerder de juiste diagnose te kunnen stellen met de bijbehorende behandeling ... zelfs als dat ijzers zijn.

Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 september 2006, 21:33:



Ja ga wel naar een gediplomeerde therapeut die lid is van de landelijke vereniging. En zelfs dan is rond vragen aan te raden. In Zwolle hebben we 1 goede en 1 slechte (beide lid van de vereniging), zoals meerdere mensen vertellen. Ik ben naar Staphorst geweest waar ik veel goede berichten over gehoord heb. En die kan ik iedereen aanraden.

Michiel

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 21:37:


Hoi Marielle
Ja het was leerzaam, en vastpakken deed hij niet wel er achter haken en die grote spier in trilling brengen, waardoor hij zich verlengt en ontspant.


Dat deed ik ook altijd, evenals de singelstreek. Ik kan je hier geen ET leren natuurljk maar misschien kun je nog iets toevoegen aan wat je nu doet. De Eguine Touch volgt 2 lijnen (visueel gezien de plek waar de bomen zouden zitten) en ontspant die spier lijnen van achter naar voren. En de singel plek op 1 punt (vrij laag). Eerst links en dan rechts van het paard herhalen.


Ja zou daar de dierenbescherming niet wat aan kunnen doen?
Manegepaarden die niet meer bewegingsruimte hebben dan 1 meter naar achteren stappen en dan weer naar voren, en naar opzij 30 cm?

Groetjes, Michiel

Christel Provaas schreef op woensdag 20 september 2006, 17:55:


Je richt alleen maar goeds aan hoor
Als het doel is, goed blootvoets lopen, dan kunnen we allemaal
heel veel leren van de uitzonderingen waar dit niet schijnt te lukken.

Een interessant artikel van Jock verteld hoe je aan goede hoeven
kunt werken door de disbalans op andere gebieden te herstellen:

http://www.equinetouch.nl/artikelHoef.html

Citaat:
"Wanneer wij met dierenartsen, bekappers en hoefsmeden werken, worden wij vaak gevraagd om hen te helpen met onze Equine Touch technieken tijdens de periodes van rehabilitatie van de hoef of overgang van beslag naar blootsvoets.

Wij vinden dat vooral tijdens de aanpassingsperiode de paarden van deze subtiele vorm van lichaamswerk profiteren en dat de Equine Touch™ van toegevoegde waarde is voor iedere intelligente manier van bekappen. Om de rehabilitatie van de hoef te laten slagen moeten echter alle factoren bekeken worden, omdat het natuurlijke milieu, aangepaste voeding en de tandverzorging evenzo essentiële onderdelen zijn van deze fase zoals het lichaamswerk is.

Bij de verandering van beslagen voet naar blootsvoets is het erg belangrijk om de hoeven gevoelvol en zorgvuldig aan te pakken, niet-invasief bekappen om de gehele hoef toe te staan om fysiologisch zonder spanning te werken. Dit is het uitgedragen doel van vele technieken, maar onze praktische ervaring is dat de integriteit van deze doelstellingen maar al te vaak in gevaar gebracht wordt door een te snelle of een te radicale en invasieve bekapping die pijn veroorzaakt bij het paard."

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 21 september 2006, 7:59:


HC gebruikt de halsring tesamen met een stok om te begrenzen.
Ik gebruik de halsring tesamen met een touwhalster.
Honza gebruikt soms niets met zweepjes.
Logisch zolang als we voor veiligheid nog pressie nodig hebben.

Zelfs al zou ik niets gebruiken, dan zal ik mijn paard uit het gras
moeten krijgen soms, of zijn hoofd de goed kant op krijgen als hij een andere kant op wil. In beide gevallen kan ik afstappen en het zo even oplossen. Maar of daardoor het verkrijgen van gehoorzaamheid onder alle omstandigheden sneller zou gaan, dat denk ik niet.

Groetjes, Michiel

Ik gebruik metselkuipen, met een draadje vast aan een paal.
En bovenop het hooi een stoeptegel. Daar hebben ze even werk mee om het helemaal leeg te eten, wat altijd lukt. Dat ene handje hooi onder de tegel wat blijft zitten wel verwijderen voor evt. schimmelvorming.

Trekker of autobanden kun je ook lekker volstoppen. Punt is dat je meerdere voerplekken moet maken, dan hebben ze wat te lopen. En is er een natuurlijk spel van wie waar eet, en zo.
Met een dure voerbak werkt dit alleen als je er 3 of 4 van kunt neerzetten, en wie doet dat?

Voernetten nooit doen, het paard eet dan te hoog. En een laag net is gevaarlijk dus dat kan ook niet.

Michiel

Michiel schreef op zondag 10 september 2006, 12:29:


Nu 10 dagen later zie ik dat hij al een mooi wintervachtje heeft, terwijl andere paarden nog in hun zomervel staan. Hoe is dat bij de andere paarden met ex-kale plekken?

Michiel

joop schreef op donderdag 21 september 2006, 11:36:


Dat het beslaan zelf de oorzaak is, dat denk ik ook.
Alleen hoe lang wacht je dan tot het weer goed komt?
Ook dat zal de praktijk moeten uitwijzen.

Een paard met pijn laten zitten waardoor het verkrampt blijft lopen en daardoor op alle fronten zijn gezondheid aantast en door dit alles hélemaal nooit die goede voeten krijgt, is ook geen optie.

Michiel