Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 21:19:


Dat sluit mooi aan bij wat ik net zat te denken.

Het krampachtig vasthouden aan het streven om mustanghoeven te kweken aan onze paarden is frustrerend voor de mens en pijnlijk voor het paard.

Als iedereen nou gewoon accepteerde dat sommige paarden prutshoeven hebben, hetzij door te lang beslagen te zijn geweest, hetzij door aanleg.

Schoenen zijn geen schande. Een paard kan niet meer dan wat de kwaliteit van de hoeven aangeeft.

Als Ramey een paard van de ijzers haalt, is het bijna vaste prik dat het paard minstens een half jaar in schoenen gereden wordt, sommige paarden staan er zelfs mee in de wei. Dat laatste vind ik trouwens wel erg ver gaan, maar als het nodig is, dan zij het zo.

Van KC moet je met je paard gaan wandelen in de therapeutische pads, tot de hoeven sterk genoeg zijn om jouw gewicht ook te dragen.

En wat doen we hier (of in NL)? Hoppa, karren met die hap, en als ze stijf en kort en akelig lopen, dan moeten we ze er doorheen duwen.
Ik vind dat onnodig leed veroorzaken.

Isabel

ElkeW schreef op vrijdag 15 september 2006, 7:32:


En daar komt de hele verwarring vandaan, Arno4 noemde het een matras, en dat is een idioot woord in dit verband. Met of zonder binnenvering, meneertje?
Gewoon een rubberen mat voor in de stal.

Esther (Es) heeft een website opgezet, Jakobskruiskruid - feiten en fabels.

Met bijbehorend forum.

http://www.jakobskruiskruid.com/

Ze heeft het werk (en dat was veel werk) dat ze het afgelopen jaar heeft gedaan, om uit te zoeken wat wetenschappelijk bewezen is, en wat puur fabels zijn, hier ondergebracht.
En dat werk houdt niet op, natuurlijk.

Het Jakobskruiskruid (en andere kruiskruiden) worden op duidelijke wijze in beeld gebracht, ook in hun relatie met de ecologie.

De plek om al je vragen m.b.t. kruiskruid beantwoord te krijgen, Esther is werkelijk een deskundige geworden op dit gebied, en heeft contact met wetenschappers van allerlei pluimage.

Isabel

Fred Emmerig schreef op vrijdag 15 september 2006, 21:29:


Ja, Fred, maar dat wil niet zeggen dat je de 'exfoliating' zool moet laten zitten, dat laat zich niet meer samenpersen, dat is geen zool die nog gevoed wordt.
De kruimelige zool moet eraf. Verder heb je gelijk hoor.

En als mensen nou gewoon even het laatste artikel van Ramey op zijn website lezen, dan hoeven ze verder geen vragen te stellen.

Marleen den Arend schreef op zaterdag 16 september 2006, 9:13:


Als ik mijn eigen bericht lees, komt dat inderdaad nogal vreemd over.

Maar het blijft een goed idee het artikel van Ramey te lezen.

Isabel

marielle schreef op vrijdag 15 september 2006, 22:52:


Heb het eens allemaal doorgelezen.
Een goed supplement, ja, is het proberen waard, lijkt me.

Behalve de mest laten testen, laat ook het bloed testen. Lintworm is vaak niet te zien in een mest-test. Ik weet niet of het toeval is, maar nu Opal eindelijk van haar lintworm af is, is ze een rond tonnetje geworden, deze zomer. Ook staat ze niet meer continu met haar maatjes in de dezelfde wei, maar om de dag zo'n beetje, in de wei ernaast, waar veel meer gras staat, waar die dikke Ier en Welsh niet alles voor haar neus weggrazen.
Ze mag zelf kiezen welke wei ze in wil, en dat is eigenlijk vaste prik, ene dag bij de maatjes, andere dag in de grasrijke wei. Alleen nu ze hengstig is, wil ze bij haar gecastreerde minnaar blijven.

Vorig jaar voerde ik haar elke dag bij, altijd hooi terwijl ik haar sta te poetsen/opzadelen, en suikerbietenpulp met haver als maaltje. Van pulp worden ze lekker dik, en is veilig voer. Dit jaar alleen nog hooi als ik met haar bezig ben.
En ze krijgt altijd hoevensupplement, en heeft ze een himalayasteen, maar dat is toch eigenlijk voornamelijk zout.

Maar de bloedtest kan ik je echt aanraden.
Dan kan je wormen uitsluiten, als die negatief is.

Isabel