e m kraak schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 11:20:


Ben het helemaal met je eens Egon, misschien komt dat omdat ik deze rit echt close gevolgd heb en al van de mislukking op de hoogte was.
Het was oprecht van de dames geweest als ze gewoon gezegd hadden, "ok, we zijn er uiteindelijk gekomen, maar doen dit zo nooit weer"
Dan hadden ze een vraagbaak voor eventuele volgers kunnen zijn. zoals zij zelf al weer (te weinig dus) opgestoken hebben van iemand die eerder een mislukte poging had ondernomen.
Voor achteraf je verhaal aanpassen en feiten afzwakken of verdoezelen heb ik geen waardering.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de gecensureerde versie en het verhaal op longriders nog niet gelezen had.

Piet

Eva Saegerman schreef op woensdag 11 oktober 2006, 10:37:


Hoi Eva
Ik zou hiervan toch wel graag een fotootje zien,.... steunsels die in de straal prikken? Ik kan het niet goed voorstellen.

Piet

Els Kleverlaan schreef op woensdag 11 oktober 2006, 15:15:


Hoe langer een paard op ijzers gelopen heeft, hoe beroerder natuurlijk. Ook de leeftijd waarop die dingen er voor het eerst zijn ondergeslagen plus op welk terrein het veulen voor die tijd heeft gelopen of stal heeft gestaan, speelt allemaal een rol bij het pijnlijk worden van de voeten na het ontijzeren.
Maar natuurlijk is het altijd de moeite waard om die voeten eindelijk de vrijheid te geven en alle voortsluimerende negatieve effecten voor het lichaam te stoppen.
Bij het ene paard gaat die omschakeling zonder problemen en moet het hoogstens wennen aan het vreemde gevoel onder de zolen, bij een al meer misvormde voet (dat kan inderdaad iets zijn wat van binnen zit zonder dat je het ziet) kan het veel meer tijd vergen en problemen als hoefzweren geven.( dan komt de in jaren opgebouwde rottigheid er eindelijk uit) In dat geval is het veel beter om tijdelijk schoenen te gebruiken, zodat het toch zo goed mogelijk blijft lopen. Het is niet moeilijk voor te stellen dat een paard wat mankt of kort loopt zijn spieren anders zal gaan gebruiken en dan daar weer problemen van krijgt.
Maar in ieder geval ijzers er van onder....... altijd!

Piet

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 oktober 2006, 8:39:


Te veel eer voor mij Tineke, ik sta heel diep ergens in de schaduw, het is Esther en Esther alleen.

Piet

Wil schreef op donderdag 12 oktober 2006, 15:59:


Ik lik eraf en toe aan, wil je die ervaringen ook horen ? :)
Ik ben nog steeds bezig om het juiste pad in Nederland te vinden.
Het is veel minder simpel dan ik dacht. Het is nl een heel hard soort, wat lang niet overal gemaakt wordt.
Piet

Christel Provaas schreef op donderdag 12 oktober 2006, 16:36:


Zal wel een koudbloed zijn, Simon kennende :)
Is dat het ras wat van de Amish weer terug gebracht is?
Of heb ik alleen de klok horen luiden?
Piet