Anita schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 8:58:


Misschien niet helemaal ter zake doende, maar ik moest er toch aan denken: Een hond die zijn eigen drollen eet, houdt daarmee op door hem een paar keer een eierkoek te geven, was een tip van de dierenarts. Ik heb het Buck, die een paard is, ook gegeven toen hij zijn eigen mest at en verdomd hij stopte ermee! Of het ook werkt bij honden die andersoortige mest eten, weet ik niet, maar het is wellicht de kleine moeite van het proberen waard.

Spirithorses schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 15:13:


En waar komt die associatie van "men" dan vandaan? Uit het niets? Is het echt slechts een vooroordeel? Waar rook is, is toch vuur? Dat sommigen prima met een hengst overweg kunnen, betekent toch niet dat anderen NIET over zich heen laten walsen door een bijterig druk hormonerig beest? Ik zie ze vaak genoeg, zowel de eerste als de tweede categorie, ze bestaan allebei, niet als vooroordeel, maar als feit. Ik vind dat dus geen vooroordeel. Waarom dit zo is, is een andere discussie.

Maar JUIST binnen de wereld van NH/PN zou ik zo'n onderscheid niet verwachten, omdat men daar immers zo natuurlijk en paardbewust met zijn beesten in de weer is.

marielle schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 17:16:


Hoe is dat momenteel bij jou, Wil? Ik herinner mij dat je erover dacht om Catcher bij Chaser te zetten... er vielen wat klappen de eerste keer geloof ik, maar hoe is het nu? Klopt het wat De Mannen zeggen, dat er alleen rottigheid van komt wanneer er merries in het spel zijn?

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:26:


Ik denk dat het mes aan twee kanten snijdt. Zo zie ik het:

1. Paard wordt kreupel (hko) door problemen in de hoeven, veroorzaakt door te hoge hielen in combinatie met ijzers die de zaak contraheren en het hoefgewricht in de verdrukking brengen.
2. Paard wordt kreupel (hko) door stelselmatig op de voorhand en scheef te worden gereden. De rugspieren ontwikkelen zich eenzijdig, één voorbeen draagt continu meer gewicht dan het andere. Uiteindelijk gaat het zwakste, kleinste, onderste gewricht, het straalgebied, langzaamaan stuk.

Paard 1 zal aan twee benen ongeveer even kreupel zijn mits contractie etc links en rechts even erg is.
Paard 2 aan één been.
Ik zou daarom altijd in geval van hko-achtige kreupelheid kiezen voor een tweesporenbeleid, dan schiet je met hagel en ach... recht leren rijden is nooit weg, al was het alleen maar preventief.

Ik denk dat het paard in jouw geval, Piet, een paard 1 is. Het rijden volgens AdB zal hem wellicht swingender laten lopen (want er wordt meer ruggebruik gestimuleerd), maar ik vermoed dat de kreupelheid al is opgelost door het hoefgewricht weer te laten "ademen".

Ik heb met Buck ervaren dat hij een paard 2 is. Het is nu een jaar na zijn "blessure" en dus ook een jaar na de eerste AdB-les en het ontijzeren. Wanneer hij soms wel eens stijf is (stiekem krachtvoer gejat, of 3 uur ipv 2 uur in de wei) neigt hij naar rug vasthouden, niet kunnen oprekken en dus onregelmatig lopen. Dit ondanks dat hij natuurlijk bekapt wordt. Het zit bij hem dus niet in zijn hoeven, maar in zijn spieren. Wanneer ik kritisch op zijn eten let, loopt hij soepel en niet te vergelijken met anderhalf jaar geleden.
AdB-kandidaten hebben ook allemaal enigszins dezelfde bouw: op de voorhand en vaak wat onderstandig. Je ziet ahw het probleem al als je naar het paard kijkt.

Antoine de Bodt is overigens geen voorstander van ijzers en al helemaal van rare frutsels eraan. "Kunt ge allemaal weggooien." IJzerloos is gewoon niet zijn hoofdthema; hij is niet speciaal een NB-exponent.

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:02:


Mijn uitleg is gebaseerd op wat ik weet, heb geleerd, gezien en meegemaakt en dan een en ander bij elkaar opgeteld en met elkaar gecombineerd, dus niet wetenschappelijk noch veterinair onderbouwd.

Nee je bent niet gek, je voornemen is realistisch. Feit is dat AdB's werk zich meestal afspeelt over de tijdspanne van één of enkele lessen. Daarna loopt het paard goed, de ruiter weet hoe hij het moet doen, dus klaar. Veelal ziet hij de mens-paardcombinatie voor het eerst op het moment dat de les begint. Praktisch gezien zou ontijzeren dan onhandig kwa tijd zijn, maar theoretisch gezien zou hij het in zijn lessen kunnen meegeven, ben ik met je eens. Zeker als hij mede doordrongen is van het belang ervan. Ik heb wel gehoord dat hij de ergste gevallen, die enige tijd bij hem thuis getraind moeten worden, meestal eerst ontdoet van ijzers.

Voorbeeld. Toen ik in augustus bij ons in het dorp een AdB-clinic organiseerde, deed er iemand mee met een hko-paard, die al jaren op ijzers met zooltjes stond en wisselend kreupel was. Ik had de eigenares al eens aangeraden om de ijzers eraf te halen. Zij liet dat enkele dagen doen voordat AdB kwam. Meteen was het paard hemelschreiend stokkreupel en kon eigenlijk amper lopen. Wij vermoedden dat door het terugkeren van het gevoel in de voet, de pijn ook duidelijker voelbaar werd. Ik leende haar mijn hoefschoenen maar dat gaf weinig verbetering. Ze besloot het paard uit de clinic terug te trekken, hij was TE kreupel, stom getimed, jammer. AdB hoorde het verhaal, bekeek het paard en constateerde dat het dier een erg scheefstaand bekken had maar volgens hem niets aan zijn hoeven mankeerde. Hij liet haar toch rijden, nam daarbij het paard aan de longe en het vervolg laat zich raden: binnen een half uur liep het paard rad en ruim ook. Op die extra gevoelige hoeven.

Arno8 schreef op woensdag 18 oktober 2006, 20:50:


Die iemand lijkt wel niet erg van plan om NB überhaupt uit te proberen, niet? Waarom moet dat paard deze maand naar de slager? Oktober slachtmaand? Toch wel een ambachtelijke slager mag ik hopen?!
Sorry, melig.

(Een cyste in het straalbeen, hoe krijg je het verzonnen. Iets zachts in iets hards. Klinkt typisch als een nieuwe hype in dierenartsenland, net als dunne zolen die een tijdje als diagnose "in" waren).
In de natuur en in het wild mankeren paarden nooit wat aan hun straalbeen. Er wordt daar dan ook niet beslagen en niet bereden.
Ik redeneer als volgt: al die narigheid aan de straalbeentjes ontstaan doordat er fout bekapt/beslagen wordt EN/OF door scheef rijden. Hef beide oorzaken op en kijk wat er gebeurt. Mislukken kan altijd nog. Vraag of het ultimatum opgeheven kan worden, dan heb je wat meer tijd.

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 21:08:


Wou je er wat aan doen? Of wind je je er alleen maar over op? Wie is niet ouder en integraler geworden zonder eerst jong te zijn geweest? Ik bedoel... ook jij, ook Eddy, ook Egon, ook Pien, iedereen hier heeft zijn fouten toch al gemaakt en ervan geleerd alvorens de absolute topstaat van paardgerichte geweldigheid te hebben bereikt?
Gun die tiener zijn dromen, wat is daar mis mee! Wie had ze vroeger niet...

ingrid van der post schreef op donderdag 19 oktober 2006, 16:57:


Hoi Ingrid,

Ze heten inderdaad Summerfit weidekoeken en zijn van Pavo, op de site staan de gehaltes vermeld. Ik geef Buck dagelijks zo'n mineralenkoek en nu in de verharingstijd anderhalf op 'werkdagen'. Hij is 1.55m en ik schat hem op 500 kg. Ook heeft hij een himalayasteen, waar hij fiks aan lurkt en er blijkbaar bij nodig heeft, dit in tegenstelling tot alle andere eerdere zoutblokken.

e m kraak schreef op donderdag 19 oktober 2006, 17:43:


Alle andere van de Welkoop zijn de revue gepasseerd: de gewone witte blokken, de gekleurde blokken (met mineralen), de rode mineralensteen. De spinnenraggen floreerden erop.

Het wervende himalayafoldertje zegt o.a.: "Afwijkend van de meestal uit 99,9% bestaande Natrium Chloride vervaardigde zoutlikstenen met kunstmatig toegevoegde mineraalstoffen, bevatten F.N.A. likstenen veel puur natuurlijke elementen zoals ijzer en magnesium, evenals een veelvoud van sporenelementen. Natuurlijke mineralen in deze vorm, puur en ca 250 miljoen jaar oud (...). F.N.A. likstenen uit natuurlijk kristalzout zijn vrij van vervuiling van wateroppervlakten (...). F.N.A. likstenen worden niet industrieel vervaardigd en zijn van een zeer hoge bioënergetische kwaliteit. In zijn natuurlijke hoedanigheid is het de meest hoogwaardige kwaliteit van zout."

Dan komt de samenstelling, die uiteraard kan afwijken, het is immers een NATUUR(sorry)product.

Naci 98,8%
Magnesium 450 mg/kg
Mangaan 0,15 mg/kg
Chroom <0,5 mg/kg
Bromid 25 mg/kg
Kalium 3200 mg/kg
Koper <0,5 mg/kg
Sulfaat 6000 mg/kg
Hydrogencarbonaat 300 mg/kg
Carbonaat <100 mg/kg
IJzer 1,9 mg/kg
Vocht <0,1 mg/kg

F.N.A. staat voor Freedom Natural Articles. Weer dat woord.

Tja, waarom ie alle andere zoutdingen laat hangen en deze verorbert? Buck komt als wildvang uit de Pyreneeën, dus op zo'n bergzoutding had ie gewacht! Nee zonder gekheid, ik weet niet waarom hij nu als een blok voor de himalaya is gevallen. Maar ik ben er blij om. Eindelijk drinkt hij nu als een normaal paard, zo'n 25 liter per dag, dat was vroeger amper 10. Nee, nooit uitdrogingsverschijnselen vertoond. Naast de himalaya hangt als test nog steeds het vroegere vierkante mineralenzoutblok, maar die raken ze allebei niet meer aan, ook Cadiz is daarmee solidair gestopt. Blijkbaar in de ban van de roze rage...
Ze maken dus allebei wel degelijk verschil, tijd om na te gaan denken?

e m kraak schreef op donderdag 19 oktober 2006, 20:17:


Vanwege het ontbreken van met name zink en selenium geef ik er weidekoeken bij. Twee belangrijke supplementen voor een stofwisselingsgevoelig beest.
De samenstelling verschilt inderdaad niet spektaculair, maar kan het niet zo zijn dat die 'natuurlijke' mineralen door paarden meer gewaardeerd worden dan synthetische? (ik neem tenminste aan dat wat de boerenbond in zijn stenen douwt, kunstmatig geproduceerd is, net als vitaminepillen).
Of dat het gewoon prettiger likt aan een hard stuk steen dan een kruimelige zoute homp?
Hang voor de grap ook eens zo'n steen op? Kijken wat ze er bij jou van vinden? Misschien val je wel van je geloof...!
Ik had de paarden eerst als test een kandelaartje van mijn schoonmoeder, ook uit dat rustieke roze himalayasteen gepunnikt, gegeven. Dat vonden ze óók al zo lekker!
En voor het geld hoef je het niet te laten, zo'n himalayaknots kost 8,50 en daar doet zelfs een junk als Buck 2 maanden mee.

O ja in de folder staat ook dat het in Pakistan gedolven wordt, door volwassenen, geen kinderen.

Michiel schreef op donderdag 19 oktober 2006, 21:41:


Niet dat ik weet. Lijkt me onpaardachtig om iets uit de zee aan een paard te voeren, net als zeewier of oesterdinges. Zo'n stuk gebergte klinkt logischer voor een landdier.