Monique Meijer schreef op maandag 23 oktober 2006, 11:26:


Welk zadel is het?
Ik krijg deze week mijn Malibaud zadel en ben reuze enthousiast

Gister een zalig moment ervaren dat ik effe kwijt wil

Een vriendin van mij en ik gingen vroeger vaak gaan wandelen met onze paardjes. Haar paard, Maia, is niet bepaald de meest rustige om mee te rijden en schrikt werkelijk van alles. Het ging steeds slechter en slechter waardoor mijn vriendin tot enkele weken geleden helemaal niet meer dierf (dorst ) rijden! Zelf niet eens opstijgen...
Zo is ze bijna 2 jaar niet meer gaan wandelen met haar paard en ging ze alleen nog naar haar paard om haar hoeven te bekappen.

Vorige maand zijn onze paardjes verhuisd naar de weide bij mij thuis (1 ha) maar moesten wel twee andere vriendjes achterlaten.
Behalve dat ze die twee andere vriendjes moesten missen, kregen ze een veel grotere weide, moeten ze 's avonds niet naar binnen en krijgen ze veel gras maar geen krachtvoer meer.

Vorige week reed ik bitloos in de wei en daagde men vriendin uit het ook eens te proberen bij haar paard. "Neen, ben je zot, dat lukt niet met Maia, dat weet je toch" kreeg ik als verwijt

Maar ... ze probeerde het toch maar (wat had ze te verliezen)... en rararara?
--> Maia liep nog nooit zo goed als toen! Mijn vriendin kon Maia heel erg goed in de hand houden en Maia reageerde op de minste druk (met bit zou ze al lang weggevlucht zijn). Voor de eerste keer voelde mijn vriendin zich heel erg op haar gemak op haar paard. Haar paard? ze geloofde bijna niet dat dit haar paard was! Zo'n duidelijk verandering!

En om het verhaal helemaal mooi af te maken: een week later, gisteren, zijn we terug samen gaan wandelen buiten! Hele kleine wandeling van 3km maar hebben zelfs gedraven,en Maia zelfs op kop!
Yes!

Maia liep wel een beetje te zwenselen over de weg en was kijkerig maar Isolde, de vriendin, had deze keer veel meer schrik dan maia!
Vroeger ging Maia gaan lopen bij het zien van een koe, een hekken, een hond, etc, maar nu deed het haar niets!
Ze stapte wel een beetje opgewonden voorbij die koeien maar liep niet weg!

Een drafje van 1km gedaan met maia op kop en geen seconde versnelde ze en als ze dat al deed, kon Isolde met de minste druk op de teugels van het bitloze hoofdstel, Maia doen vertragen of halthouden!

Alle "gedragsproblemen" van Maia zijn plots verdwenen door het bit er uit te bonjouren en wij kunnen weer heerlijk samen op stap gaan!

Monique Meijer schreef op maandag 23 oktober 2006, 13:48:

Herhaal nog eens

Heb de foto gezien! Mooi zadel jong!

marianne laenen schreef op maandag 23 oktober 2006, 15:49:

Absoluut! een schitterend idee voor jullie!
Ik heb zopas het boek besteld van A Kurland "riding with a clicker"
maar moet het nog beginnen lezen
Op het forum van Inge T (http://www.cremebrulee.be/forum/topic.asp?TOPIC_ID=51 ) is hierover een topic geopend dus lees maar mee
En schrijf je op als een van de geintresseerden in een clinic!

Of ga ik hem dan
Binnenkort wel
Jij en ik om te beginnen

Nils Vellinga schreef op maandag 23 oktober 2006, 21:05:


Neen en mijn vriendin ook niet toen ik haar uitdaagde!
Ik herinner me nog dat die vriendin en ik vorig jaar naar een PNH demo zijn gaan kijken in Diest en we toen fantaseerden dat wij misschien ooit nog eens met touwhalster zouden kunnen gaan wandelen.
Toen was dat natuurlijk een onmogelijke droom want mijn vriendin durfde niet eens meer op haar paard te kruipen... We hebben in de auto dan eens goed gelachen met onze verre dromen maar anderzijds dacht mijn vriendin er dan ook maar aan haar paard de eeuwige rust te geven op de wei tussen haar vrienden. Haar paard was een echte bekommernis en frustratie in haar leven.

En nu een jaar later rijden we op touwhalster buiten! yesss!

En twee weken geleden reed ze voor het eerst in de wei, terwijl ik naast haar liep, met bit. Maia sprong af en toe eens weg maar de af en toe zorgde er voor dat ze deze week terug dierf opstijgen en toen we het bit er uit haalde, was het helemaal compleet!

Ben er nog steeds vreed gelukkig door!

Bij Inge Teblick is er momenteel een diskussie geopend tussen waarom wij, clickeraars (pos belonen), denken beter te kunnen trainen dan de anderen...
Als anderen heb ik "de ParelliNH'ers" (negatief belonen) begrepen...

Ik ben uiteraard grote voorstander van CT en gaf volgend verhaaltje als voorbeeld waarom:

Vroeger ging ik vaak rotsklimmen met mijn vader. Ik hing daar zoveel meter hoog in de lucht en mijn vader wou mij alleen maar touw geven om terug af te dalen als ik eerst een paar meter naar boven ging. Pffff ik moest dus wel en deed het omdat ik wist dat ik daar anders nog een uur zou hangen.Maar toen kwam mijn moeder een keertje mee en keek vanop de grond toe. KIk aarzelde opnieuw op dezelfde hoogte. Vader zei even niets en moeder nam het over. Ik wist wel wat er van me verlangd werd; wat vader van me verlangde, maar veel motivatie gaf me dat niet. Moeder riep plots "eva, je kan het, ik wweet het, jij kan dat, doe maar, ik zal een foto van je trekken en aan iedereen tonen wat je kan"...
Binnen de seconde had ik er weer plezier in en geraakte ik helemaal boven op de top.
En mijn moeder? Die moest de volgende keren ook weer mee!

Hier zijn alleszins veel parelli's maar de CT'ers groeien ook
Wat vinden jullie een meerwaarde aan de trainingsmethode die jullie gebruiken??