Hoi Piet,
Ja deze vragen wil ik ook graag beantwoord zien. Ik heb geen compostbin, maar gewoon een houten schot met luchtgaten in elkaar getimmerd overigens.

Wat ik ook nog wil weten over die wormen. Je schrijft dat je na een wormkuur de mest 6 weken apart moet houden voor de zekerheid. Echter dan kun je dus maar 2 weken mest verzamelen, want dan komt die wormkuur weer. Ik heb niet zoveel ruimte om zoveel verschillende mesthopen aan te leggen. Want de mest van de eerste kuur zeg maar, ligt dus apart, en als je dan ooit wormen gaat zien, mag deze weer op de hoop, maar dan ligt er al weer een 2e of 3e hoop naast met weer mest met wormkuur erin. Dat gaat niet zo werken denk ik. Oplossing?

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 13:15:

Hoi Piet,
O sorry, dan heb ik het verkeerd begrepen.

Ik dacht dat je bij de wachthoop moest wachten tot je daar wormen in ging zien. En ik nam aan dat dit redelijk lang duurt aangezien ik nu al heel lang wacht op wormen in mijn "normale" mesthoop.

Dus ik dacht; 6 weken verzamelen en wachten op wormen.
2 Weken op normale mesthoop en dan weer nieuwe wormkuur. Dit niet op de eerste wachthoop, want dan zou die ene worm die misschien er al in zit weer doodgaan, dus nieuwe wachthoop en weer wachten.

Maar na 6 weken kan dit dus gewoon op de mesthoop ... nou dan is het leed inderdaad te overzien.

Gewoon verkeerd begrepen dus.

Maar ik zou overigens niet weten waar ik wormen vandaan moet halen. Ik zit gewoon te wachten tot ze er vanzelf in komen. Er zitten wel wormen in zag ik bij het keren de laatste keer, maar of dit de goede zijn? Lijken net dikke regenwormen.

En ik heb afgedekt met een dikke laag gemaaid gras. Had ik beter niet kunnen doen?

O ja, ik gooi er geen keukenafval op. Ik woon ten eerste niet bij de pony en ten tweede ligt de mesthoop niet in de buurt bij het huis. Dus is het zo'n gedoe met diverse bakken om te verzamelen en ik denk niet dat die mensen daar zo'n zin in hebben.
Overigens met "gedoe" begrijp me niet verkeerd, maar zij gooien alles nu in de GFT bak (dus ook vleesresten, botten, onkruid). Als ik dan moet zeggen dat wel en dat niet, dan denk ik dat ik een "dikke vinger" krijg. En om nu zelf met mijn koffiefilter en theezakje op de fiets naar die mesthoop te gaan ... Dus ik heb een hoop zonder keukenafval.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even in het kort wat er in het boek "giftige planten" van Tirion staat over de giftigheid van Heermoes/akkerpaardenstaart bij paarden:

Bij paarden zijn de verschijnselen vergelijkbaar met die welke veroorzaakt worden door vit. B1-gebrek (hypervitaminose B1 "Bracken disease"): schrikachtigheid, verhoogde prikkelbaarheid; daarna onzekere gang ("Taumelkrankheit"), verminderde reflexen, neervallen, snelle doch zwakke pols, algemene verlamming en uiteindelijk de dood. Vergiftigde paarden vermageren zonder hun eetlust te verliezen.

Vergiftigingen kunnen al optreden als de dieren hooi eten dat voor 5% paardenstaarten bevat. Ziekte verschijnselen treden dan na enkele dagen of weken op.
Als het gras warm ingekuild is, worden paardenstaarten in het hooi ongevaarlijk.
Het verse kruid wordt zelden afgegraasd.

Bij eerste hulp staat dan: raadpleeg een dierenarts. Bij paarden en varkens bakkersgist (vit. B1-bron) aan het voer toevoegen (50 tot 250 gram per paard).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nog een aanvulling: voor de adelaarsvaren geldt hetzelfde als voor heermoes. Zenuwstoornissen bij paarden. Vergiftigingen komen 8 tot 12 weken na het eten van adelaarsvaren nog tot uiting.
Men neemt aan dat een dagelijkse portie van 3 kg gedroogde varens na 1 maand dodelijk is voor een paard. Vergiftigingen komen het meest voor in de late zomer als paarden het verse plantenmateriaal eten.

Maar ik zal ook de omschrijving van vergiftiging van eten van Jacobs kruiskruid (JKK) hier neerzetten:

Vergiftiging treedt meestal op na het eten van hooi dat JKK bevat.
Bij de zeldzame acute vergiftiging ontstaan: spierzwakte, loomheid, versnelde ademhaling en polsslag, kolieken. Na enkele dagen of weken sterft het dier.
De meeste vergiftigingen verlopen echter langzaam: deze vorm noemt men "seneciosis". Volgens sommigen volgt leverbeschadiging al na een dagelijkse portie van 50 tot 100 gram vers plantenmateriaal gedurende 7-8 weken. Enkele dagen tot maanden hierna vertoont het dier gebrek aan eetlust, sterkte vermagering, verstopping en geelkleuring van de slijmvliezen ten gevolge van geelzucht. Paarden worden slaperig, geeuwen veel, hebben last van draaierigheid en vertonen een wankele gang.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik heb vandaag wat foto's gemaakt van de mendoorgangen waar ik het laatst over had. Als iemand interesse heeft om ze eens "te bekijken", mail dan even naar mij dan stuur ik ze je op.

Overigens heb ik ook foto's gemaakt van het plantje dat ik beschouw als het begin van Jacobs Kruiskruid (of aanverwanten). Voor deze foto geldt hetzelfde als bovenstaande. Plantje staat niet in bloei; is de eerste rozet.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 14:11:


Voor de zuurstofvoorziening heb ik dus gaten of beter, gleuven in de schotten zitten. Ik heb ze gemaakt van planken en steeds een gleuf van 1,5 cm gelaten. Is dit voldoende ontluchting met die laag gras er over, of toch dat gras er maar even afhalen (is al behoorlijk gedroogd door de zon).
Mijn hoop ligt in de ochtendzon. Kan niet anders, want ze willen hem niet in de siertuin hebben liggen maar zover mogelijk van het huis af (haha).

Daarbij heb ik 's zomers alleen maar droge drollen, zonder stro. In de winter wil Isabella nog wel eens in haar stal plassen in het stro, maar nu zelden nu ze meer op de wei staat. Kan ik beter wat droog stro er doorheen doen? Ik zelf denk nl. van niet.

O ja, voor die koffie kan wel gezorgd worden (haha).

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Voor mijn verjaardag een echte hoefvijl gekregen. Eentje die wel scherp is (en dik in de olie zit).

Nu kan ik dus aan de slag. Ik ook wel hard nodig, want voor al de achterhoeven groeien zo hard. Ik heb er de vorige keer geen reactie op gehad, dus vraag ik het nog een keertje.
Is het mogelijk dat de achterhoeven harder groeien dan de voorhoeven omdat deze meer op de harde weg lopen (voor heeft ze schoenen aan)?

En mag de wand bij de verzenen toch een stukje (mm of zo) uitsteken tov de zool?

En wat kan het voor kwaad als de wand toch een stukje (1/2 mm) uitsteekt tov de zool? Als de wand tenminste geen scheuren vertoont en goed hard is?

Dan nu de mustangroll. De vorige keer is deze niet aangebracht bij Isabella omdat dit niet nodig was. Ik doe het ook steeds niet, maar nu ze steeds vaker (ieder dag bijna) over de harde weg loopt en ook steeds vaker zonder schoenen, beginnen er aan de buitenkant kleine flapjes te ontstaan. Niet omdat haar wand te lang is, maar meer zoals je ooit bij je eigen nagel hebt dat de buitenste laag afschilferd zonder dat daarbij je nagel breekt of scheurt.
Ze heeft er geen last van, maar het is geen gezicht.

Is dit nu wat je met een mustangroll verkomt?

En hoe breng je deze netjes aan bij een pony die absoluut niet van plan is haar hoef lange tijd netjes stil te houden?

Groeten,
Ingrid