Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 14:35:


Voetje leren geven en laten blijven geven, door een paard wat terugtrekt of serieuze doodschoppen geeft kan met puur positief bekrachtigen Nick. in euh, laten we het ruim nemen, 5 minuten. En het mooie is dat het paard van te voren helemaal niet "clikkerwise" hoeft te zijn
Simon, Wil., Esther en intussen nog heel wat anderen hebben het gezien. Simon doet er in zijn werk zijn voordelen mee.
Misschien wil hij het verhaal van het Belgisch trekpaard wat hij aan me mailde, hier nog eens vertellen.

Ok. Het is eigelijk clikkeren in de overdrive
Ik zal hieronder een paard wat zijn achterbenen uitslaat beschrijven.
.
Men neme: 2 personen en een vracht voer.
Een gaat aan het hoofd van het paard staan met afgeladen zakken lekkers.
Je begint bij de schouder. Leg je hand op de schouder en zeg yes. De "hoofdman" geeft op dat moment een beloning.
Langzaam , stapje voor stapje werk je met je hand via de flank naar het achterbeen. 2 centimeter vooruit? (Y&B) Yes en beloon, weer 2 cm vooruit, geen reactie van het paard? Y&B. Weer 2 cm? Wordt het paard onrustig? ga 4cm of verder terug naar daar waar je hem zonder probleem kunt aanraken Y&B. en werk weer naar hetzelfde punt toe. Reageert hij niet meer op dat punt? dan weer 2 cm verder Y&B.
Je zult zien hoe snel je paard jouw hand helemaal naar zijn achtervoet zal accepteren. Op dezelfde manier vraag je voetje.
Dit moet gaan onder yes,yes, yes, yes, yes,yes. De hoofdman moet zich in het zweet werken om bij elke yes een voertje te geven.
Trekt het paard voet terug,? WEG voer, ogenblikkelijk.
Je begint weer met voetje vragen of nog iets eerder opnieuw en te yessen bij elke cm de goede kant op
Hij zal rap door hebben dat de manna uit de hemel stopt als ie fout reageert en dat ie zelf de sluizen dichtgooit.
Op een gegeven moment maakt het hem niks meer uit. Hij zal beseffen dat er niks engs gebeurt aan zijn flank en dat dat gedoe aan zijn achtervoet niets anders is.
Heb je dit een paar keer geoefend, kun je langzaam gas terugnemen en weer normaal gaan klikkeren.
De truc door zo snel te werken in het begin is afleiding, vertrouwen geven en een enge situatie in een geweldig prettige veranderen.
Probeer het maar. Zal wel lukku :)
Piet

Moniek schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 14:56:



Mijn eigen manier van werken is altijd 1 op 1
Dus op Yes volgt beloning.

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 15:39:


Ik denk dat ik in bericht 51614 heb aangegeven dat ondanks, het in tientallen kleine stukjes knippen van een opdracht ,een paard op een bepaald moment zegt van : "sorry! Wat je me nu vraagt is meer dan ik uit vrije wil doe" dat er iets moet veranderen in je aanpak als je ooit wilt dat hij op een gegeven moment een zadel op zijn rug krijgt en bereden wordt. Vandaar mijn keus om nu van aanpak te veranderen omdat ik van Shiny een paard wil maken wat ook normaal bereden kan worden, ipv een geweldig demonstratie dier, waar ik als ik nog even zo door ga, de gekste paardoneigenlijke dingen mee kan doen, behalve normaal een zadel opdoen en op rijden.
Ik denk dat wanneer ik een paard zonder trauma's had gehad ik nog wel een hele tijd vooruit gekund had en misschien het zadelmak maken en rijden wel met alleen positieve bekrachtiging voor elkaar had gekregen, maar nu werkt het dus niet.

Piet

Michiel schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:26:

Lees altijd met veel belangstelling jou verhalen, vind er altijd iets prachtigs in, ben het ook heel vaak met je eens maar nu denk ik dat je het niet helemaal juist ziet.

Omkoperij krijg je als je lokt.
Clikkeren werkt andersom: Laat me yes zeggen en je krijgt wat is niet omkopen maar is een belonig.
Het is heel goed mogelijk om als het een kwestie is van geen zin of angst voor het onbekende iets in zo kleine stapjes aan te bieden dat hij geen angst heeft voor die kleine stap voor stapjes en zo de oefening toch leert.


Zo gebeurt het, aangevuld met clikkeren.


Gaan we doen Michiel. Niet leuk is de ver van m'n bed show :)

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:52:


Ik denk dat je elk paard met clickeren zover kunt krijgen als Shiny nu is. Een paard wat geen abnormale angsten kent nog veel verder.
Ik ga met hem ook om zoals ik elk ander paard zou doen, omdat ik denk dat deze aanpak voor ieder paard werkt.
Hij is vriendelijk, sociaal en mensen die hem lang niet gezien hebben verbazen zich erover dat hij zo kalm geworden is.
Het is niet zozeer het heden laten bepalen door het verleden van het paard, het is meer dat je merkt dat je met een onderdeel van een methode niet verder komt en dus moet aanpassen. In dit geval door de zelfde methode toe te passen met wat meer negatieve bekrachtiging. De basis blijft hetzelfde.
En hoe erg is dat nou helemaal, Het is geen punishment he. Het is nog steeds clikkeren.

Piet

feby van den hoven-mennens schreef op zondag 29 oktober 2006, 21:32:


Ach het is hartstikke leuk dat er zoveel mensen uit verschillende landen meepraten op dit forum.
Geen betere manier om van elkaar te leren dan om te weten wat er in andere landen gebeurd en ik heb er niks optegen dat iemand wat meer van zich zelf verteld en wat omstandigheden beschrijft.
Ik rijd dan wel op een Australian Stock zadel, maar gebruik(t) en ze dat zadel echt of is het een prefecte marketing machine van een fabrikant die ons dat laat denken?

Piet

e m kraak schreef op maandag 30 oktober 2006, 2:36:


Onbegrijpelijk dat er hier nog een discussie kan ontstaan over zwepen en sporen, ik dacht dat we dit stadium allang voorbij waren. Hoe dun is het laagje beschaving
Een paard mag je best slaan, een paard mag je best pijn doen.
Monique zoekt in ieder geval naar een weg om ze niet meer te hoeven gebruiken.
Anderen verdedigen het gebruik van een spoor door de "betere" ruiter.
Die doet het paard geen pijn, maar zorgt dat hij nog beter luistert. Geeft alleen een preciezere aanwijzing........
Wel eens over nagedacht hoe het dan komt dat het paard NOG preciezer en sneller reageert?
En dat geldt net zo voor zwepen. Slaan, tikken, aanraken met sporen..... pure dierenmishandeling. Probeer het eens uit op je kat!
Kijk eens hoe die reageert.
Ben het hartgrondig eens met wat iedereen schrijft die tegen het gebruik van dwangmiddelen is, stammend uit de zwarte tijd toen men vond dat een paard nog geen gevoel had, of het ze niet kon schelen. Maar ik vind het belachelijk dat er hier op het paardnatuurlijk forum nog mensen te vinden zijn die het gebruik ervan goedpraten, waardoor deze"discussie" kon ontstaan.

Piet

Wil schreef op zondag 29 oktober 2006, 23:45:


Mwahahaha, hoe slim :) :)
Maar het is wel buitenland toch? hihihi
Het zal ongetwijfeld daar ook heel prettig paardrijden zijn.
Piet

Christel Provaas schreef op maandag 30 oktober 2006, 7:34:


Misschien moet ik wat duidelijker zijn.
Ik bedoel misbruik van een zweep en gebruik van sporen.
De gebruikte methode waarop je bezig bent, of dat nu Parelli, Nevzorov, Clikkeren of wat dan ook is, is naar mijn mening ondergeschikt aan de diervriendelijke omgang met je paard. Daar horen geen klappen en steken bij.
Voor mij zijn alle toevoegingen die boven het gebruik van zithulpen, aanhoudende zachte beenhulpen en ondersteuning van de teugels uitkomen, dierenmishandeling of uitnodigingen/mogelijkheden daartoe.
Ook het gebruik van een stokje heeft voor het paard een constante achterliggende dreiging naar "harder en meer" . Waarom zou ie er anders op reageren?
Of het moet een afspraak zijn tussen jou en je paard: als ik je HIER aanraak, moet je DAT doen.
Nou, daar heb ik geen zweep of stok voor nodig. Ik vraag hem met mijn hulpen. Kan ik ook nooit in de verleiding komen een frustratie uit te leven.
Het gebruik van sporen, waar het gesprek in eerste instantie over ging, is barbaars, punt.

Piet

Karin schreef op maandag 30 oktober 2006, 8:23:


Precies wat ik schreef in de bovenste regel die je nog net meegekopieerd hebt en in een ideale wereld zou je helemaal gelijk hebben,
en ook schoppen,slaan en schreeuwen komt boven de hulpen uit die ik eerder beschreef.
Maar laten we nu niet de boel uit zijn verband trekken: ik had het over MISbruik van een zweep en GEbruik van sporen en dat in reactie op het goedkeuren van het rijden met sporen en het daarna overschakelen naar aanwijsstok en zweepje.
Verder sluit ik me aan bij de tekst van Egon en vind het hele verhaal een uitstekend topic voor Bokt, waar titels als : "Hoe hard sla jij jouw paard" nog regelmatig terugkomen.

Piet

jose schreef op maandag 30 oktober 2006, 12:39:


...een paard, die een vlieg op zijn vacht voelt.......

Zo, ik heb Antoine gesproken.
Allereerst was hij vol lof over de manier waarop paarden van mensen die natuurlijk bekappen op de voeten staan.
Hij vindt het prachtig dat wij vanaf de onderkant aan de gezondheid van het paard werken..
Ik zal hier maar niet zeggen in welke termen beslag en zeker "therapeutisch" beslag veroordeeld werd. Hij kan op z'n Vlaams zeer goed duidelijk maken wat hij bedoelt en vindt van smeden. :) Knoeiende k****zakken was ongeveer het vriendelijkst.
Hij was "300 %" (zijn woorden)met me eens toen ik stelde dat zijn werk zeer beïnvloed moet worden doordat een paard goed bekapt is of niet en wil graag daar verder over communiceren.
"Mensen die het goed voor hebben met paarden hebben bij mij een streepje voor"
Ik ben dan ook onmiddellijk uitgenodigd een dag met hem mee te gaan, wat ik natuurlijk graag zal doen. Ik zal vast een vragenlijst maken :)
Wordt vervolgd.......

Sterk schreef op maandag 30 oktober 2006, 23:50:


Ik wil niet neuzelen, maar.....
Om zonder meer in Frankrijk gewende paarden te vergelijken met Nederlandse kan een gevaar inhouden.
Het is goed mogelijk dat er in Frankrijk giftige planten voorkomen die we hier (nog) niet kennen. Het Franse paard zal er omheen eten, maar het wil niet zeggen dat een paard wat ze niet kent dat ook doet.
Ook het eik verhaal is zoiets. Er zijn aardig wat eik soorten. Hier kennen we de inlandse en de Amerikaanse. Is het looizuurgehalte daarin even laag? Wat is het in een Franse inlandse eik? Of in ooit eens geimporteerde soorten? Heeft dat misschien ook nog met de grondsoorten te maken?
Niks om paniekerig over te doen, maar ik zou het wel even willen weten.

Piet

Christel Provaas schreef op dinsdag 31 oktober 2006, 20:56:


Een punaise wordt gebruikt als handig hulpmiddel om op de foto het einde van de straal te zien, voor plaatsbepaling
Piet