Peter Donck schreef op zondag 5 november 2006, 14:19:


DAT is tractie Peter, inderdaad grip. Daarom heet een anti-doorspin-mechanisme in een auto ook tractie-controle. Jij bedoelt wellicht trekkracht. Tractie is de hoeveelheid trekkracht die overgebracht kan worden, de wrijvingskracht.
Is verder voor waar het over gaat irrelevant. Als jij het minder verwarrend vind om het grip te noemen vind ik dat prima.
De hoeveelheid kracht die overgebracht kan worden is druk x wrijvingscoefficient.

Of een onbeslagen hoef in de arena voldoende grip zou hebben kan ik niet beoordelen. Daarbij luister ik graag naar degenen die daar ervaring mee hebben. Als jij uit ervaring weet dat jouw paard in de arena onbeslagen grip genoeg heeft voor de benodigde wendbaarheid en acceleratie bij het ontwijken van een aanvallende vechtstier, dan geloof ik jou zonder meer.
Feit is dat op DIE ondergrond een beslagen hoef minimaal dubbel zo veel grip heeft. DAT is waar jij hen naar wilde laten vragen en DAAR hebben die mannen gewoon gelijk in.

HC

Huertecilla schreef op zondag 5 november 2006, 14:52:


Hoe is dat "feit" onderzocht dan, en waar kan ik de resultaten daarvan vinden? Of is het alleen een traditioneel verankerde veronderstelling?

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

e m kraak schreef op zondag 5 november 2006, 14:40:


BEIDEN klopt ook Egon.
Hangt nl. af van het product van druk x wrijvingscoëfficient. Op verschillende soorten ondergrond is de wrijving van de onbeslagen hoef meer groter dan de druk geringer is.
Een ander voordeel is soms de zelfreinigende werking terwijl die onder andere weer een nadeel is. Denk aan de hechtkracht van het vuil in de straalgroeve. Bij een belagen hoef is de druk onder het ijzer hoog en de ruimte onder de zool een reuze-straalgroeve. Ook dat is soms een voordeel, soms een nadeel.

Tractie, grip, wrijvingskracht is een heel interessant onderwerp dat voor bijvoorbeeld motorracerij een kritische succesfactor is. Zo heeft een 500 cc. 4-cilinder met exact hetzelfde vermogen, identiek gewicht en banden MINDER tractie dan een 1-cilinder door een factor die hysteresis genoemd wordt. Bij paardenhoeven speelt dit ook en is bij onbeslagen hoeven gunstiger.
Heel belangrijk zijn ook vering en demping voor het contact tussen de wrijvingsoppervlakken, het druk- en krachtverloop. Dat is bij een paard niet anders. Een goed opgeleid paard dat geleerd heeft soepel te lopen en het gewicht en krachtgebruik netjes te verdelen zal veel meer rendement uit de beschikbare wrijving halen.
De meeste ruiters zouden met beleren van henzelf en hun paard meer grip kunnen winnen dan met welke hoefonderkant ook.

Dit brengt ons terug naar het topic omdat de wrijvingcoëfficient van ijzer op steen meer geringer is dan de druk hoger en wat grip betreft is een NietBeslagen paard op de wat tractie betreft verder erg simpele rotsgrond beter af.
Of het betreffende paard ook wat betreft de andere factoren beter af is, is niet zo simpel te beantwoorden.
Al met al is het in mijn ogen te kort door de bocht om te stellen dat ijzers PER SALDO altijd slecht zijn, ook op de feitelijk voor NietBeslaan ideale harde grond hier.

HC

Zeg Egon, kan jij je de Solex nog herinneren? Die had een carborundum aandrijfrol bovenop de rubber voorband.
Het loeiharde carborundum sleet van dat aandrijven HARDER dan het zachter rubber van die band.
Dat heeft alles te maken met vervormbaarheid en hysteresis en is exact waarom ijzeren beslag HARDER slijt op bijna elke ondergrond dan de paardenhoef.
Bij dit onderwerp komt nog een extra gegeven om de hoek en dat is de eventuele slip welke materiaalafschuiving veroorzaakt.
Echt een verrekte interessant onderwerp en de paardenhoef is werkelijk een evolutionair wonder ook op dit punt.

De hoef van het paard is over het geheel genomen effectiever en efficiënter dat wat wij ook voor technische oplossingen er aan en -onder verzinnen.
De valkuil zit in de belasting door het ruitergewicht en de activiteiten. Extra gewicht, verziekte gewichtsverdeling, onaangepaste motoriek, sneller, hoger, verder, vul het in.
De combinatie is vaak aan de zware kant voor het natuurlijke ontwerp. Als het natuurlijke ontwerp dan daarbij door niet optimaal management verzwakt is, is de overcapaciteit daarin niet altijd voldoende voor wat de ruiter vraagt.
Beslag is dan mogelijk een effectief hulpmiddel. Ook een lapmiddel uiteraard, doch de realiteit toont dat de norm niet het aanpakken van de onderliggende oorzaken is en het nog steeds TOENEMENDE aantal paarden in NL moet in een realtief steeds KLEINER land ondergebracht worden.

Nog-, nog, NOGmaals, het zal de dialoog over hoeven zeker ten goede komen als de NietBeslaanders hun dogma relativeren. Ik kan me het exacte gezegde niet meer voor de geest halen, maar het was iets in de trant van
- de meest wijze bindt het eerste in.

HC

e m kraak schreef op zondag 5 november 2006, 14:40:


Dat voorbeeld kan ik je geven Egon, en ook kan ik het theoretisch uitleggen.
Een paard (harddraver in mijn geval) dat op zijn blote voeten getraind wordt krijgt een aardig gladde onderkant van zijn hoef. Van een opstaande hoerwandrand is geen sprake meer. Met zo'n hoef (ik heb het over een achterhoef) effectief afzetten op een droge rulle baan is door de verminderde grip niet mogelijk. Dan brengt een hoefijzer uitkomst. Het scheelt zomaar een seconde over de km. Dat is ca 12 tot 15 meter. Het is mijn ervaring dat op een natte baan het niet zoveel uitmaakt of je paard blootsvoets of geschoeid loopt.
Groet
Hans