Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:38:
> Frans Veldman schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:14:
>
>> Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 11:03:
> kwaadaardigheid is ff wat anders.
>
> Piet
> .
Ik heb hier een paard, Mazir, dat over je heenwalst als je druk gebruikt, en dus al helemaal bij het opvoeren van de druk. Het maakt hem agressief. Hij is 12 jaren ten onrechte voor 'dominant' versleten, maar hij is het niet, hij is zelfs heel onzeker doordat hij heel zijn leven geen duidelijkheid heeft gehad.
Hij is ook hartstikke verknipt hoor: Met de fles opgevoed, geen moeder gehad, schandalig verpest door mensen en hij heeft een gedrag aangemeten dat alles behalve paards is. Een heel eng en onberekenbaar gedrag vaak, want bij hem gaat een knopje om van het ene op het andere moment, van 'leuk' naar grenzenloos.
De enige manier is heel erg met hem méé te gaan, waarbij ik zeker mijn grenzen stel, waarbij ik heel veel van zijn ongewenste gedrag (overal aan knabbelen) moet negeren. Los naast hem lopen in de weide of in de bak gaat niet, hij keert zich tegen je, vorige week zelfs heeft hij mij proberen aan te vallen door mij in een hoek te drijven en boven mijn hoofd te gaan steigeren en je ziet in zijn gedrag dat hij daar jaren mee weggekomen is, dat het niet eens agressie is, maar een patoon waarin hij leeft. Want hij mocht als veulen al tegen mensen opspringen, zó schattig....
Ik had aanvankelijk toen hij bij ons kwam, alleszins de neiging om hem eens flink op zijn nummer te zetten en hem weg te jagen, maar van hem heb ik binnen 2 dagen geleerd dat dat een zeer fout gedrag van mijn kant geweest zou zijn, je wilt niet weten op welke hardhandige manieren hij ons dat heeft laten weten.
Waarom het zo goed gaat tussen hem en ons, is dat we duidelijk naar hem toe zijn, maar vooral ook weet
ik mijn grens met hem.
Dit is een paard waarbij ik niet mag zeggen dat hij achter me moet lopen, maar hij loopt naast mij, dan zijn we vrienden. Als ik snel snel wat van hem gedaan wil hebben laat hij mij weten dat ik beter even kan wegblijven en op een rustig tijdstip terug kan komen, zó'n verschrikkelijke spiegel is dit paard. Dit is een paard dat alleen met me wil werken als ik héél zacht en rustig aan hem vráág.
Een paard ook dat zijn steun vindt in onze dagelijkse patroontjes, dat van de wap gaat als je dat doorbreekt.
Een hele uitdaging, de enige manier om met Mazir door een deur te kunnen is juist die zachtheid. Door op zijn onbeholpen manier tegen mij te reageren heeft hij mij gedwongen zacht tegen hem te zijn.
Hoe wonderlijk, dit paard. Een nagel aan mijn doodskist, maar een spiegel van jewelste !!!!
Pien
Warboel
