Hoi,
Ik heb de laatste tijd maar half half meegelezen vanwege omstandigheden, maar het viel me op dat er best veel over giftige planten en kruiden en zo in stond. Leuk natuurlijk dat er lijsten worden geplaatst, maar ik denk dat je daar in het algemeen als leek niet zoveel mee opschiet, net als wat ik dacht Egon ook al zei.
Een goed boek is inderdaad een optie om wat na te zoeken, maar ook dan kom je er soms niet uit hoor als je een plantje in je wei ziet.

Maar ik denk niet diegene die niets van wilde giftige planten weten zich nu direct zo'n zorgen hoeven te maken. In de praktijk zal het (denk ik) allemaal wel meevallen, omdat een paard zelf het best kan bepalen wat wel en niet eetbaar is. Alleen met hooi moet je beter opletten. Vooral omdat de laatste tijd Jacobs Kruiskruid zo oprukt en mensen daarbij ook liever natuurhooi gaan voeren (waar je een verhoogde kans hebt op JKK in het hooi).
En ook heermoes schijnt dus in hooi giftig te zijn. Maar ook daarvoor geldt, koop gewoon goed hooi bij een vertrouwd adres. En dan maar hopen dat het goed gaat (haha). Ik vertrouw wat dat betreft op mijn paardje en op haar plantenkennis.

Wat die naaldbomen betreft; taxus is inderdaad zeer giftig en dodelijk in kleine hoeveelheden en heeft een zoete smaak. Ook de bessen zijn zeer giftig (ook opletten met kleine kinderen; bij ons hebben eens 2 kindjes ervan staan te eten die dachten dat het besjes waren ... naar het ziekenhuis acuut en maag leeg moeten laten pompen).
Maar overige naaldbomen zijn minder schadelijk denk ik. Vaak zie ik tenminste geadviseerd staan de oude (lege) kerstboom aan je paarden te geven als tijdverdrijf.

Groeten,
INgrid

Frido schreef op woensdag, 2 juni 2004, 8:42:


Ja is iets anders.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op woensdag, 2 juni 2004, 11:28:

O ja, stom van mij. Zit op het werk, denk dan; ja het is anders, maar nu jij zegt St. Janskruid is dat het wat ik in gedachten had. Dus wat St. Jacobskruid is weet ik ook niet. Maar alles verkopen ze tegenwoordig stom genoeg in zakjes. Leuk voor in een wilde tuin ....
Groeten,
Ingrid