En dan is er dan nog het hemelsbreed verschil hoe je een "crisissituatie" in theorie zou willen aanpakken en wat daarvan nog in de praktijk terechtkomt. Want zoiets speelt zich af op enkele seconden tijd.

Ik hou van paarden maar ook van honden. Ik ga me echter niet tussen de twee gooien wanneer er een conflict is. Ik was eerlijk gezegd opgelucht dat de Deense dog de paarden aanviel en niet de ruiters. Apache kan zoiets beter aan dan ik.

Marianne

Piet schreef op dinsdag 2 januari 2007, 17:05:

Dat begrijp ik niet zo goed, kan me er geen voorstelling bij maken! Geraken die niet uit hun ei of zo?

Marianne

Eva Saegerman schreef op dinsdag 2 januari 2007, 17:35:

Eva, ik zou Queenie in een manege zetten...

Marianne

Eva Saegerman schreef op dinsdag 2 januari 2007, 13:26:


Eva, ik ben er 100 % van overtuigd dat paarden opzettelijk een bepaald gedrag kunnen vertonen om je tot "clickeren" te brengen.

Apache heeft maanden niet willen stilstaan als ik opsteeg. Het met clickeren in stukjes knippen en het terug opbouwen is me niet gelukt. Ik ben geen prof hé. Via een omweg heb ik hem STAY geleerd en nu kan ik terug opstijgen. Dit probleem was een heel duidelijk gevolg van het clickeren want daarvoor verzette Apche geen voet.

Hij was een standbeeld wanneer ik hem opzadelde en daarna opsteeg. Nu is het opstijgen terug OK maar het opzadelen nog niet, dan begint hij te draaien en te keren, gewoon omdat hij denkt dat er iets aan vasthangt.

Ik vind het ook heel moeilijk om vanuit het zadel te clickeren omdat hij spontaan vanalles begint aan te bieden (zoals achteruit stappen, links en rechts inbuigen enz.) en daar ben ik niet altijd van gediend.

Ik heb ook een paar keer geclickerd wanneer hij vlot door een plas stapte. Wat gebeurde er? Hij stopte al voor de plas en keek dan achterom naar mij van "gaan we clickeren?".

En hoe los ik het op een clickermanier op wanneer hij begint te "koersen" met een andere ruin? Op zo'n ogenblik ben ik maar bijzaak.

Clickeren vind ik fantastisch maar ook héél moeilijk.

Marianne

Eva Saegerman schreef op dinsdag 2 januari 2007, 19:19:

Eva, bij Carlos was dit wel de realiteit...

Marianne

Eva Saegerman schreef op dinsdag 2 januari 2007, 13:26:

Eva, ik ben er 100% van overtuigd dat een paard het clickeren gaat zoeken en daar voor bepaalde dingen gaat doen.

Voor het clickeren bleef Apache als een standbeeld staan bij het opzadelen en het opstijgen. Ik moest hem niet vastmaken. Vanaf het clickeren werd dit een probleem.
Omdat we oefenen op wijken voor druk, neen dat is totaal verkeerd, meebewegen met mijn lichaamstaal, klinkt dat beter?

Het opzadelen/opstijgen in kleine stukjes knippen en terug met clickeren aanleren is me niet gelukt. Ik ben dan ook geen prof hé. Via een omweg heb ik hem STAY aangeleerd en zo lukt het uiteindelijk wel.

Clickeren vanuit het zadel blijf ik ontzettend moeilijk vinden. Zo heb ik eens geclickerd toen hij door een plas stapte. De volgende keer stopte hij al voor de plas en keek vol verwachting achterom zo van: "Is het de bedoeling dat we clickeren?"

Ook begint hij na het opstijgen spontaan vanalles aan te bieden (achteruit gaan, links en rechts inbuigen) en ik ben daar niet altijd van gediend.

Ik heb nu ontdekt dat hij een probleem heeft wanneer er een ruin meerijdt, hij wil dan de snelste zijn en is ongehoorzaam. Hij luistert NIET. Kan ik dat met clickeren oplossen?

Ik vind clickeren fantastisch maar ook héél moeilijk.

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 19:43:


OEI! Ik dacht dat mijn eerste bericht verdwenen was!
Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 19:45:



Ik ben blijkbaar aan het broddelen!
Marianne

Onze paarden stonden tot eind november grotendeels op een wei.
Die is nu wegens blubber en geen eten gereduceerd tot een "weitje". Alle tinkers, nu nog 5, staan er samen op, ook de hengst.

Omdat wij een ruin en twee merries hebben, zitten wij nu met een probleem.

Onze paarden staan dus grotendeels in de paddock. Indy was vorige week nog hengstig en we willen echt geen veulen. Sela, 19 maanden, was deze zomer ook al eens hengstig en van haar willen we helemaal nog geen veulen.

De eigenaar van de wei is van goede wil en we mogen onze paarden nog wel eens op de "grote" wei zetten om uit te lopen maar ze lopen die dus wel echt kapot, en hoe!

Wat gebeurt er nu. Sela is het gewend om als handpaard mee te gaan en was altijd heel braaf. Ook als je er aan de hand mee ging wandelen. Dat is nu dus helemaal voorbij.

In de paddock is ze super rustig. Steekt ze haar neus buiten, begint ze te bokken van de leut. Dan is ze bijna niet te houden.

Nu kunnen we ze op een andere wei zetten die nog droog is en waar nog veel gras op staat. Maar die is 2km weg en voor we daar zijn gaat Sela helemaal door het lint.
Steigeren, bokken, niet te doen.

We zijn nu bang dat dat voor haar een gewoonte aan het worden is. Ook aan de hand, een wandeling in het bos loopt uit op bokken en steigeren.

Er wordt met haar veel geclickerd en tussendoor kan je haar er wel wat rustiger mee krijgen maar niet lang. Sela wordt nu ook sterker en ze voelt dat ook.

Zij vindt die uitstapjes supertof maar wij niet.

Hoe zouden we dit het best aanpakken? Onze paddock ligt nu zo nat en vettig dat we haar daar niet willen laten lopen voor een wandeling.

Marianne

Eva, je bericht is behekst, al mijn antwoorden verdwijnen. Ik probeer het nu zo.

Ik ben er van overtuigd dat een paard bepaald gedrag gaat vertonen om het clickeren uit te lokken. Bij het rijden gebeuren er dan inderdaad rare dingen.

Ik heb een aantal keren geclickerd wanneer Apache door een diepe plas stapte. Na 5 minuten bleef hij al voor de plas staan en keek dan achterom, vol verwachting.

Zo bleef hij vroeger ook als een standbeeld staan bij het opzadelen en het opstijgen.

Nadat ik met clickeren begonnen was kon ik niet meer opstijgen, hij schuifelde steeds heen en weer. Dat gedrag negeren hielp helemaal niet, hij bleef het volhouden.
Het opstijgen in stukjes knippen en er met de clicker intrainen is me niet gelukt.

Ik heb hem dan STAY aangeleerd en dat lukt. MAAR nu begint hij rond te schuifelen wanneer ik met het zadel afkom... En zo blijven we bezig. Het is dus nu een heel ritueel: eerst wat clickeren, HO, STAY, DOWN, er eens rondlopen STAY en dan blijft hij braaf staan. Intussen heeft Apache wel al een aantal beloningen binnen.

Ik vind het clickeren fantastisch maar ook héél moeilijk om het juist te doen vooral bij het rijden. Zo heb ik hem ook geleerd om achteruit te stappen. Wanneer we nu ergens staan te wachten begint hij vaak wat achteruit te stappen en dan met zo'n groot oog naar mij kijken...

Marianne

Vanochtend hebben we de drie paarden naar de "verre" wei gebracht. En alles ging goed op enkele kleine schoonheidsfoutjes na. Sela heeft het helemaal niet uitgehangen. Ze wilde wel draven maar dat mocht dan niet. Eén keer wilde ze persé blijven staan om naar een ander paard te kijken. Dat was alles (plus één klein bokje).

Op de wei begon ze ook niet rond te rennen, ze begon direct te eten.

Zo dadelijk gaan we ze terug halen anders krijgen ze "flotskak".

Marianne

Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 3 januari 2007, 13:28:


Eigenlijk niets, Conrad. Misschien had ze een rustige dag of misschien heeft Gerd meer tegen haar gesproken.
Bij het naar huis komen is ze wel verschillende keren willen blijven staan om naar al die nieuwe paarden te kijken.

En ze heeft Indy onderweg gebeten.
Indy, heeft haar een (lucht)trap gegeven. Indy, die anders een echte zuurpruim is tegen Sela is overigens heel braaf en geduldig als we Sela meenemen. Sela moet natuurlijk niet overdrijven.

Misschien probeert Sela in haar overmoed, haar grenzen te verleggen binnen de groep?

Marianne

Hoe zit dat dan met dat "benen geven zo hard je kan" (of was het "aansporen zo hard je kan") wanneer je paard onderweg eet? "en hij is het na drie keer vergeten"!

Ik wil Apache ook rijden met zo licht mogelijke hulpen maar volgens wat ik hier al allemaal gelezen heb, loopt dat over een heel kronkelig pad.... ingewikkelde materie blijkbaar.

Marianne

Beide boeken van Solinski intussen binnengekregen, super interessant, terug naar de basis.

Vandaag het longeren op zijn manier geprobeerd, resultaat: onze luie paarden waren veel meer voorwaarts. Indy en Sela aanvankelijk in de war maar na een halve minuut liepen ze heel mooi. Bij Apache ging het direct goed, misschien omdat hij als derde kwam.

Maar een vraag, waarom werkt Solinski met een kaptoom? Vindt hij een touwhalster te hard? Ik zie in het boek ook combinaties met een kaptoom én een bit?

Marianne

Ons Indy is ook zo'n paardje. Hadden we zo geoefend om haar erin te krijgen, waren we het eruit komen vergeten. Resultaat: steigeren bij het achteruit komen en een peesontsteking.... slecht geweten....

Nu belonen we het rustig achteruit gaan, twee, drie stapjes, rust en "yes", het gaat al véél beter nu.

Marianne