Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 2 januari 2007, 17:26:
> Hoi Piet,
>
> Even voor jou:
> Eigenlijk ben ik daar wel nieuwsgierig naar.
> Wil je daar iets over vertellen?
> Groet,
> Tineke
Wat ik ervan weet is dat de eigenaar hem al had, voordat ie een manege begon. Het was dus zijn eigen pony. Bij mijn weten is hij nooit beslagen geweest. Hij heeft tot zijn 37 ste manegewerk gedaan en de eigenaar heeft toen gevraagd of ie in Koewacht mocht staan als paardje voor de meiden. Omdat hij hem niet naar de slacht kon brengen. Tot eind 2004 werd hij nog regelmatig bereden door een meisje van toen 12 jaar. De artrose / stramheid in zijn achterbenen zorgt ervoor dat er meer dan een drafje niet meer inzit. Hij staat nu ook gescheiden door een touwtje van Don en Shiny omdat hij zich niet meer kan verdedigen tegen die pestkoppen, hij kan niet meer achteruitslaan en dat weten ze natuurlijk. Mina, de mini is zijn vriendin.
Dat manegewerk gaat nooit meer uit zijn systeem. Als het heel rustig is begint hij rondjes door de bak te lopen en nu en dan van hand te veranderen. Je kunt precies zijn spoor volgen wat hij in de loop van de tijd in de grond gemaakt heeft.
Heel wat paardentandartsen en cursisten van NB hebben inmiddels paardentanden van een nu 45 jarige :) gezien en zich erover verbaasd dat hij nog alles eet eigenlijk.
Begin 2005 dacht ik dat het afgelopen was. Hij raakte toen enorm hoef bevangen. Hij werd toen nog (natuurlijk tegen mijn zin in, maar hij is niet mijn eigendom) volgepropt om een beetje vet op zijn ribben te krijgen. Maar uiteindelijk na een maand of zeven liep hij weer overal over.
Nu gaat het goed met hem, ik clikker af en toe wat met hem voor de grap en heb hem wat kleine truukjes geleerd. en doe elke week zijn voorvoeten. Ze zien er nu weer heel goed uit .De achterbenen minder want dat moet met drie man.om hem recht te houden. Ik wandel af en toe met hem over straat. Dan leeft hij op, wil voor me uit en gaat het tempo omhoog. Dat mag ie van mij, want ik weet dat als we na een paar km weer terugkomen, hij toch wel op zijn gemak achter me loopt. :)
Piet
Warboel
