Esther schreef op dinsdag 2 januari 2007, 14:07:
.
> Ik denk dat dat dus niet zo is, als een overefbare eigenschap
> eenmaal eruit is gefokt is het nooit meer te vereven, dat is
> voor altijd. Weg is dan altijd weg. Of bedoel je met de natuur
> zich weer aanpassen aan wat andere omstandigheden? Ik bedoel
> dus duidelijk overfbare eigenschappen, het kan dus zijn dat je
> erfelijke "foutjes' er uit fokt, maar het kan dus ook zijn dat
> je hele "goede" eigenschappen er uitfokt. Ik ben bang dat daar
> in de fokkerswereld helemaal niet bij stil wordt gestaan. Leuk
> onderwerp trouwens
Mijn kooikerhondje Blos is dus zwanger, we fokken volgens de richtlijnen van de vereniging. Daar zitten goede en minder goed kanten aan, het kan zeker beter. Veel kooikerhondjes buiten de vereniging zijn nogal bits en bijterig. En dat vererft zich al kan een goede opvoeding en socialisatie daar ook iets aan doen. De verenigings honden zijn die bitsheid voor 99 procent kwijt nu. En met dat gedrag is er ook een stuk uithoudings vermogen verloren gegaan (vermoed ik) in ieder geval mijn hond heeft naast de fiets een bijzonder traag tempo en dito levenslust. Dus bij de keuze van een dekreu zou vlot mee kunnen rennen naast de fiets erg goed zijn. ik heb er niet op gelet helaas. De vereniging kan beslissen dat de fokdieren deze eigenschap zouden moeten hebben, net zoals ze nu beslissen dat alle fokdieren getest zijn op een goed karakter, goed ogen en goede knieën en geen gen hebben voor de ziekte van willebrand. Ook zou ik wel willen zien dat hondjes die kort na de geboorte gered moeten worden met bijvoeding, uitgesloten worden om fokdier te worden. Enz enz.
Kijk bij paarden hier op gaan letten heeft ook voor en nadelen. Bij elke regelzucht gaan er ongemerkt eigenschappen verloren. Zelfs als je alleen let op het niet doorgeven van fouten. Aan de andere kant ... Het verhaal dat met super inteeld perfect gezonde honden te krijgen zijn, (academisch proef project) heb ik al eens verteld hier. Een opmerkelijk project was dat, met honderden kern gezonde honden, voortkomend uit één ouderpaar, waarbij alleen verder gefokt werd met de beste nakomelingen. En nee ik heb hier geen onderzoeks verslagen van, enkel het verhaal van een hondenauteur die zegt daar geweest te zijn.
De man kan ook een leugenaar geweest zijn, het is het één of het andere.
Groetjes, Michiel
Warboel
