Moniek schreef op zaterdag 6 januari 2007, 12:05:


Ja, wij rijden regelmatig in de lessen op de halsring.
Ik heb een harde buigzame en een zachte en eigenlijk iedereen geeft de voorkeur aan de harde, die bovendien in grootte verstelbaar is.
Ik verkoop ze ook: http://www.spirithorseswebwinkel.nl/index.php?act=viewProd&productId=125 Even verderop staat ook nog een zachte.

In gebruik houd je hem altijd los om de hals van het paard (dus zonder druk) en je stuurt ermee net als met je teugels. Als het paard goed loopt mag de halsring nergens drukken. Je kunt hem ook zachtjes naar je toe halen als je wilt afremmen, de meeste paarden snappen dat direct, al remmen wijzelf niet of nauwelijks met de halsring, maar op onze zit, dus zonder de handen te gebruiken.
Mocht je in een situatie komen dat je paard onbestuurbaar is dan kun je hem simpelweg optillen en naar voren verplaatsen over de hals.
Tis een veiligheidsmaatregel, dat snap je wel want je zet zo grote druk op de keel van het paard. Vandaar dat ik hem alleen aanraad wanneer je een perfect luisterend paard hebt, en in eerste instantie natuurlijk in een omheinde ruimte oefenen. Meestal rijd je met de halsring op één hand, maar dan moet je er goed op letten dat je met je schouders niet gedraaid gaat zitten want dan zou je weer tegenstrijdige hulpen kunnen geven.

Waar je mee kunt beginnen is eerst eens een teugel of een touw om de hals van het paard leggen en zo beginnen te oefenen. Zo kost het je geen geld en kun je even uitproberen. Dan kun je er altijd nog een aanschafen.

Groet, Pien

Dat maakt het vaak zo moeilijk om een manier te vinden om goed om te gaan met je paard, omdat ik ook niet 'geloof' in één universele methode die heilig is en altijd direct toepasbaar.

Zo heb ik er paarden bij waarbij ik veel eerder 'op mijn strepen' moet gaan staan, en ik heb paarden vanwie ik meer kan toestaan.
Het ene paard is van nature gevoeliger in de hulpen, terwijl je bij de andere nét iets langer moet volhouden of wachten. Van BD verwacht ik meer dan van Izzy, omdat BD veel meer in huis heeft, terwijl Izzy een heerlijk basaal paardje is en dat heeft ook weer veel voordelen.

Bij de een werk ik wat meer Parelli achtig, bij de ander wat meer op de clickermanier. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je steeds blijft kijken naar wat dat paard vanuit zijn karakter, afkomst, temperament, gevoeligheid etc nodig heeft, waarin je hem het beste kunt aanspreken.

Maar wat wél blijft is dat je bij elke manier van werken moet beschikken over een gezonde dosis humor, nooit vanuit kwaadheid dingen tot stand moet willen laten komen, vreselijk geduldig moet blijven, op precies het exacte moment belonen en timen én weten wanneer het genoeg is voor dat paard.

Dat lijkt mij toch voor elke manier van werken universeel.

Pien

eddy DRUPPEL schreef op zondag 7 januari 2007, 9:21:


Meestal wegen onze balen rond de 15 kilo, Geertje, maar de lading hooi die we nu vanuit Gellik hebben is veel meer fluffy (hetzelfde als dat van jou?) en weegt dus een stúk minder zwaar (terwijl de prijs hetzelfde bleef he)
Die partij is inderdaad van de tweede snede, als ik mij niet vergis.

Ben ik toch eens benieuwd wat ze wegen....
Ik zal voor de aardigheid de weegschaal effe meenemen naar de paarden en eens vergelijken.
Dat horen we wel van mekaar.

Doei, Pien

sandratien schreef :

Hahahaha, heb gisteravond bij wijze van grapje nog een lastige puberdochter op de bank zitten móóóien....
en léúk dat ze het vond....

Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Ik heb toch altijd gedacht dat PN staat voor zo natuurlijk mogelijke omgang met paarden, dus zonder al dat ijzergedoe, zonder sporen, en ja, ook zonder zweep.
Kennelijk zijn er dus toch nog een heleboel mensen die daar niet vanuit kunnen/willen gaan er vanalles gaan bijslepen om maar te motiveren waarom je toch écht allerhande druk en hulpmiddelen moet gebruiken om iets van je paard gedaan te krijgen.

Die paar rijders (waaronder ikzelf) die bewust kiezen voor het rijden met zo min mogelijke druk en zoveel mogelijk paardwaardigheid hebben vervolgens nul komma nul bijval gekregen van hun medestaanders hier tijdens deze discussie.
Ik had zelf het gevoel dat er door een aantal van jullie alleen maar gekeken werd of ik dingen verkeerd zei om me daar vervolgens op te kunnen pakken.
In plaats van gezamelijk uit te komen leggen hoe je ook een paard en een mens iets kunt leren vond ik alleen maar tegenstanders op mijn weg alsof Eddy en ik godverdomme de enigen zijn die dag en nacht bezigzijn om hemel en aarde te bewegen die paarden nou eindelijk eens op een wat paardwaardiger manier te gaan behandelen. Er zijn zoveel verschrikkelijk mooie manieren om met je paard om te kunnen gaan, maar nee, híér leidt alles altijd weer tot ruzies en egogedoe en word je gevangen op de woorden die je gebruikt.

Is me erg, erg tegengevallen.
Ik heb geleerd.
Ik ga niet snel weer alles uit de kast trekken om iemand te helpen.

Pien