Piet schreef op vrijdag 12 januari 2007, 16:34:
> Danielle Schuwer schreef op vrijdag 12 januari 2007, 16:14:
>> Je kan je soms niet voorstellen dat mensen dat doen. Ik heb ook
>> veel problemen gehad met mijn merrie in de trailer krijgen. Ik
>> heb de trailer in het weiland gezet open met hooi eerst op de
> een "schuil"stal op wieltjes. Het gedonder begint dan pas
> wanneer ermee gereden wordt. Dan verandert die leuke stal
> in een gevaarlijk, hobbelig ding waarin je alle kanten op
> geduwd wordt.
Sieta is in haar jaren vóórdat ze van mij was een keer door een brug gezakt, heeft er een flink litteken op haar achterbeen aan over gehouden. Ze heeft veel moeite wanneer de ondergrond van materiaal veranderd, en over enge dingen heenlopen. Met de bruggen die ik tijdens buitenritten tegenkwam ben ik de eerste periode afgestapt en voor haar gaan lopen, dan liep ze met haar neus tegen mijn enkels aan om te kijken of de boel wel sterk genoeg was om op te staan. Later had ze de moed verzameld om er zelf overheen te gaan, dan moest ze nog een meter ofzo en dan raakte ze plotseling in paniek en rende het hele end in haar achteruit terug.
Dat op die klep stan, dat was haar grootste angst. Nu ze het vertrouwen heeft gekregen dat daar niets engs aan is valt die trailer zelf ook wel mee. Ben wel bang voor haar reactie als ik haar voor het eerst vast maak of de stang er voor het eerst weer achter gaat.
Wat me ook altijd opvalt is dat andere paarden vaak nat van het zweet de trailer uitkomen. Zij had dat nooit, alleen de laatste keer toen ik terug kwam van de kliniek, maar dat kan ook van de verdoving zijn, zij gaat altijd enorm zweten van verdovingen.
Wat ze die laatste keer vóórdat Conrad bij me kwam ook deed, was heel rustig staan (toen ik haar eenmaal vast gemaakt had) zolang ik bij haar stond, en onwijs gaan hangen zodra ik de trailer uitstapte. Het liefst zou ik bij haar blijven wanneer we voor het eerst weer gaan rijden.
Warboel
