Huertecilla schreef op dinsdag 9 januari 2007, 16:06:
> e m kraak schreef op dinsdag 9 januari 2007, 13:45:
>
>> Huertecilla schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:35:
> halsring en een lange vinger. De onexactheid van mijn
> beengebruik is op het moment wel een aandachtspunt en hoewel ik
> de oplossing niet in een míddel zoek, onderzoek ik de on- en
> mogelijkheden van een 'vinger' aan mijn kuit wel.
HC, toen je dit schreef moet je wellicht gelijk gedacht hebben, dit is dwaas en
onmogelijk.
Een "spoor" op je kuit? Dan zal je die kuit moeten draaien om er een aanwijzing mee te geven?
Dit is toch te dol, terwijl het voor het paard al voldoende is, door je
kuitspier aan te spannen, om de aanwijzing te voelen.
Zelfs het aanspannen van de bil spieren worden waargenomen, ondanks het zadel.
> Stel Egon, hypothetisch, een rubber dop van 2 cm. rond en 1 cm.
> dik, schuin binnenop mijn hiel geplakt. Zie ík als een 'spoor',
> een rubber spoor, maar toch een spoor. Is dat inherent P+ omdat
> het een magnitude heeft?
> Dat heeft mijn kuit zelf ook!
Natuurlijk heeft jou kuit dat ook, sterker, jou hele lichaam
> Dan maar geen cue met mijn been?
Moet je dan gaan
zweeven boven het paard?
> Vinger met focus rechts tegen de manenkam en ploep linksaf. Die
> vinger oefent ook druk met een bepaalde magnitude uit. Niet
> meer doen?
> Voor míj is dat, wellicht door vaardigheid beperkt, een brug te
> ver. Nee ik zie geen verschil tussen goed plaatsbare aanraking
> met een dop en idem met mijn vinger.
Er IS ook geen verschil tussen
goed plaatsbare aanraking (en dosering), met een dop of jou vinger.
Probleem is dat goed plaatsen en doseren voor de meesten niet is weg gelegt. (Al was het maar door
ontbreken van goede begeleiding in de opleiding van ruiter en/of paard).
> HC
Nils en Olly
Warboel
