van lennep schreef op dinsdag 16 januari 2007, 11:41:
>
> Net wel gezalfd , en ik leef dus nog!
> Al spelenderwijs , en elke keer een beetje , soms stiekum
> korstjes eraf krabbend toch het meeste voor elkaar gekregen...
> Ze vind het wel irritant , maar het lijkt wel alsof ze door
> heeft dat ik toch niet stop[zou bijna willen schrijven dat ze
> door heeft dat het voor haar eigen bestwil is , maar dat is
> weer antroprofomdinges oid]...plak hooi voor der snuit. Zo moet
> het maar.
>
> Gr Esther
Haha, ja het lijkt hier ook wel of het feit dat ik 'zorg' zwaarder weegt dan die pijn die ze moet lijden. Heel afentoe kijkt het dametje me strak en lang aan als het TE wordt.
Op de schurftplekken op haar lijf waar de deken ligt begon de huid onder de korsten te verstikken, puskorsten, huid liet los..... Op de benen is het stukje bij beetje goed gekomen door afentoe wat korsten los te pulken, daar ligt natuurlijk ook niet zo'n vervelende deken op! Het leed is dan met 2 weken geleden.