ebby schreef op maandag, 7 juni 2004, 14:33:
>> Ik snap het (hoop ik want ik schijn errug goed te zijn om dingen
> verkeerd te interpeteren) en tegen deze vorm van join-up ben ik
> niet (ja, zo doe ik het ook, gewoon lekker in de wei gaan
> zitten, binnen 5 min. heb ik alle paarden rond me -maar er staan
> dan ook "normale" paarden-). Maar is het nog wel een join-up?
------------Dat was de vraag: bestaat het wel?!
En dan als natuurlijk fenomeen.
Ik denk het niet in die uitzinnige vorm van achter een paard aan gaan rennen. Maar dat was volgens mij ook niet de oorspronkelijke vorm, de zogenaamde ontdekking van Roberts.
Heb ik het nou echt zo verkeerd onthouden. Was zijn ontdekking niet dat pas toen hij ophield met achter dat paard aan te lopen, het paard naar hem toekwam?
Nu, onder het mom van lievige NH en sentimentele praatjes, wordt een keiharde manier van paarden onder het simmetje brengen aan de man gebracht.
Gebruilk makend van een paar oerinstincten van het paard.
Join up is in mijn oogpunt verworden tot inderdaad een conglomeraat (een bijeenraapsel van verschillende elementen) van eerder beschreven gedrag, en dat in gradaties van kwaad tot erger.
> Robberts jaagt wel achter zijn paard aan, iig Kelly Marks
> (navolger van Robberts). Nee, zo mag een join-up wel zijn van
> mij, zo is het ook geen geren, gejaag of zo iets dergelijks.
> een paar mooie hoef afdrukken in mijn buik en een leuke
> tandentatoe in mijn wang. Zon paard weigert om van je weg te
> gaan en wat doe je dan? OKe, natuurlijk deed ik iets fout (maar
> wat ben ik nog niet achter).
paard gevaarlijk? kan ik ook erg gevaarlijk worden. maar ik hoor graag wat anderen doen in een dergelijke situatie.
(Het enige wat je nmm 'fout' deed, Ebby, en daar kon je niets aan doen, was jezelf in die situatie plaatsen.
groet,
Isabel
Warboel
