sannie schreef op dinsdag, 15 juni 2004, 10:11:
> Deze mensen hebben gewoon hun ogen dicht. Die interesseert het
> niet wat hun paarden denken. Onbegrijpelijk. En wat nog
> ongelofelijker is (voor mij dan) is dat ik nog geen 2 jaar
> geleden precies zo dacht. Wat ben ik dan blij dat ik veranderd
> ben in dat opzicht.
> Ik heb net zo'n karakter als deze mensen, en soms betrap ik
> mezelf erop dat ik het paard het liefst een schop zou geven (ja
> sorry...) maar ik heb gelukkig geleerd dat er andere manieren
> zijn om met een paard te communiceren.
> Kon ik maar tot deze mensen doordringen...
>
Hoi Sandra,
Ja vooral die laatste zin. Dat denk ik ook heel vaak. Waarom kan ik niet tot die mensen doordringen? Waarom is het zo normaal wat ze doen, terwijl het dat helemaal niet is? Sommige laten hun paarden zelfs onnodig pijnlijden en hebben er geen erg in dat het paard om hele andere redenen chagerijnig of zelfs kreupel is als zij aangeven (bijv. door een drukplek onder het zadel en niet omdat ze ineens teugelkreupel zijn).
Maar inderdaad, voorheen dacht ik ook meer als die mensen, maar sinds ik Isabella heb niet meer. Die heeft mij het meeste geleerd hoe paarden denken, voelen en handelen. Dan deze site daar nog bij en ik heb geleerd dat Isabella "gelijk" heeft en ze niet zo doet omdat ze shetlander (en dus slim in mijn ogen) is. Maar nu de rest nog. Maar ik wilde maar zeggen, alle beetjes helpen en ik heb dus wel al resultaat.
Groeten,
Ingrid
Warboel
