cornelie schreef op maandag, 21 juni 2004, 23:11:


En toen ik dit las, bedacht ik me dat ik dit jaar wel degelijk een paniekmoment had meegemaakt met Opal.
In het voorjaar had de boer een soort kanon neergezet om de vogels te verschrikken, om de zoveel minuten ging het af. Het apparaat stond vlak naast het ruiterpad.
En ja hoor, op het moment dat we daar voorbij wandelden, dender, ging het ding af. Ik weet niet wie meer schrok, Opal of ik. Zij rennen, ik stoppen, helaas zit er een bit aan mijn teugels, dus met zit en bit en stem (willekeurige volgorde) vroeg ik haar te stoppen, wat ze zonder probleem ook deed (na 10 meter denk ik).
Veel gesnuif en ogengerol, omdraaien, kijken, lang teugeltje, en weer heel kalm doorlopen.
Ik zou haar liever hebben gestopt zonder aan het bit te trekken, en daar zijn we (vooral ik, ik moet mijn reflexen kwijt) hard aan bezig, maar denk wel dat het een mooi voorbeeld is van hoe vertrouwen rust geeft aan een paard.

Kijk naar een paard in de wei. Er gebeurt iets gevaarlijks, verzin maar wat, een helikopter landt. In eerste instantie rennen ze hard weg, daarna draaien ze zich allemaal om om te kijken wat daar nou gebeurt, weliswaar van een veilige afstand, maar zonder paniek. Ik denk dat het de mens is die de paniek aangeeft, zolang er geen leeuw is die het paard blijft achtervolgen, om het te bespringen, gaat een paard niet door in wilde paniek.
Wat mij betreft heeft je instructeur van de oude stempel gelijk.

Zo, dat waren weer wat losse gedachten,
groet,
Isabel

ebby schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 18:06:


Hai Ebby,
zou het niet doen, hoor, als ik jou was, onder geen enkele omstandigheid.
Ze moeten dan een deken op en ze krijgen het zo koud als je de deken van ze afhaalt, te zielig.

Vind het zo'n rotgezicht. Hoop echt dat je het niet zal doen.

(Maar begrijp dat je het alleen maar overweegt uit zorgende overwegingen.)

Groet,
Isabel

janet weggemans schreef op donderdag, 24 juni 2004, 20:28:


Hai Janet,
heb je 1e vraag en de reacties daarop nog eens doorgelezen.
Als ik het goed begrijp, heeft ze hielpijn. Ze is een toontreder en schuift haar voeten onder zich in stlstand.
Dit zal tot gevolg hebben dat ze haar lichaam niet goed gebruikt, en dus stijf loopt.
Ook is het toonlanden slecht voor de doorbloeding van het achterste gedeelte van de hoef, de impact van het hiellanden bevordert de groei van het weefsel van het digital cushion, dat beschermend werkt voor het achterste gedeelte van de hoef. (Waarbij het ook belangrijk is dat de straal dragend is.)
Een vicieuze cirkel dus.
Hoe nu dit te verhelpen.
Ik ben het met Ilona eens, dat waarschijnlijk haar toon te lang is.
Wat trouwens bevestigd wordt door de slechte witte lijn verbinding.
Wat ik je kan aanraden, is
heb even een link voor je opgezocht, waar je het allemaal kan lezen, hoef ik het niet allemaal te typen:

http://www.completerider.com/PhysTrimmingFoot.htm

Ik kan je echt aanraden dit te lezen, en als je denkt er wat aan te hebben, en nog vragen hebt, dan ga ik graag verder op in, maar ben niet zo'n hele goede uitlegger.
Voor mijn paard heeft deze methode erg goed geholpen, en zij was een prachtig voorbeeld van een hielpijn geval.

Groet,
Isabel

HannahFroukje schreef op donderdag, 24 juni 2004, 20:47:


Hai Frouk,
zoals gewoonlijk heb je het weer klaarhelder uiteengezet, denk niet dat de baarmoeder vol kan lopen, maar kan dat inderdaad niet met zekerheid zeggen.
Isabel

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:34:


Dat is wat me al een poosje dwars zit, egon, die vliegende paniek van kilometers lang, hoe natuurlijk is dat?
Isabel

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:47:


en dat vraag ik me dus af, heel sterk zelfs, heb niet die ervaring met hoogbloedige paarden dat ze maar door blijven rennen.
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:50:


Wel dat ze schrikachtiger zijn natuurlijk, maar waar het mij omgaat, waarom blijft een paard in paniek doorrennen, als het gevaar niet meer in de buurt is.
Isabel

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 22:00:


Ik denk aan historie van het paard, wat hij in het verleden heeft meegemaakt. En natuurlijk in losse gevallen aan de ruiter.
Ik denk nl niet dat een paard in zijn kudde maar door blijft jakkeren als er geen gevaar meer is.
Isabel