Moniek schreef op woensdag 28 maart 2007, 13:11:


Hij schrijft er heel weing over, hij is meer de man van going with your horse. Hij zegt:

"
I don't think I understand or could talk about the spiritual method, even
if I did get good enough to understand it.

L'Hotte (dead dressage dude) studied under three masters of each
Discipline. Baucher taught submission, Comte D' Aure allowed his horse
more freedom, and Rousselet worked his horse in a spiritual way.
L'Hotte concluded that Bauchers methods were more suited to riding indoors,
and D'Aure's methods were essential for riding out doors.
"Rousselet, concludes L'Hotte, belongs to an equitation of the past. The
equitation of the eighteenth century." Rousselet rode without hands or legs
as L'Hotte put it.
"

Toen ik Russ schreef dat spiritueel rijden er is, als je helder gewaar bent van dat wat is, zonder dat gedachteninhouden waarheid en leiddraad zijn. Schreef hij dat hij dacht dat dit de eerste stap is en nog niet het einddoel.

Voor mij is spiritueel leven ook spiritueel rijden. Het heeft niets te maken met hoe goed je paard gehoorzaamd of getraint is. Op zijn best kun je zeggen dat je eigen heldere kalme staat van zijn, gereflecteerd wordt in je paard, en de eenheid die er altijd al is, bewust beleeft wordt. En in die eenheid lijkt alles niet alleen zonniger het is het ook.

Mensen kijken naar de buitenkant, maar daar is het begin en einddoel van spiritueel rijden niet zichtbaar. Tenzij je die kalme helderheid zelf verwezelijkt hebt, kun je het nergens ontdekken. In werkelijkheid is het de realiteit van alles! Slechts de illusies van gedachtes - die voor waar aan gezien worden - crieëren illusionaire conflicten en illusionaire onvolmaaktheden. In werkelijkheid is de eenheid altijd al een gegeven. De kunst is hiervan bewust te worden en dan op je paard te gaan zitten

Mij heeft meditatie en Byron Katie me erg geholpen hier verder mee te komen, en ik probeer die helderheid te behouden als ik bij Jur ben. Dat lukt maar matig kan ik je zeggen. Trainings gedachtes die van alles willen verbeteren telkens, zijn te krachtig om helder en ontspannen te blijven. Jur zal dit zeker in de gaten hebben en zich net als een kind constant gecontroleerd en beoordeeld voelen. Zo heeft denk ik iedereen zijn eigen soort gedachtes die weg halen uit helderheid. En dat is niet de beste manier om bij je paard te zijn.

Groetjes, Michiel

Moniek schreef op donderdag 29 maart 2007, 0:39:

Conrad ook hier ga ik in op je brief, al valt er nog veeeel meer over te zeggen.


Moniek Ja zo is het, maar ook werken al die vier methodes in een paard, of je dit bewust bent of niet, het is er gewoon. Om niet in een theoretisch oerwoud van definities terecht te komen, ....

Ik loop over de harde weg van stal af, dan is er de keuze, rechtdoor de harde weg vervolgen of rechts afslaan de aanplant in met vele graslanen. Jur loopt achter me, en ik loop rechtdoor. Hier hebben we al een gezamelijke instemming, hij volgt. Er is geen going with Jur hier, er is going with de mens. Ik weet dat hij liever de aanplant in gaat.

Een andere keer loopt hij weer achter me en ik sla rechts af, hij volgt. Ook hier is er gezamenlijke instemming, én er is going with my horse. Als ik op hem rijd werkt dit precies hetzelde.

Een andere keer rijd ik weer het zelfde stuk van stal af en Jur geeft aan met zijn hoofd dat hij rechts af de aanplant in wil. Ook hier heb ik de keuze tussen going with him of hij going with me. Omdat hij zijn voorkeur al duidelijk gemaakt heeft, wie is er dan de leider ?? Er is een wachten op instemming van mij, Jur wacht op het signaal van mij, ga ik mee, of geef ik het signaal tot rechtdoor gaan. Het antwoord op de vraag wie de leider is, is duidelijk, hij geeft aan wat hij wil en ik beslis wat er gebeurd.

Nu is dat wachten op mijn instemming soms heel klein en vaag, hij begint met een draf, omdat hij zijn keuze is, en zijn ervaring dat dit op dit stuk van de route ook meestal mag. Ik zeg direct zachtjes Hooo en hij gaat in stap verder. Zeg ik niets dan voelt hij aan de meegaande zit dat het oke is. Ik blijf de leider ook al lijkt het dat hij zelfstandig van gang mag veranderen. En niet alleen mag hij doet dit ook. Binnen going with your horse is deze manier juist prima, we willen onze paarden zo moedig en vrij mogelijk berijden met zoveel mogelijk eigen initiatief.

Maar ook nooit laten overnemen, dat is een gedrag waarin er geen gevoeligheid is voor instemming van de mens. Overnemen gaat gepaard met opdringerigheid en slecht willen luisteren.

Gehoorzaamheid op que, is absoluut nodig bij opdringerigheid, geen twijfel mogelijk. Dit echter als de basis nemen van buitenritten heeft enkele forse nadelen. Ik denk dat HC dezelfde ervaringen heeft als Russ op de noodzaak van meegaan met je paard als je rijd op lastig terrein, op hellingen en gevaarlijke afdalingen, etc. Als je paard dan niet gewend is om zijn eigen pad te mogen bepalen en van de rijder verwacht dat die alles stuurd. Dan zit je knap onveilig op je paard. Alleen het paard zelf weet immers hoe hij het best jou op zijn rug kan balanceren. Een paard die wacht op que"s zal op die momenten weinig zelf vertrouwen tonen.

Tot op zekere hoogte kun je beide methodes tesamen gebruiken.
Als mijn hobby de bak was, dan gebruikte ik hoofzakelijk, gehoorzaamheid op que. Bij buitenritten vind ik het gewoon heerlijk te rijden met zoveel als mogelijk is, going with.

Groetjes, Michiel

Moniek schreef op donderdag 29 maart 2007, 15:10:


Nog een voorbeeldje:
Om Jur te leren zijn voeten goed te plaatsen, leg ik geen palen neer in de rijbak. Er is een betere plek in het bos met omgevallen takken van de laatste storm. In de rijbak is er veel minder going with him mogelijk, omdat hij er alleen overheen gaat omdat ik het vraag. Uit zich zelf zou hij het gewoon niet doen.

In het stuk bos stap ik er aan de ene kant in, en heb dan zo'n 100 meter bezaait met takken voor me, en aan de andere kant stap ik er weer uit. Eenmaal erin kan ik dus mijn oefeningen doen en toch meegaan met Jur. Nu kiest hij er voor om vaak rond een opstakel te gaan in plaats van er over. Ik leid hem nu zo dat ik zijn slimste keuzes respecteer en mis daardoor de helft van de mogelijke overstappen. De andere helft daar leid ik hem zo mensenslim voor, dat overstappen een goede keuzes is anders zou hij overdreven moeten gaan omlopen. Meegaan met hem is respect voor zijn eigen inteligentie en stimuleerd dat oftewel ontneemt hem dat zo min mogelijk. Met de helft leerd hij ook goed over boomtakken te stappen, zijn mind is wakker en meewerkend omdat hij op eigen kracht en kunnen mag vertrouwen de hele tijd. Als leider sla ik ook geen slecht figuur, ik ben niet zo dom dat ik naar het andere eind van het bos loop op de moeilijkste manier.

Als mijn trainingswijze vooral gericht zou zijn op gehoorzaamheid dan loop ik het bos heel anders. Dan zoek ik de mooiste overstappen uit en leid mijn paard daar over heen, zonder rekening te houden met zijn eigen keuzes. Die eigen keuzes zijn dan zelfs een last ondat die gericht zijn op, niet willen overstappen. Op die manier zie ik niet zijn eigen nadenken, ik train dat nadenken ook niet, in feite leer ik mijn paard dan om niet na te denken en mij blindelings te volgen (het moeras in ). Hoe is de mind van dit paard? Ook zo vol zelf vertrouwen en in harmonie met zichzelf? Dat zie ik niet voortkomen uit het blind volgen. Ja in de bak dan moet je het wel zo doen, daar is weinig meegaan met je paard zijn voorkeuren mogelijk.

Groetjes, Michiel