eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 april 2007, 0:14:
Peter...begin maar vast te scrollen jong....
>>> Ivm
>>> telepathie bij paarden kan ik kort zijn . It's wishfull
>>> thinking .
>> Dat jij er niet in gelooft, wil niet zeggen dat het niet
>> bestaat.
> Bewijs dan eerst telepathie tussen eigen rassen vooraleer naar
> andere rassen te refereren . Het eerste is al verdomd moeilijk,
> het tweede onbegonnen werk en onmogelijk voor het eerste is
> vervuld . Begin er maar aan , ik hoor het wel .
Ik kan je een paar voorbeelden geven Eddy, maar jij als "kenner" zal het onzin vinden.
Een trieste dit keer...maar voor mij weer een hele mooie ervaring:
We hebben hier vorige week vrijdag een paardje in moeten laten slapen.
Spettertje.... een hele oude appalosa met gezwellen die nu echt te gek werden en waar het diertje enorme last van kreeg.
Dit paardje stond bij de buren, afkomstig van een slachthuis waar het net op tijd weg is gehaald
Ze heeft bij die buren toch nog een 10 jaar mogen rondlopen zonder problemen dan in de laatste maand.
Ik zag dat beestje dagelijks op verschillende tijden...net als de buren waar altijd wel iemand rond het huis loopt.
Ik zat bij mijn buurvrouw smorgens op de koffie, haar vertellend wat we gingen doen , net toen ik de afspraak met de
DA had gemaakt haar te komen brengen om in te laten slapen.
We zaten nog wat na te praten over de streken en zachtheid van dit bijzondere diertje waarvan we toch nog zo lang hebben mogen genieten.
De wintervoorraad van de buurman opgegeten....over het terras wandelen waar mensen aan de koffie of patat zitten...op zoek naar....enz.enz.
Toen maakte de buurvrouw plots een opmerking die ons aan het denken zetten...
Nog nooit in al die jaren had ze dit diertje zien liggen , merkte ze op.
Niemand van ons had dit eigenlijk ooit gezien bemerkte we toen (6 man en vrouw, allen buren en/of verzorgers van die paarden)
Promt lag het dier in het grasland, toen we een half uur later buiten kwamen.
Ze lag ons echt aan te kijken met een blik van ...zien jullie het wel ?
Het kwam op ons over als wilde ze nog even laten zien dat ze dat best nog wel kon en ons zo tevreden wilde stellen dat we dat nu dan toch ook maar ff gezien hadden...voor het te laat was.
We stonden gewoon stil, zijn er niet op af gelopen, maar stonden ons te verbazen omdat we het er net nog over hadden gehad.
Spetter heeft zo een paar minuten zo gelegen en toen vond ze het blijkbaar wel zat...stond met veel moeite op en ging weer gras knabbelen en dr kont schuren.
Noem het toeval....mens en dier....
Toch is er nmm. ook tussen de dieren onderling wel degelijk een vorm waar wij als mens misschien maar zelden wat van zien...
Tussen de middag op die bewuste vrijdag kwam mijn dochter thuis van haar stage-werk, waarna ik vertelde wat er die middag ging gebeuren.
14 jaar, huilen natuurlijk en veel verdriet...
Ze is er meteen heen gelopen, om afscheid te nemen van "haar" paardje waar ze als 4 jarig kind mee opgegroeid is.
Ik ben er even later ook maar heen gelopen, ik wilde haar niet alleen laten staan daar met al haar verdriet.
Spetter die altijd los op het erf loopt....stond zo als vaker in haar eigen mini-veldje te grazen, een veldje waar ze zo in en uit kan lopen, appart van de grote dames en jongens (die kunnen niet loslopen daar) met alleen een draadje van de rijbak ertussen.
Zo staan/lopen ze al jaren, dus voor de paarden niks vreemds aan.
Toen ik aankwam stond mijn dochter echter bij haar andere paardje bij de afzetting van de bak, ze had een telefoontje gekregen en stond ondertussen haar Isabel te aaien.
Het eerste dat me opviel was dat alle paarden netjes naast elkaar aan de rand van die bak stonden...te kijken naar Spettertje, het paardje dat daar nog maar een paar uur zou staan.... als stonden ze afscheid te nemen.
Geen gesnuif, geen geluiden...gewoon stil, echt stil, en allemaal in dezelfde richting kijkend.
Normaal gesproken staan ze nooit zo dicht bij elkaar maar vormen groepjes...
De plek waar ze stonden was nml. ook niet een plek om naast elkaar te staan zonder problemen... er lag een flinke bult hooi waar normaal maar 2 paarden tegelijk "mogen" staan.
Andere die het lef hebben daar te willen eten worden daar dan meteen vandaan gestuurd door de "baas" en vriendin.
Voeren in slechts een hoek met deze 6 paarden is dan ook vragen om problemen.
Nu stonden ze dus in die hoek echt naast , haast tegen elkaar aan met allen het hoofd dezelfde kant op....richting Spetter....
Niet bij mijn dochter dus die haar paardje aan het eind van dat rijtje stond te kriebelen.
Normaal zouden ze daar omheen staan , elkaar verdringen of wegsturend...omdat er altijd wel wat lekkers van haar te krijgen is.
Toen wij anderhalf uur later Spetter , samen met een van ons andere paard in de trailer wilde laden....stonden de paarden nog exact zo ....muisstil...... en in exact hetzelfde rijtje...
noem jij het maar toeval.....
Ik kan nog vele andere voorbeelden geven, maar Blake lezen levert vergelijkbare voorbeelden op.
De opmerking om eerst maar eens tussen eigen rassen te kijken is nmm. een vreemde.
Mensen zijn wel meer dingen "vergeten" of ontleerd of kunnen bepaalde zaken veel minder sterk dan andere diersoorten.
Er bestaat echt meer tussen hemel en aarde..maar dat jij Eddy, dat niet geloven wil is jou keus.
Dat betekend nmm. echter niet dat deze vorm van communiceren dan ook maar per definitie niet bestaat.
Dat er mensen zijn die dit kunnen is voor MIJ allang bewezen door vele praktijk ervaringen met voor mij wildvreemde mensen.
En waarom zou de mens dit dan als enige kunnen ?
Bij mensen valt het slechts beter op omdat wij als mens in elkaars verstaanbare taal bijv. duidelijk kunnen maken wat er aan de hand is op zo'n moment...
Je kent het vast wel...denken aan iemand die dan belt ofzo...
Noem het toeval...
Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !
Warboel
