Wat een fantastische lentedag...

We gingen de paardjes van de wei halen. Het was daar zo mooi en de paardjes waren zo aan het genieten dat we nog een paar uurtjes getreuzeld hebben...zalig!

Minstens om de twintig minuten gingen de paarden zich rollen in het gras, wat een leut.

Uiteindelijk toch maar opgezadeld. Gerd op Apache met Sela (bijna 2 jaar) als handpaard en ik op Indy.

Dan een wandeling van 10 km voor we thuis waren. Onze paardjes waren zo lief!
We hebben bijna alles in draf gedaan. Alleen Indy was wat gefrustreerd want die wilde crossen en dat kon echt niet met Sela erbij, (en met mij er op).

Opfladderende eendjes, wandelaars, kindjes die op fietsjes voorbijzwieberden, auto's,
een gek veld, overtrokken met plastic.... Sela was o zo braaf.

Dan thuis, de paardjes siesta , languit in de paddock en wij ernaast, links de hond en rechts de kat en voor ons de kippetjes een lekker zandbad...

What a perfect day...

Marianne

Michiel, ik lees al een tijdje je berichten. Hoe lang ben je nu al bezig met Jur? Wat heb je nu al allemaal geprobeerd? En wat heb je eigenlijk bereikt?

Een bijterig paard dat niet meer naar je luistert want anders liet je Conrad niet komen.

Zie jij door de bomen het bos nog wel?

Wat denk je, heeft Jur een filosoof nodig of iemand die met zijn twee benen op de grond staat?

Ik denk dat jij heel Michiel gericht bezig bent en helemaal niet Jur gericht.

Dit moest er even uit.

Marianne

Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 18:23:


In Antwaarpe zeggen wij " 'k verstonder gin float van!". Voor anderstaligen: "ik versta er geen fluit van!"

Andere woorden, maar toch hetzelfde level.

Marianne

Ans Jondral schreef op woensdag 4 april 2007, 15:54:


Ja Ans, het ene paardje is het andere niet zeker?

Volgens mij is er voor de meeste paarden geen probleem bij het één keer eten van slecht hooi.
Hou de mest in de gaten, normaal moet alles morgen "gepasseerd" zijn.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 5 april 2007, 16:06:

OK Eddy, vooruit dan maar! Ik zal eens eerlijk schrijven hoe ik Joker ken

Joker, het witte paard dus, is een heel lief, braaf, volgzaam, aanhankelijk snoezeke. Hij wordt heel graag geborsteld en krijgt graag aandacht.

Hij is heel gevoelig en reageert op minimale hulpen.
Je krijgt hem voorbij iets engs, gewoon door hem te blijven sturen, je moet zelfs je benen niet aanleggen.

Joker is het andere uiterste van een stijfkop en ik kan het weten want ik heb er thuis zo een staan (Apache).

Joker heeft wel veel temperament maar vertraagt onmiddellijk zonder tegenpruttelen wanneer je het vraagt. Hij is nog niet 100% bomproof. (Ik moet nu ook niet te veel reclame voor hem maken hé!)

Marianne

Mieke Berry schreef op donderdag 5 april 2007, 17:40:


Onze kippen lusten geen legkorrel dus die eten alleen granen en wat ze zoal in de tuin bijeen scharrelen.

Marianne

Apache schuurt nog niet maar Sela (bont paard met veel wit), haar vacht zit vol van die vieze kruipvliegsels, gewoon degoutant.

Marianne