Eva Saegerman schreef op dinsdag 24 april 2007, 12:34:


Hallo Eva,
Sorry voor de late reactie.
In plaats van een antwoord verwijs ik naar de site: http://www.ironfreehoof.com/step1.htm .
Die link is hier ooit gegeven. Is een erg interessante site ivm dit onderwerp.
Groet,
Coralie

Christel Provaas schreef op dinsdag 24 april 2007, 9:09:


Ach Christel,
Omdat ik bij mezelf, veel wandelend, ontdekt heb HOE belangrijk het is om de voeten (en benen) helemaal te ontspannen bij het lopen. Dat je dan niet alleen soepeler en sneller loopt, maar ook veel minder gauw blessures krijgt.
Daarom dacht ik: dat moet bij paarden toch ook zo zijn?

En mijn paard (Arabier) gaat gemakkelijk over haar grenzen. Voelt geen pijn meer, of andere ongemakken, maar geeft zich helemaal. (Heel anders dan mijn Haflinger deed, die gaf altijd duidelijk aan wanneer ze ergens moeite mee had.)
Daarom probeer ik daar tegenwoordig erg op te letten: of mijn paard rustig zichzelf is, of dat ze zich door opwinding laat leiden en over haar grenzen gaat.
Want het is af en toe wel leuk om mee te gaan in haar opwinding, maar ik ben bang dat dit dan ten koste gaat van haar (kwetsbare) hoeven. Vooral wanneer ik zonder hoefschoenen rijdt (wat ik de laatste tijd zo veel mogelijk doe).
Groet,
Coralie

Michiel schreef op zondag 29 april 2007, 9:43:

Hé Michiel,
Bedankt!
Mooi citaat van de site van Patricia, fijn dat je dat met ons heb gedeeld.

Daar ben ik erg mee bezig, met helemaal in mijn gevoel gaan en m'n gedachten loslaten. Maar ZOOOO moeilijk! (Voor mij dan. Ik ben een echte denker.)
Maar op momenten dat het lukt is er zoveel contact met mijn paard, en zoveel vertrouwen in elkaar!
Op het moment dat ik helemaal BEN, hier en nu, dan hoef ik mijn paard geen enkele aanwijzing te geven: ze doet het al zonder dat ik het hoef te vragen.

En ook andersom: ik houd vanzelf rekening met wat zij KAN, qua conditie van dat moment. Ze hoeft van mij niet te (blijven) draven als haar dat (nog) te veel moeite kost.
En ze maakt daar geen misbruik van. Zodra ze goed warm gelopen is, doet ze graag wat ik wil.

Groet,
Coralie

Michiel schreef op zondag 29 april 2007, 22:44:


Bedankt Michiel,
Wel grappig trouwens dat je reageert op het 'negatieve' stuk (dat het ZOO moeilijk is) van mijn bericht, en niet op het positieve (hoe fijn het is als het lukt).
Hebben we vaak hè, anderen willen helpen met hun probleem....
Groet,
Coralie

Unartica schreef op zaterdag 9 juni 2007, 13:03:


Hallo Jolanda,
Mijn paard (Haflinger) was indertijd ook HEEEL gevoelig na het natuurlijk bekappen. Heb me daar toen ook erg zorgen over gemaakt.
Maar is allemaal helemaal goed gekomen: na 5 maanden had ze holle zolen en liep beter dan ooit tevoren.
Ben in die onzekere periode veel met haar over het harde gaan lopen, korte stukjes.
Heeft gewoon tijd nodig, het is niet anders!
Maar het is wel rot als je paard opeens zo gevoelig loopt. Je moet er echt in geloven om door te kunnen gaan. Gelukkig heb ik dat indertijd gedaan, en daardoor de prachtige hoeven kunnen zien die ze uiteindelijk kreeg.
Groet,
Coralie

Danielle Schuwer schreef op zaterdag 9 juni 2007, 15:06:


En geef ze de mogelijkheid om op stal te gaan staan (inloopstal) dan doen ze dat direct! Die van mij wel tenminste, tegen de hitte en tegen de vliegen!!
Ook nu al, bij toch nog niet zulke enorm hoge temperaturen, zodra de zon schijnt gaan ze binnen staan. Niet allemaal trouwens, de één houdt er duidelijk meer van als de ander.

Maar, Cedric, kunnen die stallen niet open: dat ze de kans houden om te kiezen om even buiten te gaan kijken? Of is dat in jouw situatie niet mogelijk?
Coralie

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 9 juni 2007, 10:02:


Ach Eddy,
Is dat niet op alle terreinen van het leven zo?
Mensen blijven de paden lopen die ze altijd gelopen hebben. Blijven de dingen doen zoals ze die ooit geleerd hebben.
Nieuw is eng. Alleen als er iemand mee komt die heel veel vertrouwen inboezemt wil men wel eens meegaan met iets nieuws.

Dat geldt echt niet alleen voor de omgang met paarden (dieren).
En ook op PN zijn we niet altijd open voor het nieuwe dat langs komt!
Iemand die met iets onbekends komt wordt ook hier meestal eerst helemaal afgebrand.
Zoals mij gebeurde met de gepotentieerde wormkuur. Daar bleef geen spaan van heel, hoe goed ik het ook probeerde uit te leggen.
Toch is het een nieuw inzicht waar ik erg blij mee ben. Heb het laatst nog toegepast bij mezelf, bij de behandeling van een blaasontsteking. Prima gelukt, met minder (tot géén) schadelijke bijverschijnselen voor de darmen. En ik kan nu 4 keer toe met één recept van de huisarts, da's ook gemakkelijk.

En eerlijk gezegd: zelf heb ik die xenofobie-kwaal ook (alles wat nieuw is vermijden). Maar gelukkig minder als anderen? Komt waarschijnlijk omdat ik ongelooflijk nieuwsgierig ben, en altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Wetend dat er ZOOOO veel meer mogelijk is dan wij beseffen....!
Groet,
Coralie

Frans Veldman schreef op zondag 10 juni 2007, 18:12:

Voor allen die gereageerd hebben:
De pointe hier heeft niets te maken met onderdosering. Dat moet je ten alle tijde zien te voorkomen!!
Waar het om gaat is, dat moleculen van welke stof dan ook, de neiging hebben tot klonteren met elkaar.
Als je de betreffende stof in water oplost en dan SCHUDT, GOED schudt, minstens 1 minuut lang in een pot met deksel, dan worden de moleculen van de stof gelijkmatiger verdeeld over de oplossing, en daardoor BETER BESCHIKBAAR.
Ik heb dit niet zelf bedacht, maar gelezen in een boek, waarin meerdere onderzoeken zijn beschreven van een Russische onderzoekster. Helaas heb ik hier geen gegevens meer over. Ik ben nogal eens verhuisd, heb veel weggegooid, en daarbij ook de aantekeningen die ik had gemaakt van dit boek. Helaas!
En daarom kan ik jullie niet laten delen in wat ik indertijd gelezen heb.

Was trouwens niet mijn bedoeling om jullie opnieuw te proberen te overtuigen ofzo. Heb me er al lang bij neergelegd dat dit toch nooit zal lukken.

Nog even over homeopathie:
Mijn inzicht in het effect van potentiëren heeft in wezen eigenlijk niets met homeopathie te maken (behalve dat in de homeopathie OOK gebruik gemaakt wordt van potentiëren).
Het gaat dus alleen over het BETER BESCHIKBAAR MAKEN van de aanwezige moleculen van de betreffende werkzame stof. Waardoor je minder van de stof nodig hebt, en TOCH een BETERE werking krijgt!
Maar dus echt geen onderdosering: verder verdunnen dan een D3 of D4 doet de werking afnemen (volgens dat onderzoek dus, en verschillend per stof die wordt gepotentieerd). En om veilig te blijven gebruik ik dus 1/5 van de voorgeschreven hoeveellheid (dus nog niet eens een D1, wat een 1 op 10 verdunning is).

Tja Frans, ik heb je wel weer wakker geschud hè?
Ik heb respect voor je bezorgdheid in deze.
Groet,
Coralie

Ans Jondral schreef op maandag 18 juni 2007, 19:32:


Hallo Ans,
Weet je waar ik nu nieuwsgierig naar ben?
Of de hoeven van Tempète zijn veranderd door het intensieve trainen dat je nu een hele tijd met haar gedaan hebt.
Zou goed kunnen zijn dat door het rechtrichten en het 'doortrainen' een ander gebruik van haar benen + hoeven is ontstaan wat effect heeft gehad daarop?
Heb je hier op gelet? Is er iets veranderd?
Groet,
Coralie

Op www.dazenval.nl staat een dazenvanger aangeprezen
Wie heeft deze dazenval gekocht en ervaring ermee opgedaan?
Groet,
Coralie

Coralie schreef op woensdag 20 juni 2007, 19:20:


Sorry Trea,
Ik had je bericht hierover nog niet gelezen. En via de zoekfunctie kwam er geen reactie (wel vreemd trouwens!).Vandaar mijn vraag.
Denk je er (ook) over er een aan te schaffen?
't Is geen doen toch, die dazenwolken.Met mooi weer in de wei de hele dag door, ook in de schaduw. Bah

Michiel schreef op zondag 24 juni 2007, 9:25:


Ja, maar de vraag ging over de veulens. Die behoren dan toch ook tot de familie?
Zou je werkelijk in staat zijn om je eigen-gefokte veulen met 1 jaar te laten slachten!?!
Coralie

Michiel schreef op zondag 24 juni 2007, 15:43:


Tja Michiel,
Ik bedoel met 'kunnen' denk ik toch iets anders als jij. Als ik er van overtuigd ben dat iets echt nodig is, dan 'kan' ik dat ook.
Toen ik nog kippen had slachtte ik zelf de hanen. Dat 'kon' ik. Gewoon omdat het nodig was: ik liet de kippen broeden, en kreeg dan meer hanen dan k kon houden.
Die jonge hanen bleven bij de kippen totdat ze voortdurend achter de kippen aanzaten en probeerden ze te verkrachten.
Steeds dat gegil van de kippen was voor mij ieder jaar weer de aanleiding om de jonge hanen van het vorig jaar te gaan slachten. (En ik had liefhebbers die graag dit 'natuurlijke' vlees van mij wilden kopen.)

Ik kon ook kippen (hennen) kopen, als ik nieuwe kippen nodig had. Maar mijn voorkeur ging uit naar het zelf laten broeden. Vond ik natuurlijker. En bovendien kon ik de 'ongewenste' hanen een beter leven geven dan in de kippenhandel gebruikelijk was: ze mochten bij mij een jaar oud worden, in een hele ruime kippenren. (In de reguliere kippenhandel worden de kuikens uitgebroed in een broedmachine en na een dag 'gesexed'. De haantjes worden direct doodgemaakt.)

Ik schrijf dit om aan te geven dat er soms situaties zijn waar je niet aan 'slachten' ontkomt. Het is niet anders.
Maar om een veulen te fokken omdat dit voor de merrie prettig zou zijn en dan vervolgens het veulen te slachten....????? Alsof DAT voor de merrie prettig zou zijn??? Die hecht zich echt wel aan haar veulens! Tenzij de merrie intussen een nieuw veulen heeft. Maar dan nog! (Zie foto van Egon van Konik merrie die haar veulen van vorig jaar nog laat drinken, naast het veulen van dit jaar.)

En waarom zou het zo erg zijn als een merrie geen veulen kreeg?
Tuurlijk is dat bijzonder om mee te maken. Maar het is ook bijzonder om dat veulen dan voor altijd te mogen houden!!! Die band tussen moeder en kind blijft dan altijd bestaan.
En wat is dan fijner voor een merrie: ieder jaar een veulen, of één veulen en dat voor altijd bij haar mogen houden?
Wie het weet mag het zeggen.

En zo heeft 'helemaal geen veulen' ongetwijfeld ook zijn voordelen. Is dat echt zo erg, dat je er het leven van het veulen voor wilt opofferen?
Coralie

Mijn paard heeft mok.
(Jaren niet gehad, maar ze staat nu in een wei met een paard die het ook heeft. Is volgens mij toch echt besmettelijk! Vorige keer kreeg ze het ook via een ander paard. Verder nooit gehad.)

Had ik van iemand gehoord: koop de allergoedkoopste tandpasta en smeer dat er lekker dik op.
Het werkt!!!
De tandpasta vormt een wit korstje dat erg droog wordt. En de mok verdwijnt.
Goed héé! Vorige keer heb ik er tijden mee lopen sukkelen!
Groet,
Coralie

Mijn paard heeft nu 10 dagen ijzers onder.
Ik zag geen andere oplossing.
En het is niet voor eeuwig (hoop ik).
Maar het ging zo niet langer.
Ik rijd vooral recreatief, en hier in Zuid-Limburg is het onmogelijk om uitsluitend op zachte grond te rijden.

Na 3 jaar NB heb ik het dus opgegeven. De hielen van de achterhoeven van mijn paard zijn gewoon te kort, en willen niet groeien. (Of liever: ze slijten steeds weer af, want groeien doen ze wel degelijk.)

Het komt door de stand van de hoeven. Ze slijt de hielen nu eenmaal veel harder dan de tonen. Is altijd zo geweest, en gebleven, ondanks mijn ijver om de tonen steeds heel kort te houden.

Ik hoop nu dat, door de ijzers, de hielen alsnog gaan groeien (en niet opnieuw ondergeschoven raken!). En dat de hoeven iets stijler gezet zullen kunnen worden, waardoor de stand beter wordt en NB alsnog misschien een optie kan worden....
NB heeft niet of onvoldoende geholpen om de stand te veranderen. Dan maar regulier proberen...

Ik heb een aantal foto's in het album gezet, kunnen jullie er naar kijken...

Nou, schiet maar. Want ik voel al aankomen dat sommigen hier gaan zeggen dat ik het allemaal helemaal verkeerd heb gedaan.
Toch kom ik er mee, want ik wil dit met jullie delen, dat het soms gewoon even niet anders kan. (Zucht.)
Groet,
Coralie