Spirithorses schreef op donderdag 8 maart 2007, 22:13:


Toeval dat dit topic plots net nu weer naar boven komt.
Het paard met de verbening waar ik het toen over had, wordt morgen geslacht. De laatste paar maanden is ze sterk achteruit gegaan en er zat geen verbetering meer in. Het dier kon nog amper lopen.
De eigenaar heeft nu besloten dat het genoeg geweest is.

Ans

stumperd schreef op maandag 14 mei 2007, 18:59:


Respect voor wat je deed voor jou pony's, maar dit paard hoeft echt niet gered te worden.
Zelfs gewoon op de wei stil staan is ondertussen een marteling voor het dier. Ze moet echt constant pijn hebben.
Ik sta dan ook 100% achter de beslissing van de eigenaar. Was het mijn paard geweest, zou ik er ook een einde aan maken.

Michiel schreef op woensdag 16 mei 2007, 20:42:


Het grootste nadeel, vind ik het feit dat de eindverantwoordelijkheid bij iemand anders ligt dan de berijder/verzorger.
Leasen, heb ik nooit gedaan, omdat ik er eigenlijk nooit voor betaald heb. Maar de situatie was wel vergelijkbaar. Pête was vroeger van een man die 1 keer per maand het stalgeld kwam betalen en voor de rest was het paard helemaal afhankelijk van mij. Nu was haar eigenaar best een toffe vent, die als ik iets vroeg, mij meestal ook tegemoet kwam.
Maar zoiets verloopt natuurlijk altijd stroever dan wanneer je zelf eigenaar bent. Zo is het wel eens voorgevallen dat het paard ziek werd, ik de eigenaar hiervan op de hoogte bracht en vroeg om een DA te sturen. Maar omdat de eigenaar eerst zelf nog wilde komen kijken of het wel nodig was en dan nog een beetje treuzelde, had het paard ondertussen al een longontsteking tegen dat de DA er was.
En bijvoorbeeld ook het zadel. Daar was iets mis mee (boom was gebarsten) Maar omdat er aan de buitenkant niet zoveel aan te zien was, vond de eigenaar dat ik er nog wel mee kon rijden tot hij een ander zadel had gevonden. Een nieuw zadel zoeken was niet echt een prioriteit voor hem, en daarom heb ik dan 3 maanden zonder zadel gezeten. Op zich niet zo'n probleem, want ik trok mijn plan wel. Ik reed gewoon zonder zadel of leende het zadel van een vriendin. Maar als je het zelf kan regelen is zoiets natuurlijk veel sneller in orde.

En dan natuurlijk wat Michiel schrijft. Het feit dat het paard zomaar verkocht kan worden. Toen Pête haar eigenaar besloten had haar te verkopen, is dat eigenlijk heel netjes gegaan. Ik kreeg eerste keus of ik haar wilde. En omdat ik haar alles had geleerd wat ze kende, had opgeleerd en ingereden,... vond hij niet dat ik moest betalen voor m'n eigen werk. Hij had er veel meer geld voor kunnen vangen, maar heeft haar toch aan mij verkocht.

Omdat het paard bij jou blijft staan en je zelf ook wel wat meer van paarden kent en er meer mee begaan bent dan Pête haar vorige eigenaar, zullen zulke dingen minder snel voorvallen. Maar misschien wel in mindere mate. Commentaar op bv het tuig, het voer, onenigheid over de verzorging of de gezondheidstoestand van het paard, waar er volgens jou geen probleem is en volgens de verzorger wel, of andersom.
Zulke dingen toch even op voorhand bespreken?

En ook al zijn mijn ervaringen redelijk positief, ik zou zoiets toch nooit meer doen denk ik. Te omslachtig.
Ofwel mijn eigen paard ofwel geen paard.

Ans

Cedric Coucke schreef op vrijdag 18 mei 2007, 11:14:


Ik denk dat je beter die foto naar een kliniek doorstuurt Cedric, dit is maar een forum.
Stuur het naar Gent of Utrecht. Vragen staat vrij en waarschijnlijk zullen ze je daar wel willen helpen.

Christel Provaas schreef op zondag 20 mei 2007, 18:55:


Geen hond, maar wel mijn paard heeft het gehad. Ruptuur van de collateraalbanden in de sprong. Ook aan geopereerd, maar dat was geen hersteloperatie. Alleen alles wat los hing is eruit gehaald. En sindsdien dus ook afwezig. Een stuk ligament, dat niet helemaal door was, hebben ze laten zitten, in de hoop op herstel. 6 maanden stalrust met gecontroleerd stappen. Maar een echo 2 jaar later wees uit dat dit ook niet genezen was zoals zou moeten. Is een chronische beschadiging geworden.
paard is sindsdien gewrichtsband-loos

Christel Provaas schreef op zondag 20 mei 2007, 20:57:


Ik ken wel merries, die tijdens hun hengtigheid last krijgen van hun rug en dan heel moeilijk te verzamelen zijn. (omwille van het rug weg, kont omhoog idee) En ook wel eentje die last had van haar eierstokken en daardoor moeilijker te rijden was.
Maar van een echt gekantelde bm heb ik nog nooit gehoord.

Ik vind het trouwens gek dat je na 1 trainingkje plots verwacht dat je paard zich gaat verzamelen. Hierin moet ik Christel gelijk geven.
Ik heb ook een paard dat op de voorhand gebouwd is. (Quartergenen, lichtjes overbouwd) En met haar ben ik nu een maand of 5 dagelijks bezig en pas nu begint ze sterker te worden zodat ze minder op haar voorhand duikt en haar achterhand beter gebruikt. En dat is zelfs nog relatief. De meeste overgangen gaan nu redelijk, maar bijvoorbeeld aanspringen in linkergalop (en tegelijkertijd nageefelijk en recht blijven) is iets wat ze nog heel wat moeite mee heeft. paard is gewoon nog niet sterk genoeg.

En iets als een 'gekantelde bm' zullen toch wel meer mensen dan die ene therapeut moeten kunnen vaststellen??
Als je zekerheid wil, gewoon iemand vragen er even naar te kijken, die je wel vertrouwt.

Margot van Lare schreef op dinsdag 22 mei 2007, 13:05:


Niet snel op die plek.
Ik denk dat je best een afspraak maakt met een DA uit de regio waar de pony staat en samen gaat kijken. Weet je ineens waar aan toe bent, want zo schiet het toch ook niet op??

Vitelli schreef op donderdag 24 mei 2007, 11:01:


Schiet mij ni af als het verkeerd is, maar ik dacht dat verticale streepjes geen kwaad kunnen. Horizontale streepjes/ringen duiden op periodieke slechtere hoefgroei. Verticale streepjes zouden op gezonde hoefgroei wijzen. (Is mij verteld door een strasseraar, of zo heb ik het alleszins verstaan.(taalbarrière ))

caroline ekkart schreef op woensdag 23 mei 2007, 19:08:


Ik denk dat je twee kanten uit kan in dit geval.
Of je kiest voor je ambities en een traditionele aanpak, met speciaal beslag, medische ingrepen etc... om je paard desondanks de problemen te kunnen blijven gebruiken waarvoor je hem gekocht hebt. Misschien werkt dit wel... voor eventjes. Met een beetje geluk een paar jaar? Want zoiets blijft dan ook niet duren.
Of je kiest voor een andere aanpak. Je zet AL je ambities opzij en concentreert je alleen op de gezondheid van je paard. Het aanpakken van "het probleem" ipv van de "symptomen" Je kiest dan eventueel voor NB, gaat lessen bij AdB ofzo, of welke andere aapak je ook mocht overwegen. Niets verwachten, wel hopen en blij zijn met elk succesje, geduld hebben en afwachten hoe ver jullie geraken.
Zo zie ik het.

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:59:


Wie zal het zeggen, misschien wel.
Zei mijn DA ook tegen mij, "bij een ander had ze niet meer geleefd, ze heeft maar geluk dat ze van jou is".
En ik heb er nu een fantastisch rijpaard aan. Ik zou haar voor geen goud inruilen tegen een andere 'gezonde'.
Niet te pessimistisch hoor
Ik denk dat er hier wel meer mensen met paarden zijn die HKO als diagnose hebben gekregen en nog steeds (terug) gezellig rondrijden.

Gisteren de paarden van weide veranderd.
Ze lopen nu op een grote weide met eikenbomen rondom, lang gras en langs twee zijden ook beken. Blijkbaar dazenwalhalla, want vanmorgen vond ik arme Puzzle al vol met bulten en bloedsporen op de wei. En tegen een uur of elf kwamen de daders ook weer op dagen. Dazen!! nu al. Neee
Normaal hebben we daar eigenlijk niet zoveel last van, hoogstens een paar weken met warm weer in de zomer.
Jeej, wordt een leuke zomer.
Iemand een idee om die r*tzakken van mijn paarden te houden?

Huertecilla schreef op vrijdag 25 mei 2007, 13:42:


Hey, goeie tips, doenbaar.
Zal al maar aan de wijn gaan, kurkjes verzamelen

Maar wat als ze gewoon op de wei lopen. Pête heeft een Boett, dus die blijft (normaal) redelijk gespaard. Is Puzzle ook een deken aan doen de enige oplossing?

Malenka schreef op vrijdag 25 mei 2007, 16:25:


Bouw van een tweejarige?? Ik weet niet hoe een twee of zelfs driejarige er volgens jou hoort uit te zien. Maar die van jou is in vergelijking daarmee best al wel een brok hoor.
Ik heb nog foto's van mijn Pête als tweejarige (eveneens halfquarter : Q/anglo-arab) En dan was dat echt nog een prutske.
Zelfs als 4 jarige kon die niet tippen aan die van jou. (En zij werd wel al bereden als 4 jarige)

Malenka schreef op vrijdag 25 mei 2007, 16:25:


Geloof ik niets van.
Volgens mij is training ongeacht de leeftijd. (Zolang we het over gezonde bespiering hebben natuurlijk, niet die bodybuilderveulens)
Mijn paard is nooit doorgetraind. En nu sinds 5 maanden wel. En qua bespiering is er in die tijd al zoveel veranderd. En zij is nu al 9.
Rug is een stuk strakker (voordien was ze zelfs al een beetje doorrgezakt), en heeft eindelijk een beetje een lekkere kont (Alhoewel ze absoluut geen quarterkont heeft )