Nils Vellinga schreef op maandag 21 mei 2007, 23:36:


1. ik denk dat je 'illusie' anders invult dan ik het woord begrijp

2. jaren x 7 varkenservaring en dan kan je alleen over twee negatieve dingen griepen?

en over koeien ook alleen maar het potentiële conflict-model opgooien.

Het ligt voor de hand op te merken dat dit topic ook volledig PN-voorspelbaar verloopt, maar laat ik het er maar op houden dat ík 'er' niets van begrijp en dat ook helemaal niet wil... Veel sterkte Nils.

HC

Wil schreef op vrijdag 11 mei 2007, 16:35:


Ik gebruik het ter afwisseling van de op zich erg fijne CorrecTOR(s). Zie het als andere ook goed zittende schoenen ter afwisseling van je favoriete paar.

Het leek me een innovatieve variant op de simpele alleen leer dekken welke in Portugal van oudsher gebruikt werden. Dr.Joyce Harmann is daar enthousiast over in haar boek en bv. Guichard heeft het in de verkoop.

Inderdaad pakt het uit zoals gehoopt. Daarbij is het een 'bevredigend' ambachtelijk natuurproduct. Jammer dat het vrij kostbaar is.

HC

ps. nu we biggen hebben is het in de toekomst wellicht (ook het leer) helemaal van eigen eco-herkomst.

Het halfvolle glas

Voorjaar in de bergen hier houdt in dat het hooigoed geurig gemaaid in een frisgroen uitzicht op het land ligt. Dat de wei opgedroogd is. Dat de paarden strak onder hun winterpluis vandaan zijn, hun hoeven het bikkelharde zomermodel krijgen en zichtbaar genieten van het rijk gevarieerde voedselaanbod.

Vannacht schrokken we wakker van een stormfront dat met ons angstaanjagend geflits en gedonder over trok met achterlating van 200 liter water per vierkante meter. Veel erosieschade en alles doorweekt. Hooigoed, wei, paarden, álles en de paardjes staan zelfs in de windschaduw van de bomen te bibberen in de wei.

Ik heb de paarden op mijn krakkemikkige en door de weersomslag pijnlijke onderstel dramatisch stumperig door de wei glibberend extra voer gebracht.
Daar kan je over zeuren, griepen en sjaggie van worden, je zorgen maken over de jaarvoorraad hooi, maar dat verandert niets. Het is zoals het is.
Kleine problemen, kleine oplossingen, grote problemen…. we zien wel.

De paardjes staan er práchtig bij met hun bespierde natte lijven onder een nat sjabrak in klassiek model met zo’n puntje waar het water keurig afloopt en een kurkdroge buik.
Zij en ik genieten van een wederzijdse knuffel.
Zij gaan hun buikkachel opstoken met de vracht vers hooi, ik ga met droge kleren opwarmen in de keuken waar een brood in de oven staat.
Ondertussen lopen de biggen opgewonden knorrend van de luxe van zachte grond te genieten....

HC