marianne laenen schreef op dinsdag 29 mei 2007, 19:04:


Ik heb maandenlang met een bitloos hoofdstel gereden, een soort sidepull, waaraan je ook een bit kunt vastmaken. Ik reed zo veel mogelijk op de neusteugel en raakte de bitteugel alleen aan in 'nood'-situaties. De laatste weken had ik genoeg vertrouwen om op de terugweg af en toe het bit er uit te halen en het laatste stukje helemaal bitloos te rijden. Een paar dagen geleden had ik het gevoel dat ik er klaar voor was om zonder bit te gaan rijden (los bit voor de zekerheid wel bij me gestoken). En het ging prima! Geen probleem! Het ging fantastisch en ik reed met mijn paardje alsof er niets veranderd was. Dus meteen de volgende dag weer. Zelfde verhaal. Het voordeel van een sidepull is dat het eigenlijk net zo werkt als een hoofdstel met bit: geen gekruiste teugels, geen zwabberende knoop onder het hoofd etc. Mijn idee is: als je paard goed loopt en goed bestuurbaar is met bit, kan het ook met een sidepull. Mits hij goed aan de hulpen staat natuurlijk. En misschien is het voor jou beter om de eerste paar keren in de bak of de wei te rijden, totdat het helemaal goed gaat. In mijn geval werkte dat niet, omdat mijn paard nooit in de bak loopt en daar alleen maar zenuwachtiger van werd. Buiten in zijn vertrouwde omgeving ging het veel natuurlijker.

Groeten, Liesbet.

Liesbet schreef op dinsdag 29 mei 2007, 19:16:


Hallo,

Ik wil echt dolgraag bitloos gaan rijden, alleen ben ik nogal onzeker (dit ligt niet aan mijn pony maar aan mijzelf omdat het al een hele tijd geleden is dat ik heb paardgereden enz.) Ik zou niet weten waar ik moet beginnen, zodat het voor Astron(mijn pony) ook leuk en intressant blijft, ik wil hem niet teveel pushen, want we kennen elkaar net 3 dagen en het moet natuurlijk en leuk blijven voor ons allebij. Ik ben gisteren met hem naar het bos geweest (met bit) en mijn nichtje liep te voet mee. Ik merkte dat hij heel graag veel harder ging dan alleen maar stappen en hij begon zelfs een beetje schuin te lopen en er kwam een huppeltje in zijn stap, hierdoor ben ik niet gaan draven, omdat ik dacht dat hij er dan vandoor zou gaan, hij bleef trouwens wel super want ook al wilde hij sneller dan stap hij heeft dit niet gedaan en luisterde want dat betreft super (mijn nichtje heeft hem trouwens niet vast gehouden) Dus was toen ik terug op de wei kwam wel erg trots op Astron dat hij is blijven stappen zoals ik hem dat ook vroeg ook al wilde hij wat anders. Hij is 75 % arabier, dus misschien dat hij daarom ook zo graag harder gaat dan stap, en in de bak doe ik dit ook en is hij goed terug te brengen naar draf en stap, alleen in het bos speelt de onzekerheid vanmijzelf enorm, in de bak heb ik dit totaal niet, terwijl ik in het bosrijden 10 x zoveel leuker vind. Ook als ik hem van de wei wil halen maakt hij er een spelletje van en loopt hij weg, of draait zijn kont naar mij toe (nu denk ik niet dat hij ook daadwerkelijk zou trappen maar ik kijk voor de zekerheid uit) Gisteren heb ik hem met 2en van de wei kunnen halen en toen ik hem had liep hij ook erg braaf mee en heb hem toen ook lekker worteltje gegeven, het duurde alleen 20 min voor ik hem van de wei af had, ik denk dat dit misschien ook kom, omdat hij bij de vorige eigenaar 1 uur per dag op de wei stond en bij mij staat hij er hele dagen op, denk dat het misschien daar aan ligt ik weet het anders ook niet.

Mijn vraag: wat moet ik doen en waar moet ik beginnen, om de vertrouwens band tussen mij en Astron te vergroten?