Tor schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:54:


Voor de kudde kiezen en ze buiten laten staan natuurlijk. Beter even onwennig dan eenzame opsluiting. Buitendat heb je het over paarden, dus ze kennen elkaar in ieder geval al.

Margot

Er stond een advertentie op marktplaats van iemand die op zoek was naar een goed tehuis voor haar merrie. Het beestje was 15 en had een peesblessure. In de advertentie stond dat weidegang e.d. vereist was. Ik heb natuurlijk zelf net zo’n paardje erbij, dus ik was zelf niet geïnteresseerd, maar mijn vriendin, waar ik samen een wei mee huur wel.

Ik besloot dus even te bellen naar die vrouw. Zij deed haar hele verhaal over dat ze zo niets aan het paardje had en dat ze een goed tehuis zocht. Ik vertelde haar wat wij te bieden hebben. Dat is, al zeg ik het zelf, best goed voor een paard. Vervolgens vraag ik of ze hem weg wil geven of dat ze de slachtprijs wil hebben en deelt deze vriendelijke mevrouw mee dat ze 700 euro voor het paard wil hebben. Ik vertelde op een rustige manier dat dit wellicht erg veel is voor een 15jarige met blessure zonder papieren. Toen vertelde mevrouw doodleuk dat ze dat bij de melkerij ook kreeg. Ik legde als antwoord daarop voor dat het paardje dan in de toekomst naar de slager zou gaan en geen goed vast tehuis zou krijgen. Een paardenmelkerij is toch niet het meest diervriendelijke thuis dat er is. Toen vertelde ze dat het niet uitmaakte want dan was het beestje niet meer van haar.

Ik was in ieder geval behoorlijk geïrriteerd hierdoor. Waarom zet je überhaupt dat je een goed tehuis zoekt als je de paardenmelkerij, of zelfs een handelaar (die kwam ook nog naar voren) voldoende vindt? Dat is dus weer iemand die zomaar haar paardenvriendin na jaren een goede band te hebben gehad weg geeft. Dat vond ik al belachelijk, maar waarom beweer je dan in eerste instantie weidegang te willen. Kan zo chagrijnig worden hiervan, ik moest het even kwijt…

Margot