Eva, ik heb Apache nog maar één keer vlot zien rijden zonder dat er druk gebruikt werd en dat was toen Eddy erop zat. Toen begon hij zelfs spontaan vanalles aan te bieden.

Bij hem is het echt niet van de schrik, hij is in heel zijn leven bij wijze van spreken nog maar vijf keer van iets geschrokken. Dan ben ik ook de eerste om af te stappen om een paard over zijn schrik te krijgen.

Maar de omstandigheden om niet te luisteren die zijn er altijd en overal en wat als je dan afstapt en hij wil nog niet mee, niet verder en ook niet terug, zelfs niet wanneer je clickert? Zelfs niet wanneer je een emmer eten onder zijn neus houdt? Meneer daar dan wat gaat staan slapen...

Begin daar maar eens aan.

Marianne

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 6 juli 2007, 17:53:
l>

Dit herken ik ook.... Heb juist hetzelfde meegemaakt.
En wat het nog wat erger maakte was dat een half uur later Apache in draf achter mijn dochter liep, aan een los touwtje, de hele wei over En Eva, mijn dochter, doet NOOIt grondwerk, ze kan wel met elk paard rijden.

Dit zijn echt persoonlijke strubbelingen.
Je moet het maar met humor proberen op te vangen.

Ik heb Apache uiteindelijk een paar maanden gerust gelaten, geen grondwerk, niet rijden, NIETS.

Nu loopt hij weer aan een los touwtje met me mee. Apache heeft gewoon niet te veel flauwekul nodig. Die is dat direct beu.

Begint hij onderweg te eten, ja dan moet hij van mij maar draven, zo simpel is het. En eigenlijk doet hij dat nu braaf.

Marianne