Trudy schreef op maandag 23 juli 2007, 23:43:


heeft ze geen schuilstal trudy?

Cedric Coucke schreef op dinsdag 24 juli 2007, 7:26:


Leuk bericht Cedric!
Ik heb je een mail geschreven.
Piet

marianne laenen schreef op dinsdag 24 juli 2007, 8:42:


Nou da's hartstikke mooi! Dat neemt mijn angst voor een niet goed vastzittend hoefbeen een heel eind weg.

Ik weet 't


Eigenlijk zijn er dan geen problemen met de voeten toch?
Gefeliciteerd!
Misschien aanleiding om de toon zo te houden?


Net zoals eigenlijk blootsvoets over alle ondergronden?

Eigenlijk zijn dan zijn voeten er de laatste tijd enorm op vooruit gegaan toch?
Mijn felicitaties aan "the man with the machine"
Piet

marianne laenen schreef op dinsdag 24 juli 2007, 9:33:


Ho, ik heb ze niet gezien he? Een smalle witte lijn is altijd een teken van een op die plaats gezonde hoef. ik zit hier achter mijn pcke te bedenken dat et, omdat het bij Apache wat breder-, maar rond de hele hoef hetzelfde is, geen teken hoeft te zijn dat de verbinding hoefbeen -hoefwand niet goed is en als je dan ook nog schrijft dat de zool aan de teen vrij hol is en geen flares ziet, dan denk ik dat het met die brede witte lijn wel los loopt. Als zijn voeten echt slecht waren, had je niet zo'n stuk kunnen rijden, denk ik er dan ook nog bij
Piet

marianne laenen schreef op dinsdag 24 juli 2007, 11:44:


Dat trekken is niks, maar dat plaatsen!

Moniek schreef op dinsdag 24 juli 2007, 13:29:


Moet helaas nu even weg, zal vanavond nog iets zinnigs proberen te schrijven

Piet

Moniek schreef op dinsdag 24 juli 2007, 13:29:


Handig is om de hoop in de schaduw te leggen.
Het is niet zo dat ze bij 25 graden dood gaan maar ze zullen vluchten naar koeler plaatsen.
Het systeem wat ik bedacht en uitgetest heb werkt als volgt:
Je moet een veilige plek creeren waar ze heen kunnen.
Daarom begin je met een hoop mest of mengsel van mest en eventueel al het organisch materiaal erdoor wat je kwijt wilt, (Gooi geen dikke lagen afgemaaid gras erop) en laat dat voorcomposteren.
De temperatuur hierin kan gemakkelijk oplopen tot 55 -60 graden. Begint de temperatuur te zakken, dan is het tijd om de hoop te keren.
Je gooit dan de buitenkanten van de hoop onderin in het midden en keert zo de hele hoop, zodat al het materiaal verhit wordt.
Als nu de hoop weer afkoelt dan heb je een begin waar je de wormen in kwijt kunt. Ze hebben zo dus een veilige plaats.
Als je een vierkante of rechthoekige hoop maakt dan begin je op de voorgecomposteerde mest in 1 hoek nieuwe mest te gooien. Ligt hier een bult begin je met hoek 2 en zo verder. De nieuwe mest zal aangevallen door bacterien gaan verhitten, maar je wormen komen er pas in de buurt als de temperatuur zakt. Is hoop 1 verteerd trekken ze naar 2 enz.
Het begint allemaal ontzettend traag, het is helemaal afhankelijk hoeveel wormen je op hoeveel mest hebt.
In theorie betekent een kilo wormen ongeveer een 1000 wormen, onder optimale omstandigheden (temperatuur tussen 15 en 25 graden) verwerken ze dan 700 tot 1000 gram mest.'s winters is er veel minder vertering.
Maar ze zullen zich enorm uitbreiden, een kwestie van tijd dus.
Zorg dat de hoop niet te veel uitdroogt, ligt hij toch in de zon, dek dan af met een laag stro.
Compostwormen voelen zich het lekkerst bij donkere vochtige rottende omstandigheden :)
Zie je gedeeltes die op zwarte grond lijken en naar bosgrond ruiken, dan kun je het kwijt op je wei, groenteplanten, tuin en kamerplanten.
Potgrond mengen met 30 % wormenhumus in het voorjaar zorgt voor een hele zomer bloeiende geraniums bv.

Piet

Piet schreef op dinsdag 24 juli 2007, 7:54:


Cedric, mijn mail komt terug, kun je mij eens mailen?
Piet

Geertje schreef op woensdag 25 juli 2007, 9:21:


Het stond 2 weken geleden in de PZC .
Ik heb het met Esther besproken en het is allemaal flauwekul.
Honing met kruiskruid erin is niet te vr..., het wordt dan ook niet verkocht.
Es zal er zelf wel op reageren.

Piet

Coralie schreef op woensdag 25 juli 2007, 7:55:


Tja Coralie, ik vind het vervelend dat ik het weer niet eens met je kan zijn.

"Het feit alleen al dat er een bacterie in een hoef groeit,
wijst al op hoefbevangenheid"

Dit is niet juist.

Fred schreef op woensdag 25 juli 2007, 10:24:


Typisch weer.
Heel verhaal eromheen, vol "ik weet het beter" Ik ga er wetenschappelijker mee om. Ik bekap veel meer, ik doe het "al" van 2001
Weer de "gouden reactie" naar Frans en Ilona, alsof zij tijdens het schrijven van het eerste boek niet zouden weten dat er lamellen achter de hoefwand zitten.
Nee, beste bekapper, zo worden we zeker nooit vriendjes
Dat zij besloten om iets op te schrijven zoals ze deden , dat hebben ze uitentreure aan je uitgelegd.
Maar een olifant heeft toch de grootste, dus jouw verhaal interesseert me eigenlijk weinig
Want hee! Ik ken een smid die bekapt al 35 jaar.
Mijn interesse is er vanaf dat mijn laatste paard met HKO in 1995 van de ijzers ging, ik bekap alleen noodgevallen, HKO en laminitispaarden, voor andere mensen. Normale voeten kunnen ze zelf.

In de laatste reactie heb ik je , evenals Egon trouwens, een aantal vragen over de rampenfoto's a la de site van de gebroeders van Nassau gesteld.
Voor de rest ga ik op waaroms niet in. Ik heb mijn redenen.
Je zou toch kunnen weten dat alles wat je ooit schrijft, hier of op een ander forum tegen je gebruikt kan worden ?

Is deze post weer een brei van woorden en beschuldigingen om niet te hoeven antwoorden op simpele vragen?

Fred schreef op donderdag 26 juli 2007, 2:31:


Ga ik niet meer op in


2a) NatuurlijkBekappers zijn mensen die zelf de hoeven van hun paard onderhouden.Het woord zelfbekappers is uitgevonden door hoefsmeden die mensen een rasp in de hand geven, maar eens in de zoveel tijd "groot onderhoud" komen doen.
2b) Door de aanwezige besmetters te doden

3) Een natuurlijk bekapper die bekapt zoals het aangeleerd is kan geen hoefwand verprutsen.
Het hangt ervan af aan welke kant je staat maar het na- of het voordeel van een verhaal achteraf, ipv een dagboek, zie wat Conrad van Pruijssen daarover schreef in dag 6 van zijn level 2 dagboek, is dat naar een resultaat toegeschreven kan worden

Onze uitgangspunten en beweegredenen om hier te schrijven schelen te veel.
Hier ga ik het bij laten