Peter Donck schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:32:


Ik ben het met Peter eens.
De voeten van mijn tinkers zijn in omvang 7cm geslonken sinds ze van de ijzers afzijn. Geen grote platschotels meer, maar mooie compacte hoeven.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 0:12:


Oké, dan was jouw gediagnosticeerde ADHD de uitzondering op de regel. Uitzonderingen en wonderen zijn en blijven er altijd.
Toch een opvoedingsfout dan?

Spirithorses schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 1:06:


Ik ben het helemaal met je eens wb bovenstaande quote.
En ik vind het "rijden" daar een essentieel onderdeel van. Voor sommige groepen kinderen is JUIST alleen het voelen van de beweging en schommelen op de paardenrug helend. Zulke kinderen val je niet lastig met een cursus van verplichte omgangslessen. Die kunnen dat helemaal niet aan! Zet zulke kinderen gewoon op een ponyrug en loop er rondjes mee. Wat is daar mis mee? Is dat slecht voor het paard? Neem nou die huifbedpony's, zijn die nou zo slecht af?

Jullie generaliseren, gooien alle ADHD'ers op één hoop. Vroeger waren ze er ook, net zo goed als homo's, verkrachters en moordenaars. Alleen werden ze toen doodgezwegen en verstopt. Zulke kinderen kwamen in opvoedingsgestichten en internaten. Maar ze wáren er. Er werd alleen niet over gepraat. Ik ben het met je oneens dat deze kinderen een produkt van de drukke maatschappij zijn. De diagnose ja, dát is van deze tijd. Ze zijn niet meer "gewoon" druk of onhandelbaar. Nee, ze hebben een etiketje nu. En omdat ze volgeduwd worden met snoep en ranja (wie geeft zijn kind nog water en broodkorstjes?) wordt het alleen maar versterkt.

Trouwens.. ik begrijp dat jij je kinderen ook grootgebracht hebt terwijl je je bedrijf aan het opzetten was. Hoeveel uren, dagen, weken, maanden heb je daarin gestoken? Hoevaak zat/zit jij thuis een spelletje te spelen met je kinderen? Ik weet zeker dat jij heel wat meer tijd van huis bent dan ik, met mijn overheidsbaantje in de psychiatrie van 16uur per week.
Maakt dat jouw kinderen tot Add ers denk je? Als het wáár is wat je zegt, dan zou dat verklaren waarom mijn twee kinderen deze "ziekte" niet hebben

Mijn kinderen hóeven op de manege niks te leren over zichzelf. Daarvoor hebben ze thuis een moeder die er voor ze is. Mijn kinderen gingen naar de manege omdat ze het leuk vonden, omdat hun vriendinnetjes daar waren. En tijdens het poetsen en zadelen leerden ze van de instructrice spelenderwijs vanalles over paarden en pony's.
Maak het niet zo zwaar, doe niet alsof de halve wereld nu verrot is en zijn paard mishandelt. Ik denk dat er een generatie geleden veel minder poeha gemaakt werd over de gevoelens van het paard. Opa (die boer was.. zoals zovele opa's) en die regelmatig zijn trekpaarden met maandagziekte had staan (jaaa, want ook tóen stonden de paarden op stal) interesseerde het allemaal niet zoveel hoor als Jan van de buren zijn paarden leende voor de maandelijkse bier-races. Zoals het niemand interesseerde. NH had nog niemand van gehoord en paarden waren gebruiksdieren.
Ik vind dat de paarden van tegenwoordig het niet te klagen hebben. Nou zeg ik niet dat het overal koek en ei is met de maneges in Nederland, maar het is zeker niet slechter dan een tiental jaren geleden, toen stonden de pony's nog in de stands, toen mochten we nog shetlander-racen in ponypark Slagharen.

Weet je wat me zo dwarszit? Dat jij en Eddy zich hier zo profileren als "de enige echte weldoeners op gebied van paardenwelzijn". De meeste anderen doen het niet goed. Als er maar een zweepje in de zadelkamer hangt dan is het al mis.

Je pakt alles wat JIJ doet, in een wollige, witte deken van paardenwelzijn, terwijl je in mijn ogen wanhopig probeert een compromis te bedenken tussen mensen "opvoeden", geld verdienen en paardenwelzijn. Je praat goed dat er vele uren van de dag mensen (en die kunnen écht niet allemaal goed rijden) op de ruggen van jouw paarden rondrijden. Je rijdt enkel rechtuit, echt gymnasticerend grondwerk vind je niet nodig. Je leent je paarden uit voor workshops en clinics, laat vreemden met ze omgaan. Hoe is dat voor je paarden denk je? Hóe goed en verantwoord je het ook probeert te doen.. jouw paarden zijn net zo goed bedrijfsmatige produkten als in de manege waar mijn dochters waren. En ondertussen dat jij met je paarden een verantwoord bitloos, zweeploos buitenritje maakt van 3 uur, zitten jouw kinderen thuis zonder moeder.

En zo ook Eddy... roepend dat ADHD een gevolg is van ouders die het te druk hebben met hun carriëre om hun bij hun kind te zijn, zit hij 8 uur per dag op zijn paarden en is nog eens wat uren kwijt aan verzorging en onderhoud.

Mijn idee achter deze hele discussie is; als je bedrijfsmatig met paarden bezig bent doe je alle dingen maar half.
Je verdient maar half geld, je kan er maar half zijn voor je paarden en half voor je gezin. Het is een keuze gemaakt uit egoisme. JIJ wilt van je hobby je beroep maken, en voor die droom moet je veel laten vallen.

Het is jullie keuze, daarover geen oordeel. Maar verpak het niet in zo'n roze papiertje als je nu doet. Dát irriteert me. Doe gewoon wat je doet, heb er plezier in, maar sluit je ogen niet voor de nadelen. En predik het niet als "de ideale situatie" want dat is het niet.

Maar dat is slechts mijn mening.