Piet schreef op woensdag, 4 augustus 2004, 10:12:
> De  spelletjes  zijn er  om  uitdagend  te  zijn  voor mij  en 
 > mijn paard. We  moeten  allebei  leren onze  hersens  te 
 > gebruiken in de omgang  met elkaar.. Ik  denk  nl. dat je  niet
 > alleen een paard zijn  lichaam  laat  ontwikkelen  maar  ook
 > zijn  hoofd. 
Ja, volledig mee eens, een spelend en "denkend" paard is een rustig paard en geen vluchtend paard.  Wij mensen zouden veel meer gevoel in onze omgang met paarden moeten leggen....
>Tevens  leren  we  op deze manier om
 > niet  met  oplopende  druk  te moeten  werken, waardoor  een
 > paard  uit  angst wat er  volgt  maar  gauw  gaat  doen  wat  je
 >  vraagt. (Parelli) Het  slechte negeren  en  het  goede  belonen
 >  vind  ik  een  veel  mooiere  manier  van  werken.
Ondanks dat ik het niet van plan was kwam mij toch een artikel onder ogen van de BHA, waarin de verschilen tussen druk opvoeren (
Parelli) en positive beloning heel helder werden uitgelegd.  Dit schept voor mij nieuwe inzichten, ik werk bijna geheel in de positieve beloningsvorm (dacht ik altijd) , maar realiseerde mij tegelijkertijd niet dat ook ik de druk verhoog bij niet reageren.  
Maar ik geloof nooit dat paarden in het Pareli systeem gaan handelen uit angst, dat is nu juist datgene waarin bijvoorbeeld een 
Parelli zich wil onderscheiden van het tot nu toe gangbaar conventionele.   In de natuur, in een gezonde situatie, wijkt een paard ook echt niet vanuit angst voor zijn hogere in rang, maar vanuit respect.
>>Pien : Hoe ga je op deze manier om met leiderschap tussen paard en mens
>> ?   Je schrijft zelf dat Shiny nogal dominant reageerde op een
>> aantal spelletjes,  voed je op deze manier je paard ook op ?  

> uit  de wei  naar me  toe, hinnikt  als  hij  me ziet..... Hij 
 > eet  alleen  nog  niet  met  mes  en  vork..... Ik  zie  het  zo
 >  dat  alles  opvoeding  is  en  alles training, volgens  mij 
 > kan je  dat  niet  los van elkaar  zien.
Dat met dat leiderschap lijkt me volledig goed te zitten tussen jullie, dat was ook mijn vraag en die is nu beantwoord. 
> tig stappen teruggezet en probeer  dat  soort  druk  te 
 > vermijden totdat hij  wat  ouder  en geestelijk sterker is en 
 > misschien er geen problemen  mee  heeft  dat  we  allebei "gaan"
 > voor de  bal. 
Mmja...... hier wil ik ook nog over nadenken, wat zou er niet goed zijn in achter een paard aanlopen ? Op deze manier 'stuur' ik ze alle kanten op, heb niet de indruk dat er een paard is dat daar moeite mee heeft, integendeel, we vinden het allemaal wel makkelijk zo, in ' vrijheid', zonder halsters. 
Ik denk dat veel te maken heeft met de manier waarop je achter ze aanloopt, je kunt ook ongewild en onbedoeld teveel druk geven ja, dat kan irriteren.
Zou het er echt mee te maken hebben dat hij dat wel aankan als hij ouder en geestelijk sterker is ?   Vraag ik me een beetje af....
>> Pien :...en het
 >> lijkt alsof je dit alles met de clicker reduceert tot een
 >> simpele click, vooral ook nog eens als je er niets bij zegt. 
>  ik  me af, waarom in  boeken  over clickertraining  altijd  het
 >  neutrale klikje zo gewaardeerd  wordt.) Zelfs als  ik  niks 
 > zeg heeft  dat  voor hem  een  enorme  betekenis. En  natuurlijk
 >  maak ik  gebruik  van  lichaamstaal . Ik  stop  bijvoorbeeld  zelf altijd  met  een  doorgezakte  knie,  ik  vraag hem  te  volgen  met  mij  houding,  als  ik   kalm  zeg  buig  ik  zelf  mijn  hoofd en  mijn  schouders . Als  hij  naar  rechts  of  links  moet  geef ik  dat  aan  met  mijn  lijf. enz enz.
Ow okeej, was niet helemaal helder van mijn kant, ik had het kunnen weten, las idd dat jij Yest....
Leuk!!!!   En leerzaam.....         Groet, Pien