Edith Hartog schreef op woensdag 19 september 2007, 21:38:


KLENG!!! Daar ga je Edith! De laatste kans op uitleg van de methode die door slechts twee personen wordt beoefend, is verkeken vrees ik. Zweepje he.

Ik, als niet lesgevende maar wel les krijgende, niet-professionele en absoluut onderontwikkelde ruiter maar zonder enige kapsones, rijd een volte als volgt:
Ik draai mijn lichaam (heupen én schouders) en kijk naar een kwart verder dan het punt op de cirkel waar ik mij bevind. Ik bekijk de lijn die ik wil rijden. Ik zorg dat ik goed in het midden blijf zitten om de rug niet te frustreren en houd vooral mijn binnenbeen lang met een fladderenkel. De buitenteugel is de 'reling' waarlangs de volte verloopt.

Als het niet goed gaat: Valt het paard over de buitenschouder, knijp ik even in de buitenteugel -paardenhoofd even een fractie naar buiten- om hem terug op twee schouders te zetten en neem zodra hij daarop nageeft meteen weer gelijke druk/contact, dit was immers mijn basis.
Valt het paard op de binnenschouder, stel ik hem even naar binnen dmv een kneepje in de binnenteugel en daarna weer recht aan twee teugels. Tis eigenlijk een lichte zigzag waarmee je hem van eenzijdige schouderbelasting afhaalt. Die zigzag kan steeds minimaler en onzichtbaarder worden naarmate het paard het begrijpt en meer in balans loopt.

Vandaag zag ik dat Buck een fractie rood had in een verbrede witte lijn. Dat moet als een teken van 'iets' richting bevangenheid opgevat worden, maar hij heeft aldoor prima gelopen, ik heb niets gemerkt.
Wat ik mij nu afvraag, is hoe lang het duurt voordat een trauma (zoals antibiotica, uitbreken, de voerton plunderen) dat bevangenheid tot gevolg heeft, zichtbaar wordt aan de onderkant van de hoef, op het uiteinde van de witte lijn dus. Weet iemand van de hoefdeskundigen dat misschien?

Piet schreef op woensdag 19 september 2007, 23:47:

Volgens mij bén jij een hoefdeskundige, Piet. Het gaat mij erom of er te traceren is, hoe lang een trauma erover doet om aan de onderkant zichtbaar te worden.
Omdat het aan twee hoeven is, vervalt de mogelijkheid van zoolkneuzing. Buck heeft het links ook, maar haast onzichtbaar (misschien moet het nog verder uitgroeien), rechts zie je duidelijker een randje lichtrood in de witte lijn in de toon.
Hij is een linksgebogen paard dat dus van nature meer gewicht op rechtsvoor neemt, aannemelijk is dat de doorbloeding in die hoef iets beter is en dus ook zulke traumaatjes daar duidelijker zichtbaar.
Wellicht is de toon wat lang, ik heb al eens eerder geschreven dat hij floreert (goed loopt) bij wat meer hoefwand, maar deze verbreding in de witte lijn heb ik niet eerder gezien.

Op 19 juli kreeg hij die hevige allergie-aanval waarover ik een bericht heb geschreven. Zou het wellicht te maken kunnen hebben met de cortico's, pijnstillers en Buscopan die toen gespoten zijn? Qua timing zou dat wel kunnen kloppen, nietwaar? Hij reageert nl super gevoelig op alles wat maar engszins te rijk zijn lichaam binnenkomt, vandaardat hij het ook zo bijzonder goed doet op hooi met mineralen.

Spirithorses schreef op donderdag 20 september 2007, 0:53:

Ja hoor dat mag Als je de ene hand hoger hebt dan de ander, is het de binnenhand, nooit de buitenhand!

Kynshiri schreef op donderdag 20 september 2007, 9:11:


O nee, alsjeblieft niet wéér...

Tipje van de sluier: het zit 'm in de blaadjes.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 20 september 2007, 11:17:

Dat was begin juli. Maar het kwam heel plotseling opzetten, kreupel aan 4 benen en ebde weg in twee weken. Dat leek mij toch wel duidelijk veroorzaakt te zijn door het bekappen...?

Caatje schreef op donderdag 20 september 2007, 13:49:

Ik zie de overeenkomst tussen scheren en schaatsen bij het te paard rijden van een wending niet! Wat ik wel denk, is dat een schaatser economisch -want zo snel mogelijk- de bocht om moet en zich dus niet bezig zal houden met stelling en buiging. En dat wil iemand die zijn paard aan het gymnasticeren is, wel.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 20 september 2007, 15:23:

Raden, raden, we raden wat af Els!

Nee, hiertussen denk ik niet. De allergische reactie was op iet wat in het afgelopen uur had plaatsgevonden: een insectensteek teveel of het wasmiddel in de zweetdeken.


Nee, maar van zo'n rood randje hoef je misschien niet persé gevoelig te lopen? Tis meer een teken dat er iets geweest is? Bovendien heeft hij tijdens en na het kliniekverblijf in totaal een week kalm aan gedaan, bv niet gedraafd. Ik weet niet zeker of ik iets miniem gevoelig loperigs dan wel opgemerkt had.


Betwijfel ik. Toen hij nog door de smid 'gedaan' werd, wees deze mij herhaaldelijk op rood in de witte lijn. Mopperde dat ik hem te rijk voerde zoals haast al zijn klanten. "Een witte lijn hoort wit te zijn, anders hadden ze hem niet zo genoemd".
Ik kon die keren dat hij iets rood aantrof altijd wel herleiden tot weinig bewegen, rijker hooi of iets meer voer. Maar Buck liep er niet slechter door. Het was een symptoom van 'iets'.


Een soort van mechanisch bevangen bedoel jij? Kan. Hoewel er toen amper iets gedaan is, slechts de omklappende stralen fatsoeneren. Maar goed, dat is net zo onverklaarbaar als de enorme gevoeligheid die erop volgde.

Grijns. 't Is toch wat!

Isabel van der Made schreef op donderdag 20 september 2007, 15:06:

O! Gnork.

trea hoex schreef op donderdag 20 september 2007, 15:47:

Hee! Een paardenstoeistok met... veertjes?!

O, dat doet echt enorm pijn. Lachen, niesen, omdraaien in bed, zuchten, in een auto stappen... sterkte hoor. Wees blij dat het nog zo goed is afgelopen!

4bozzza schreef op donderdag 20 september 2007, 22:42:


Ik vind prek leuker. Is een kort preekje.

Peter Donck schreef op zaterdag 22 september 2007, 8:46:

Jaja, hij worstelt om eronderuit te komen en dat zou bevrijding moeten wezen?!
En eh, het zal een speciale reden zijn, daarom mag je geen oordeel uitspreken?!
Zeker het stalhulpje aan het woord?

Coby van Baalen was trouwens niet van het Anky-rollkür-systeem, maar van de duitse methode, die zich daarvan onderscheidt. Anky rolt ze dieper op beneden, tussen de voorknieën, Coby blijkbaar op de borst. Man! Je ZIET de artrose ontstaan!

En die suffe houding van dat suffe grietje, je zou zo'n meid toch een schop onder d'r hol geven...!

Het is een geweldige ponyhengst, ik heb hem al eens 'live' in een clinic gezien onder het nichtje van Coby. Ik geloof dat hij inmiddels met het derde kind naar de sterren aan het rijden is.
Dattie heel blijft... wat een oersterke knol.
Ik ga mijn eigen valkje maar eens in de kar zetten voor een uurtje rollebollen...

Peter Donck schreef op zaterdag 22 september 2007, 13:08:


Het geheim van het amazonezadel heb ik nooit begrepen, als er al een seksezadel zou moeten komen, dan toch op zijn minst een mannenzadel, die hebben meer 'in de weg' zitten zeg maar.

Het erectiezadel is ontwikkeld voor mannen met een minderwaardigheidscomplex. Dit zadel compenseert, net als een snor, een motorfiets of een grote auto dat doet bij een kleine man. Vertoon je je hiermee, dan zul je veel ...eh... opzien baren waardoor je aanzien groeit en daar doe je het allemaal voor.
En... zo kun je nog eens op klassieke wijze een stier vangen! Als deftige cowboy!

Hee Ans,

Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. Jij heet geen Coby van Baalen en bent geen ex-Olympisch dressuurafgevaardigde met een wijd en zijd bekend staande africhtingsstal. Jij mag nog fouten maken want jij hebt die lange weg die zij is gegaan, niet bewandeld. Deze mevrouw heeft behalve enorm veel ervaring en inzicht ook een voorbeeldfunctie en het is onder geen enkele vlag goed te keuren wat ze hier doet. Echt niet.

In een brief onderaan de pagina wijst ze erop dat ze na het aanbinden tot de conclusie kwam dat de longeerlijn 'not established correctly' was. Ze heeft er (slechts!) een halve minuut over gedaan om dat te constateren en daarna de pony correct vastgeknoopt. Reken maar dat je eraan moet sjorren om hem zo strak vast te maken!
Zo'n verklaring maakt het alleen maar erger.