Michiel schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 19:44:


Nu een maand verder, en het proces gaat verder de goede kant op. Vandaag heeft Tessel een super rit gemaakt in haar eentje! Twee uren door het bos heen en ook nog door het water heen ('t was warm in Zwolle ... eventjes Op 3 plekken nog enige twijfel of hij wel verder zou gaan. Maar dat was ook na wat scheef lopen snel over.

Ik zal kijken of er interessante dingen te vertellen zijn:

We vertrekken in draf van huis af, omdat hij daar zo akelig langzaam weg stapt, doen we het maar in draf tot dat hij daar normaal vlot kan doorstappen.

In het bos is hij nu wel in zijn element, alle andere routes in en rond de stad zijn compleet nieuw voor hem lijkt het wel. Hij moet nu voorop lopen hé. En dat terwijl we er de afgelopen 1 1/2 jaar tientallen keren daar rond getourt hebben (zie website) en hij als een mak lammetje over de smalste bruggetjes ging. Als de fiets maar voorop ging. Wat onzekerheid betreft gedraagd hij zich gelijk aan de eerste maanden dat we met hem reden. Het is ook wel mooi dit mee te maken, dat overwinnen van zijn onzekerheid op die nieuwe/oude routes.

We overvragen hem gemakkelijk merk ik, omdat zijn weerstand moeilijk voor te stellen is, laatst keerden we halverwege om om dat we niet zoveel tijd hadden voor een volledig rondje, en ohh wat was hij

Groetjes, Michiel

Christel Provaas schreef op vrijdag 28 september 2007, 8:19:


Je laat me schrikken eerst een ramp verhaal dan een haleluja er achteraan, en allemaal op het zelfde stukje weg neem ik aan. Ik heb de reacties nog niet gelezen maar ik zou zo werken aan verbetering:

Begin altijd goed en dan schuif je heel langzaam op naar voren, waarbij je zorgt dat het goede gedrag er in blijft. Klaar dat is alles, wat geduld en vaker oefenen.

Tenminste als het probleem in de positie ligt, als het probleem ligt in "bezig gehouden willen worden" dan doe je het zelfde en zul je activiteiten moeten toevoegen. Maar ook op andere momenten en plaatsen activiteiten verminderen met behoud van rust.

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 28 september 2007, 11:53:


Tja een ernstig trauma dus, nu kun je kiezen gewoon geen stokje meer mee te nemen en niet meer naast de schouder te gaan lopen ... van mensen weet ik dat elke angst beter weg genomen kan worden, omdat angst de gewoonte heeft om zich te gaan hechten aan toevallige dingen.

Dus vaker oefenen met dit drama, waarbij je tijdens een heel goed gevoel bij het paard, telkens een miniem deel van het drama toevoegt. Dat kan onmerkbaar klein opgebouwd worden maar ook even heel kort, zodat het goede gevoel verbonden wordt met de angst, en dat positieve overwint dan en wist het trauma uit na verloop van tijd en oefening.

Hoe dit practisch in te vullen ... dat kan op vele manieren.
Bijvoorbeeld als je in de bak oefeningen doet zou iemand anders op afstand met een zweep mee kunnen lopen en de grens van angst even aanraken. etc. etc.

Michiel

Balans schreef op vrijdag 28 september 2007, 20:20:


Weggegeven bied de hoogste zekerheid dacht ik zo, dan houd
je de eigendoms papieren zelf. Een koopcontract van 1 euro
bied die zekerheid niet. Eddy zal echter ook wel zekerheid willen hebben,
dat je het paard niet weer terug neemt als het helemaal beleerd is over 6 jaar. Tja een rare wereld wordt het als je uitgaat van wantrouwen.
"Morgen" heeft je paard een super adres, dat is zeker.

Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 29 september 2007, 9:07:


Krijg je snippers hout uit een houtsnipperaar, gemalen takken dus?
Of krijg je houtschaafsel, lange dunne zachte slierten het afvalproduct van een ontvelde boom? Die twee zijn erg verschillend, dat zachte schaafsel ken ik als bak vulling, en is heerlijk aan mijn blote voeten. De gemalen takken ken ik van een bospad bij onze tuin waar elk jaar nieuw overheen gaat. Het loopt met mijn blote voeten zéér voorzichtig door de scherpte daarvan. Als het enkele maanden oud is, is die scherpte echter weg gerot, en is het te belopen. Het houtschaafsel is niet gratis maar ook niet duur.

Groetjes, Michiel