Annemieke B schreef op maandag 15 oktober 2007, 13:23:


Ah maar dat is iets helemaal anders dan Magnetische Resonantie

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 20:17:


Idd Bohème durft nogal wel eens een "joepedake" te maken. Eigenlijk komt dat neer op een "Doe-het-maar-zelf! IK vind het niet leuk!" Het straffe is dat die "joepedakes" nooit buiten op een ontspannen ritje voorkomen. Ook al vraag ik af en toe eens een paar passen schouderbinnen, of wijken etc.(dus ook wel een beetje werken)

Ga je in de piste meer doen dan effe relax rondstappen aan lange teugel, dan komen de joepedakes. Het is nogal een karaktervol beestje en laat heel duidelijk merken wanneer ze zin heeft en wanneer niet. De piste is meestal een 'Njet', tenzij we wat balkjes gaan lopen/springen(vindt ze vééééél leuker). Heb me ook al vaak afgevraagd of het geen uiting was van 'een onderliggend probleem' maar aangezien het enorme zwart/wit verschil met buitenritten/piste twijfel ik er sterk aan.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 17 oktober 2007, 0:30:


Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat een paard bokt van het verschieten. Meestal proberen ze bij echt schrikken 180° te draaien en zijn dan ribbedebie in rengalop.

Mij lijkt het in dit geval eerder 'een uitvlucht' om effe uit de bol te gaan. Rocky bv profiteert daar echt van: zelfs struikelen over z'n eigen voeten is een excuus om effe een bokje te placeren. Een takje dat breekt ergens in de verte... een eekhoorntje dat de boom inspringt... het paard voor hem dat opeens in een draf ervandoor gaat, maakt niet uit, alles is goed genoeg op sommige dagen! En op andere dagen is het dan weer een lammetje.
Maar verschieten? Nee hoor. Hoogstens stokstijf stil staan met gespitste oren wanneer een ree op 5m van z'n neus het pad oversteekt. Of de piepers krijgen wanneer een geit nieuwsgierig op hem afkomt. Hij heeft het niet zo op herkauwers

joop schreef op vrijdag 19 oktober 2007, 13:40:


Vergeet niet dat door een kneuzing(eender waar op het lichaam) het weefsel idd deels afsterft maar daardoor ook de celwanden en de barriere tegen buitenaf verbroken wordt. Macroscopisch niet te zien, maar groot genoeg om één of andere kiem door te laten. En die beestjes zitten overal, moet daarom geen pathogene zijn. Iedereen en alles zit er vol van. Een bloeduitstorting bij een paard kan ook veretteren, ook al is er geen 'zichtbare' opening met de buitenwereld. Ook via het lichaam kunnen bacteriën aangevoerd worden, maar dan moet er elders al ergens een andere infectie aan de gang zijn: bv navelonsteking die door te weinig antistoffen evolueert naar infectieuze artritis in alle gewrichten.

Etter is een veruiterlijking van bacterîën en afgestorven celweefsel waaronder afweercellen zoals neutrofielen en eosinofielen(de verhouding van die 2 bepaald de kleur: groen of geel en alle schakeringen ertussen eventueel met nog wat bloed bij wordt dat vuil roze)
Een ontsteking in een lichaam die niet bacterieel geinfecteerd is, zal nooit tot een etterproces omgevormd worden. Virussen zijn ook geen primaire etterverwekkers, meestal komt dit dan door een secundaire bacteriele infectie(denk maar aan hoe een verkoudheid verloopt: eerst enkele dagen doorzichtig snot en daarna als je pech hebt geel of groen)

Ik kan me voorstellen dat als je dan de factor 'vocht' er nog bijrekent het zeker mogelijk is om zonder een zichtbaar defect in de zool/wand een bacteriele infectie op te lopen die dan uiteindelijk evolueert naar een abces/etteropstapeling/blein/zweer...

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 november 2007, 19:00:


Best ook dat je dikke tape aanschaft, de bandage zal anders niet lang leven. Wikkel de onderkant van de hoef volledig in die dikke tape, dat verstevigt het geheel en houdt het vuil buiten.

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 20:36:


Was het een dummy-foal Ans?

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 november 2007, 11:04:


Ben je Queenie aan het leren bergbeklimmen Eva?

Ik ben met bit begonnen, tijdens een weekje ponykamp op de manege ergens in 1992. Wist toen niet beter, ieder bereden paard dat ik zag had een bit in.

Jaartje later eigen pony gekregen en daar durfde ik toch al mee te experimenteren: reed hem stiekem op een stalhalstertje naar de wei wat verderop. Maar als ik echt een wandeling wilde maken kreeg m'n ma grijs haar als ik het riskeerde om zonder bit en zadel te vertrekken.

Later bij m'n verzorgpaarden weer meestal met bit, was al blij dat ik een paard had waar ik me mee mocht bezighouden en het bitloos ging niet verder dan af en toe in de bak eens wat met een halster experimenteren. De eigenaars(doorgewinterde lrv-ruiters) vonden me al een rare qua omgang met paarden (was al vrij hard geïnteresseerd in NH en probeerde af en toe wat grondwerk uit) dus daar hield ik het maar bij.

Sinds april dit jaar eens bij Eddy aangeklopt, eerste side-pull ervaring gehad en meteen zelf eentje aangeschaft. Bohème heeft sindsdien geen bit meer ingehad.
Rocky volgt langzaamaan, daar moet eerst nog wat aan de relatie gesleuteld worden.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 16 november 2007, 10:32:


In de landbouw wordt daar zelfs gebruik van gemaakt: tijdens de opfok van jonge dieren wordt er bewust iets onder de norm gevoederd. Het resultaat is dat nadien de voederconversie zal gestegen zijn(meer gewichtsaanzet/voeder) Komt goedkoper uit bij de boeren.
Dat effect heeft een naam, maar kan er nu even niet opkomen, 't is een soort rebound-effect...

Wat het gevolg op langere termijn is, weet ik niet aangezien de meeste van die dieren geslacht worden.

Esther schreef op maandag 19 november 2007, 12:13:


Druiventros? Die naam heb ik nog nooit gehoord, wij noemen zoiets een 'iriskorrel' of granula iridis. Ziet er zo uit:

Herman schreef op maandag 19 november 2007, 12:46:


Ik denk dat dat gewoon een inleidend stukje is om de lezer wat meer achtergrondinfo mee te geven van hoe een paardenoog eruit ziet en geen beschrijving van maanblindheid. Bijna elk paard heeft zo'n druiventros, en zoals bij een vingerafdruk is dat bij elk paard ook totaal anders.


Jouw beschrijving van een pupil die uitloopt naar onder toe, zou een coloboma kunnen zijn.(een defect tijdens de vorming van de iris, is aangeboren en niet schadelijk)
Op je foto lijkt de donkere massa wel een andere kleur(donkerbruin) te hebben dan de pupil(zwart) bij een coloboma/uitlopen van de pupil zou dat allemaal dezelfde kleur moeten zijn dus mij lijkt het dat er een massa in het oog zit, wie weet gewoon een iriskorrel.

Iriskorrels kunnen bovendien zowel boven als onder voorkomen, overal aan de rand van de iris. Ze kunnen klein/groot/ lang ... alle vormen hebben(het zou zelfs kunnen gebruikt worden als identificatiemiddel als alternatief voor de chip )

Als je zeker wil zijn, laat dan zoals Esther al zei de DA er eens naar kijken.

jose schreef op vrijdag 23 november 2007, 13:17:


De effectiviteit van de vaccins is vrij onzeker. Een betere preventieve maatregel is de drachtige merries isoleren en zeker niet in aanraking laten komen met jonge paarden.
Abortus komt voor vanaf de 6de maand van de dracht, vooral tussen 7 en 10 maanden. De merries geven meestal geen tekenen van ziek zijn, de abortus komt altijd plots. Het zijn vooral de jonge paarden, die lijden aan een infectie van de bovenste luchtwegen, die de drachtige merries kunnen besmetten.

Dierenartsen kunnen zeker en vast de infectie overdragen. Misschien wel nuttig om bedrijfskledij en desinfectie te voorzien.

Spirithorses schreef op vrijdag 23 november 2007, 14:02:


Viruspartikels worden oa verspreid via secreties van bovenste ademhalingswezen: neusvloei, hoesten, niezen...
Andere paarden ademen deze partikels dan in en ontwikkelen al dan niet een infectie en verspreiden zo de ziekte verder. Ook geaborteerde vruchten en alle slijmen die daarmee afkomen zijn enorm besmettelijk. Moet meteen verbrand worden, achterhand van de merrie moet grondig ontsmet worden, stro verbrand, stal ontsmet,... Elk contact met zo'n soort materiaal is risicovol.

Als de infectie al op je bedrijf rondsluimert, is isolatie waarschijnlijk al te laat. Maar je kan maar beter op zeker spelen, denk ik dan. Ik zou ze in zo'n risicoperiode als deze toch maar effe van de rest scheiden. 10 km is niet ver en het is een simpele maatregel die grote gevolgen(abortus) kan helpen voorkomen.

Er bestaan 2 types van het virus die ziekte veroorzaken bij paarden: het EHV-1(Equine Herpesvirus Type 1) en EHV-4.
EHV-1 heeft echte abortusstormen tot gevolg, veroorzaakt respiratoire problemen en heel zelden neurologische symptomen.
EHV-4 veroorzaakt sporadisch een abortus en geeft ook respiratoire symptomen.

De vaccins zijn meestal gericht tegen zowel EHV-1 als EHV-4. Een eenmalige vaccinatie is niet voldoende, pas na 2 injecties zou het dier beschermd moeten zijn. De bescherming is echter niet volledig, zoals ik eerder al zei. Vaccinatie kan hoogstens de afweer wat versterken.
Vaccinatie mag ook enkel gebeuren bij gezonde dieren, anders zouden zieke dieren en ergere vorm van de infectie kunnen doormaken.
Als je pas start met vaccinatie als er al een geval in je bedrijf gesignaleerd is, ben je te laat.

saraht schreef op vrijdag 23 november 2007, 14:34:


Toch wel,viruspartikels kunnen in een vloeistoffilm (druppels door niezen, hoesten, proesten,...) verspreid worden. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur(hoe kouder, hoe langer ze overleven), hoeveelheid zonlicht(virussen zijn niet bestendig tegen UV stralen) kunnen ze over een zekere afstand verspreid worden.

Enten kan de kans verhogen dat je paard zonder problemen de infectie doorstaat. Het sluit een infectie wel niet uit.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 19:42:


Ik zal hem morgen eens een dikke knuffel geven en extra lang gaan grazen, sta toch op die dienst volgende week.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 13:36:


Ik zou normaal vandaag gaan, maar heb hier net gelezen dat hij bij ons op school nog eens hetzelfde gaat zeggen, dus bespaar ik me de rit vanavond.

(César is trouwens een enorm lief paard Nathalie!!! )