Onze paarden Zorro en Don Carlos staan 24 uur per dag buiten in de winterwei, gecombineerd met de rijbak. De winterwei is binnen een week veranderd in een natte blubbermassa, toch staan ze daar het meeste. Ik voer ze hooi maar hoe geven jullie onbeperkt hooi. Als ik ze volgens de calculator zou voeren krijgen ze max. 10 kg per paard per dag. Dan staan ze zich echt te vervelen. Nu krijgen ze 2 keer per dag eten op diverse plekken.
Ze zijn niet te dik en zeker niet te mager. Hebben jullie een idee?

Mijn oude ruin, Don Carlos, Hannoveraan 18,5 jaar, heeft verschijnselen die lijken op narcolepsie. Hij staat 24/7 buiten, normaal in de wei, nu vanwege de blubber in de rijbak samen met zijn maatje Zorro.
Als hij staat te soezen valt hij bijna om. Zijn hoofd hangt bijna op de grond, hij lijkt achterover te vallen (heel soms gebeurt dat ook) maar meestal lijkt hij wakker te schrikken en komt hij net op tijd overeind. Het is een verschrikkelijk gezicht vind ik en hij heeft ook vaak wondjes op zijn voorbenen. Er is op internet weinig informatie te vinden is er iemand op dit forum die ervaring heeft met deze verschijnselen?

Sinds vorig jaar staat hij lekker buiten en sindsdien mankeert hij bijna niets meer, terwijl hij daarvoor meerdere malen per jaar een olifantsbeen had door mok of andere oorzaken. Vaak genoeg is er in mijn omgeving getwijfeld of hij nog wel een kwalitatief leven had (oftewel moest ik hem maar niet in laten slapen..). Het constant kunnen bewegen heeft dus duidelijk zijn leven veranderd en ik ben blij dat ik door jullie site dit idee gekregen heb.

Gudrun schreef op woensdag 17 december 2008, 14:10:


Hij staat momenteel in de bak, waar 3/4 gedeelte droog is. De bak bestaat uit zand en tapijtsnippers. Hij voelt zich er wel veilig, we wonen zeer geïsoleerd. Hij gaat nooit liggen om te slapen, alleen om te rollen, zijn maatje Zorro (nu 4,5 jaar) gaat wel liggen maar hij blijft als leider altijd staan om alles in de gaten te houden. 2 jaar geleden ben ik verhuisd, daarvoor stond Don in een kudde en ook daar kreeg hij al de verschijnselen. Hij deed het in de wei maar ook op stal, echter nooit als ik in de buurt was omdat hij dan allert was. Meiden die ook hun paard in dat pension stalden vertelden me dat ze soms schrokken van herrie in zijn stal en dal bleek hij door zijn voorbenen heengezakt te zijn. Volgens zijn toenmalige hoefsmid (hij had toen ook nog ijzers) was het een klacht die wel vaker voorkomt bij oudere (of versleten) paarden. Volgens de DA kon er ook niets aan gebeuren, naar zijn mening was Don in zijn hoofd 8 jaar en zijn benen al 25.

Ik wil graag dat hij nog kan genieten zolang hij leeft en ik wil dat zoals ieder forumlid zo prettig mogelijk voor hem maken. Dus als iemand nog ideeen heeft?

Gudrun schreef op woensdag 17 december 2008, 15:20:


Hij rolt meestal meerdere malen per dag, dat vindt hij heerlijk. Hij rolt om en om en komt ook weer gemakkelijk overeind (ondanks zijn grootte 1.83 schofthoogte). Hij maakt er wel altijd een beetje grommend/kreunend geluid bij, dat deed hij al toen hij nog volop aan het werk was. Vroeger ging hij na het rollen wel altijd even rennen/dollen en dat doet hij nu niet meer. Maar ik heb niet het idee dat hij moeilijk overeind komt. De keren dat hij heeft liggen slapen zijn zolang ik hem heb op 1 hand te tellen. Volgens mij is dat ook niet abnormaal voor een kuddeleider (en dat was hij de laatste jaren).

Caatje schreef op woensdag 17 december 2008, 20:36:


Ja hij heeft rare plekken op zijn knieen, nu staat hij op zand en vallen de plekken wel mee. Als het door de droogte erge harde bodem is, zijn het echter hele rauwe plekken. Ik kan de plekken wel gewoon aanraken en daar reageert hij ook niet vervelend op. Omdat Don aan huis staat zie ik ook dat hij door zijn benen zakt. zoals ik al zei is dat een verschrikkelijk gezicht. Zijn maatje Zorro ziet het aankomen en maakt hem weer wakker/attent om te voorkomen dat hij valt. Heel lief toch. Als ik buiten bezig ben en het aan zie komen (heel duidelijk omdat zijn hoofd naar beneden zakt) roep ik hem en dat is meestal voldoende om te voorkomen dat hij valt.
Mijn oude hoefsmid vertelde mij al eerder dat dit met dat "slot"te maken heeft, maar ook de dingen die ik lees over narcolepsie lijken er veel op. Ik hoop dat er iemand is die me kan zeggen hoe ik hem kan helpen . Don is inderdaad in leeftijd niet zo oud, maar door zijn sportverleden zijn z'n benen wel versleten. Hij blijft tegenwoordig wel goed op gewicht, terwijl dat tot enkele jaren geleden bijna niet te doen was. Eten vindt hij nog steeds het meest interessante. Don is een heet paard met veel karakter, die soms lijkt te zeggen het niet leuk te vinden om ouder te worden.Zorro is 4,5 jaar en uiteraard nogal speels. Hij wil graag spelen met Don, maar die vindt dat te vermoeiend (?) en maakt dat ook wel duidelijk. Ik weet ook niet of ik nu wel of niet met hem moet rijden, hij vindt het wel leuk maar ik ben zo bang dat hij dan nog sneller achteruitgaat.

Misschien heb je gelijk en moet ik vaker met hem gaan rijden.

Wat betreft het draadje tussen de 2 paarden, ik ben bang dat dat niet werkt. Ze zijn nogal afhankelijk van elkaar, Zorro heeft nogal wat verlatingsangst en Don vindt het niets om alleen te staan. Beide paarden hebben nogal wat springvermogen en een draadje (zelfs met stroom erop) houdt ze niet tegen. Maar ik ga het wel proberen want als ik niet alles geprobeerd heb vergeef ik het me zelf nooit.

Zoals overal in Nederland is het ook bij ons in Zuid Holland zowel overdag als 's nachts onder nul. Don en Zorro staan 24 uur per dag buiten, met mogelijkheden tot beschutting. De stal staat helaas niet goed om deze als schuilstal te gebruiken.
Ze hebben onbeperkt hooi ter beschikking en het water wordt 3 x per dag van ijs ontdaan en ververst (lekker emmertjes dragen omdat de buitenkraan bevroren is). Ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat ze het heerlijk vinden om niet meer opgesloten te worden in een stal maar sinds gisteren hebben ze beiden bevroren oorharen, manen, staart en ook de rest van hun vacht (lekker dik) is wit van het ijs.
Kan dit geen kwaad als het te lang gaat duren of moet ik ze elke dag even binnen laten ontdooien zodat ik de staart en manen in ieder geval kan ontklitten?
Misschien denk ik weer teveel als mens maar voor alle zekerheid, toch maar eens bij jullie vragen.

Tiffam schreef op vrijdag 9 januari 2009, 12:48:


Ja, bij Don en Zorro is het nog iets erger, maar dat is wel wat ik bedoel. Dankje voor de reactie

carausios schreef op vrijdag 6 februari 2009, 13:20:


Hoi,

Bij mijn paard Don Carlos (bijna 19 jaar) werd 4 jaar geleden in Utrecht geconstateerd dat hij artrose heeft (toen had hij last van zijn nek, maar ook in zijn voorbenen zit het). In eerste instantie gaven ze pijnstillers en ontstekingremmers en adviseerden ze me daarna cortisone injecties te geven. Als dat niet meer zou helpen dan moest ik hem maar uit zijn lijden verlossen.
Na zoeken op internet ben ik gestuit op Primeval. Dit geef ik hem nu dagelijks, inmiddels staat hij ook 24/7 buiten en terwijl hij van alles en nog wat mankeerde in het verleden gaat het nu goed. Soms denk ik ach ik kan wel stoppen met Primeval, maar dan zie ik toch achteruitgang.
Proberen kun je het altijd, ik ben in ieder geval blij dat ik het gedaan heb. (PS het is niet goedkoop)

Groetjes, Mariël

Gisterenmiddag ben ik me rot geschrokken. Ik werd gebeld op mijn werk door mijn buurvrouw dat mijn 2 paarden ontsnapt waren en langs de weg (ca 1 km van huis) liepen. Gelukkig heb ik een zeer zorgzame buurvrouw die zonder na te denken direct actie heeft ondernomen. Met hulp van 4 andere toegesnelde mensen heeft zij de paarden terug kunnen drijven naar huis en daar neergezet (weliswaar op stal maar dat was maar een half uurtje).
Wat was er het geval?
Mijn paarden staan in de rijbak (omheind met hek en schrikdraad) die zich bevindt op geheel omheind terrein. Je zou denken dat kan nooit geen kwaad. Maar... er waren 3 grote ballonnen (Mickey mouse) neergekomen in de bak en de touwtjes hiervan zaten in het hek vast. Die zijn natuurlijk heel eng waardoor zij in paniek dwars door het hek en draad zijn gelopen (beide niet meer herstelbaar). In plaats dat ze op het terrein bleven vonden ze het zo eng dat ze over een hek zijn gesprongen naar een aangrenzend terrein en daarvandaan zijn zij wederom gesprongen naar de weg toe. Nu woon ik in de polder en is het 's middag niet erg druk, maar er rijden wel auto's. Doordat deze achter de paarden bleven rijden werden ze alleen maar banger en renden vooruit.
Ook de politie werd gebeld en deze zette de weg af zodat de paarden die geen halster om hadden want ze liepen toch op eigen terrein teruggedreven konden worden.
Achteraf is het allemaal wel meegevallen, op enkele wonden na op de achterbenen die er niet ernstig uitzien. Maar ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. Toen ik thuis kwam en ze mijn stem hoorden was de paniek over, dat vertrouwen hebben ze wel. Na het hek provisorisch gerepareerd te hebben heb ik ze weer buiten gelaten.
Wat ben ik blij dat er nog behulpzame mensen zijn en dat dit allemaal goed is afgelopen! Zo zie je maar wat een paar ballonnetjes kunnen veroorzaken.
Ben benieuwd hoe dat met Koninginnedag gaat als er duizenden worden opgelaten!

Don Carlos, mijn inmiddels 19-jarige ruin loopt sinds enkele dagen kreupel. Hij staat 24-7 buiten en omdat ik het niet vertrouwde heb ik de hoefsmid (NB) laten komen gisterenavond. Er blijkt een kneuzing te zitten op zijn zool(rechtsvoor) en het lijkt geen zweer te worden. Aan dezelfde voet heeft hij vorig jaar wel een zeer pijnlijke zweer gehad die er pas na weken uitkwam bij zijn kroonrand. Op advies heb ik zijn voet ingepakt met watten en verband en houd ik het nat met biotex. Ik vind het echter maar een zielig gezicht en voel me zo machteloos. Heeft iemand hier nog een idee wat ik kan doen om hem te helpen en hoe ik kan voorkomen dat de kneuzing een zweer/ontsteking wordt?
Hij loopt er gelukkig wel mee (ookal omdat zijn maatje Zorro gewoon loopt te rennen), maar zeer voorzichtig.

Mariël

Bedankt voor de reactie, ik kon van het weekend niet reageren omdat ik mijn wachtwoord vergeten was. Sinds gisteren loopt Don weer redelijk normaal, er is geen zweer opengebroken dus ik denk dat we er op tijd bij waren. Het blijft een rotgezicht als je paard pijn/last heeft en je niet weet wat je er aan kunt doen. Hij kan je dan ook zo zielig aankijken en heeft behoefte aan heel veel knuffels.
Ik zag zondagavond het programma van Brooks over de paarden in Egypte en dan ga je wel weer relativeren en besef je hoe goed de paarden het hier eigenlijk hebben.

Mariël

Dinsdag 2 juni kwam ik 's middags thuis en trof mijn 19 jarige paard don Carlos zeer ziek aan in de wei. Aan de manier waarop hij stond dacht ik direct aan hoefbevangenheid, dus direct de DA gebeld en deze kwam na een uurtje. Na klein onderzoek (hoeven konden niet worden opgetild) werd diagnose bevangen gesteld, dus injectie met ontstekingremmend middel en pijnstiller was de remedie. Zodra hij weer wat kon lopen moest hij op advies DA uit de grote wei naar de rijbak (zand) met aansluitend kleine wei gebracht worden. Dit lukte na ca 2 uurtjes (over harde en zachte bodem). 's morgens was hij redelijk, hij liep weer wat (weliswaar heel gevoelig) maar toch. Om niet teveel gras te laten eten heb ik hem 's avonds in de bak gezet en 's morgens weer het hek naar de kleine wei opengezet. Na een uurtje echter was hij in de wei gaan liggen(dat doet hij normaal nooit) en schudde met zijn achterbenen en mijn man die gelukkig thuis was heeft direct de DA weer gebeld. Deze kwam binnen een half uur en Carlos bleek 39,2C koorts te hebben. Weer een spuit en hij moest uit de wei. Dat valt natuurlijk niet mee met een paard dat pijn heeft met lopen. Echter mbv Da toch gelukt. Tot en met maandag moest hij elke dag een antibiotica injectie en een rustgevend middel zodat hij veel zou gaan liggen. Tevens dagelijks Metacam geven.
Volgens DA was vroeger beweging goed voor bevangen paarden nu zou dat achterhaald zijn dus hij moest zoveel mogelijk liggen.
In de loop van het weekend ging hij wat meer lopen (hooi, water en wilgentakken eten verspreid over de bak), dus ik had goede hoop. Echter hij ging anders lopen, het leek wel of hij zijn rechter achterbeen scheef naar binnen zette. Hij stond ook rondjes te draaien met zijn hoofd (tollen) Dus wederom DA gebeld en deze is maandagmiddag langsgeweest. Hij loopt op zachte bodem anders kreupel als op harde ondergrond. Alle benen/voeten bekeken en DA bang dat hoefbeen in voorvoet gekanteld was omdat zijn zool naar beneden was gekomen. Dit kon hij alleen zien met foto, dus gisterenmiddag foto's gemaakt. Wat bleek: geen kanteling, geen artrose (zoals mij 5 jaar geleden in Utrecht verteld was) geen beschadigingen. Echter wel zeer dunne zolen voor. Advies: hij moet wel ijzers. Nu ben ik er inmiddels wel achter dat dat niets is dus ik heb dat pertinent afgewezen. Hoewel hij het niet slim vond luisterde hij wel. Volgens DA is de bevangenheid ontstaan door ontsteking ergens in het lichaam maar het is niet bekend waar. Dus aan de ene kant ben ik blij dat zijn hoeven en benen goed zijn op de foto, maar voorlopig heeft hij nog steeds pijn en sleept hij nog steeds met zijn achterbeen. Morgen komt de hoefsmid (eerder kon hij niets doen omdat DC zijn benen niet wilde/kon geven) en ik hoop dat hij iets kan doen. Maar de adviezen van de DA (3 stuks) zijn voor mijn gevoel geheel tegen de PN gedachte in. Vandaar mijn vraag: zijn er in Zuid Holland ook dierenartsen die paarden genezen op de PN manier? Na vele slapeloze nachten en radeloze dagen wil ik zo graag mijn paard helpen. Zijn er tevens adviezen om zijn zolen te verdikken?
Ik heb ivm zijn bevangenheid al magnesium besteld maar ondanks betaling via Postkantoor is blijkbaar de betaling nog niet verwerkt, dus daar moet ik nog even op wachten.
Misschien is dit stukje wat onduidelijk geschreven maar door de zorgen die ik me maak ben ik wat warrig op dit moment.
Mariël

Tycho schreef op woensdag 10 juni 2009, 15:02:


Hoi Tycho,
Ik dacht dat Egyptische zalf gebruikt werd voor straal problemen, zoals rotstraal. Als Carlos een beetje opgeknapt is ga ik het proberen, mits het geen kwaad kan. bedankt voor je reactie.

Mariel

Inmiddels zijn er weer veranderingen, waardoor ik nu pas kan reageren. Gisteren had ik er helaas geen tijd voor. Ik wordt er inmiddels gek van om te zien hoe Carlos lijdt. Ik zal eerst even je vragen beantwoorden.
Carlos liep hiervoor goed. Zoals ik al eerder hier op het forum vertelde is begonnen er klachten op 26 mei. Toen liep hij kreupel en heb ik de hoefsmid erbij gehaald omdat ik dacht dat hij misschien een zweer had. Hij bleek een flinke kneuzing te hebben en deze is door de smid behandeld. Ik heb de hoef enkele dagen met verband en biotex behandeld en hij heeft 3 dagen als pijnstiller Metacam gekregen. Dit is het enige wat veranderd is ten opzichte van daarvoor. Hij stond in dezelfde wei en het weer was ook niet erg wisselend. Met de Pinksteren was hij weer gewoon, liep weer normaal en ik dacht dus dat ik het lek boven had. Tot die dinsdag 2 juni. Toen had hij die koorts, daarna heeft hij geen koorts meer gehad (enkele dagen antibiotica) maar ook daarna niet. De pulsaties in de kootholtes waren duidelijk voelbaar zowel voor de DA als voor mij. Dat slepen met zijn achterbeen doet hij alleen op zachte bodem. Eten doet hij wel gewoon.
Volgens de DA is hij wel bevangen aan zijn voorhoeven.
Maandag had hij zijn laatste antibiotica spuit gehad en dinsdag met de foto's was hij redelijk verbeterd. Echter 's avonds in de bak liep hij al weer slechter, nog niet dramatisch maar ik zag aan hem dat het niet lekker ging. Gisterenmorgen was het nog hetzelfde, maar hij liep nog steeds.
Gisterenmiddag om 17 uur werd ik gebeld door de DA dat zij de foto's nog eens hadden bekeken en dat zij toch een lichte verzakking van zijn hoefbeen (enkele mm) in zijn rechtervoorhoef zagen. Dan zou de kans op herstel wel slechter worden werd me verteld. Daar ging mijn hoop. Carlos was echter niet verslechterd tov de dag. Ik ben de foto's wezen halen bij de kliniek, deze zal ik proberen hier te laten zien maar ik weet niet of dat lukt.