Ik heb me even aangemeld op deze site. Ik kwam hier terecht bij het zoeken naar info over magnesium.
Ik vind 5 jaar ook iets te jong, maar mag ik even vragen wat jullie vinden van 7 jaar? Het paard is nog maar zadelmak van zijn 6 jaar(velen vonden dit te laat, maar ik zie nu pas dat de rug maar volgroeid is aan 6 jaar, dus in feite was dit een goede leeftijd?)
Mag ik even info vragen hoe jullie dit paard zouden trainen (ik hoop hiermee niet off topic te gaan, maar ik weet niet goed hoe ik hem het best train ter voorbereiding).
Ik wil zijn spieren opbouwen, maar vraag me af of ik dat bereden of op de grond moet doen. Het paard is bitloos opgeleerd (touwhalster), maar ik heb geen enkele kennis over dubbele teugelwerk. Ik vroeg me af of er een alternatief is voor longeren of zijn versterkende oefeningen voor de spiergroepen en houding ook goed?

Ik las dit even, mijn paard was ook bang van alles. Als het gezichtsproblemen zijn zou ik niet aan de slag gaan, als het paard schrikt, kan hij je lelijk omver lopen. Ik wou je even een hart onder de riem steken, want ik heb er ook ervaring mee.
Elke dag moest ik aan de hand gaan stappen met mijn paard.
Stijf van de zenuwen liep hij met het hoofd in de lucht, bij het minste geluid gaf dat aanleiding tot boksalvo's. hij was bang van schaduw, vogeltjes die weg vlogen en alles had hij gezien die bewoog in de verte (o wee als hij iemand op een kilometer ver met een hond zag wandelen, dat had hij meteen gezien en gespannen volgde hij de bewegingen van die persoon). Ik zou met zo'n paard nooit de baan op gaan, ware het niet dat hij nu juist op harde bodem MOEST stappen door omstandigheden en dat opbouwen tot een uur per dag.
De eerste keren liep het goed fout, hij sloeg naar auto's die passeerden. Ik was doodsbang. Op een bepaald moment schrikt hij van mij die in een plas trapt en het volgende moment zie ik hoeven boven me passeren... Ik was zo bang nadat het paard op me had gesprongen dat ik vroeg aan iemand anders om te helpen, maar die had helaas geen tijd meer en ik moest het nu zelf oplossen, anders was m'n paard kapot.
Ik ben wel degelijk door een helletje gegaan, maar er was licht aan de tunnel. Elke dag bouwde ik op. We verlieten de stal (hij wou eerst niet mee en ik wachtte geduldig al zonder te forceren met een hele minieme druk op het touwhalster tot hij zijn voeten verzette, al duurde dat soms heel lang), ik ging een stukje, deed wat focus oefeningen gepaard met clickertraining en maakte van dat stuk deel van de baan ons territorium, waar hij zich veilig kon voelen. In plaats van een lange afstand te stappen, keerde ik heen en weer en creeërde vaste patronen. Ik deed hem een paar meter stappen en liet hem dan grazen op een aangegeven plekje. Ik clickerde hem van het gras af, want als ik hem aanvankelijk uit het gras haalde, begon hij te stijgeren en lelijk te doen ter plaatse (paard was zo verlekkerd op gras omdat hij de weide niet op kon helaas door kwetsuur).
Hij had snel door dat er nog wat lekkers te rapen viel als hij van dat gras af ging en gelukkig begon hij steeds keuriger mee te gaan terug de baan op.
Ik kreeg de tip om niet naar hem te kijken als hij ontplofte, maar er niet op te reageren en zelfzeker door te stappen, desnoods een circel maken.
Probleem waren nog de auto's. Telkens er een auto passeerde ging ik aan de kant wat gaan grazen, want ik wou niet dat hij een auto sloeg. Algauw had hij door dat een auto grazen betekende en was hij niet meer zo bang. Ik moet zeggen dat dit een lange periode geduurd heeft allemaal, ene keer beter dan andere keer, maar algauw passeerden er tractoren rakelings voorbij en keek hij niet op (wel zag ik aan z'n lijf dat hij nog erg gespannen was). Ik maakte dat als de camion passeerde, ik heel diep uitademde en aan niets probeerde te denken, want ja, ook ik moest de schrik onderdrukken van de tractor omdat ik wist dat hij er kon op reageren.
Ook gaf ik telkens op vaste plaatsen een beloning. Van punt A naar B krijgt hij telkens iets.
Elke dag een half uur tot een uur, maandenlang. Het loont, we kunnen steeds verder een nieuw stukje territorium inpalmen door de afstand van punt A naar B te verlengen, hij voelt zich steeds meer en meer op z'n gemak. auto's passeren nu rakelings langs ons, het doet hem niets meer. Hij is nog steeds op z'n hoede, maar briest en ontspant.Op baan kom je zodanig veel indrukken tegen, dat het de beste vorm van desensibilisatie is. Ik heb echter op een keer de fout gemaakt om de afstand te snel te vergroten (want steeds dat korte endje is soms wat saai) en toen zijn we terug erg in de problemen gekomen, paard was weer helemaal over z'n toeren, ook de dag erna herinnerde hij zich nog de stress van het nieuwe stuk.
Na die les die ik geleerd had, pakte ik alles heel voorzichtig weer aan zoals ik bezig was.Kleine beetjes verlengen, vaste patronen.
We hebben het op die manier gelukkig, samen overleefd. Dat scherpt een enorme band. Het paard oogt nu ook zelfzekerder en dankzij hem ben ik ook zekerder geworden. We hebben elkaar iets gegeven, ik heb enorme lessen geleerd.
Succes met je paardje!

Heel erg bedankt voor jullie reactie. Ik heb doodsangsten uitgestaan, ik geef dat eerlijk toe. De persoon die haar dan van me heeft overgenomen, die stak zijn angst weg, stapte de ganse baan door met een paard dat op ontploffen stond. Heel lenig draaide het paard zich in een kwartdraai rond de begeleider om hem te schoppen en ja, raak ook. Ik denk dat het paard én de weggestoken angst van de begeleider voelde die het niet toonde maar wel degelijk in zich had én de opgepropte frustratie van de verplicht boxrust.
Dat was mijn grootste angst, dat het paard dat bij mij ook zou doen, maar dat heeft hij gelukkig nooit gedaan, ik ben eerlijk geweest over m'n gevoelens (ik probeerde uit te stralen van ik vind dit ook niet fijn, maar we hebben geen andere keus en moeten er samen door) en heb hem ook de kans gegeven om in een voor hem 'veilig gebied' te wandelen.Ik zou het ook niet anders gedurfd hebben.
Ik stond er versteld van hoe snel het paard de beleefdheid oppakte voor de voedselbeloning. In het begin hapte hij snel en opdringerig met open mond naar de beloning (gras), want daar verlangde hij nu net zo naar. In nog geen vijf minuten had hij door (dat ging toevallig omdat hij juist naar de andere paarden keek achter hem) dat hij van me moest weg kijken en wachten tot ik het gras aanbood. Daar stond ik echt versteld van, dat een paard zo snel beleefd kon worden.... in het vervolg begon hij op de vaste plaats stil te staan en achter zich te kijken, zo van; kom maar op met dat lekkers ! Ik wou niet dat hij bepaalde waar we wat deden en liet hem telkens wat verder stappen. Dat heeft gemaakt dat hij door het spel een beetje zijn angst verloor voor de vreselijk bedreigende buitenwereld die overheerst werd door razende vroemtuigen en tweebenige wezens op ronkende wielen én beleefder werd. Deze week liep hij met z'n kopje laag en brieste ontspannen.
Het probleem is dat ik geen held ben in zo'n toestand met zo'n paard maar, clickeren en logisch denken heeft ons gered. Het kan altijd nog verkeerd gaan, maar ik heb mijn grootste les geleerd toen ik een trede oversloeg. Misschien zou het paard bij een zelfzekerder iemand toch zijn doorgegaan zonder die schrik op dat onbekende stuk, maar ik ken nu ook m'n grenzen en besef dat ik deze niet mag overschrijden wil het veilig blijven voor mij. Elke trede heeft voor mij veel te betekenen.
@Ilona, soms zijn er momenten dat een paard niet de weide op kan. Het paard mocht enkel maar op harde bodem stappen, zeker geen modder of zachte aarde. Dus van de stal de baan op zeg maar, zes maanden lang. Kon niet anders door ernstige peesletsels, anders was hij zo wie zo gereed voor de slager. De trilling op de harde bodem bij het stappen, was de enige manier om de schade terug te herstellen.
Nu zit hij terug buiten. Het was een bijzonder moment om mijn paard daar terug te zien genieten. Ik ben nog steeds erg bang om hem los te laten, dat hij zich alsnog zou vertrappen in de weide als ik er niet ben, maar het gaat redelijk goed nu. Hij lijkt me ook kalmer en stabieler geworden dan vroeger en staat niet meer zo snel versteven van angst te staren in de verte. Een geluk bij een ongeluk dus.....zo probeer ik het te zien, al komt hij er misschien nooit meer 100% door.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 3 april 2012, 8:05:


Mag ik je vragen hoe je nagegaan bent of die verschillende boomzadels wel degelijk passen?
Als je een paard opmeet met een equiscan, dan kan je zien dat meestal de ene schouder boller is dan de andere (door bvb altijd ene voetje voor te zetten bij het grazen). Als je dan die scan op de onderkant van het zadel legt, dan zie je dat aan de ene kant ruimte zit tussen de scan en het zadel. Dwz dat je paard ongelijke schouders heeft en dat is al een eerste mogelijkheid van schuiven/scheef liggen van je zadel (zowel voor-als achteraan komt het dan schuin te liggen). Het zadel zakt vooraan wat opzij aan de holle kant, waardoor het achteraan ook niet meer recht ligt. Soms is dat te voelen, maar veelal merkt men dit niet.
Men kan dan lapmiddelen gebruiken door bvb een zadel dat kussens heeft aan de ene kant op te vullen of in geval van een zadel met panelen, te werken met shims, maar de enige oplossing is dan toch eerst die schouders trainen vanuit grondwerk en nog even wachten met berijden.
Nog een reden is dat het zadel teveel rock heeft (omdat paard bvb z'n rug te recht is voor het zadel), als je dan de scan weer op de onderkant van het zadel legt, dan kan je die heen en weer gaan schommelen, logisch als de onderkant van te bol is voor cd rechtere rug (vooral in galop zal je dat voelen, het zadel gaat klapperen) wat ook de stabiliteit niet bepaald bevordert. Omgekeerd gaat ook gaan schuiven, als het zadel de holling niet volgt van de rug, maar te vlak is waardoor het zadel gaat bridgen.
Ook van groot belang is de plaats van aansingelen, als de singelstand op het zadel te ver naar achteren ligt, zal deze het zadel naar voren proberen te schuiven waardoor het te los komt te liggen (persoonlijk ervaring mee bij een rond paard, gevaarlijke toestand bij gekke sprongen).
Je kan dan gaan denken dat boomloos de enige optie is, maar ik vraag me werkelijk af of de rug al opgemeten geweest is om te zien of de scan van de rug overal aansluit met de onderkant van het zadel. Zonder zo'n objectief meetmiddel kan je inderdaad zadels blijven passen.
De Trekker is helemaal niet zo stijf als bvb de startrekk. Ik vermoed dat dit geen probleem zal zijn bij een gewelfde rug. De startrekk kan je niet zo makkelijk buigen/plooien als de trekker en is dus iets stijver. De trekker ligt naar mijn idee vast op de rug, draait/schuift ook niet zo snel, omdat je er ook geen zo'n dikke pad moet onder leggen met hard vulsel in, de kussens zijn uit zichzelf al redelijk dik, maar toch zacht. Ik vond de trekker vaster liggen dan de startrekk, maar aan de andere kant zet de trekker je niet in de ideale positie, vooral bij een iets fijner, jong paard dat nog balans zoekt onder de ruiter, vind ik de trekker helemaal niet geschikt, ronduit slecht zelfs. Als jij een zitfout maakt, scheef zit of te gespannen een oefening uitvoert, dan zal dit naar mijn idee veel makkelijker door het paard te voelen zijn. De startrekk is een twijfelgeval, want die is toch wel heel erg stevig/stugger voor een boomloos zadel. die zet je al in een vele betere houding, bij de trekker zit je echter redelijk breed, voor vrouwen met gevulde dijen kan dat problemen voor de zithouding opleveren..
Mijn idee is een scan laten maken, zien of die symmetrisch is, zoniet het paard (al dan niet professioneel) via gronderwerk trainen en wachten met rijden en dan pas een zadel zoeken met boom die volledig de welvingen van de rug volgt

Vooraleer je een bareback pad gebruikt, doe je paard een lol en laat een osteo komen om eerst te checken of de spieren die naast de wervels liggen volledig ontspannen zijn.
Ik schrok me rot toen ik een osteo m'n paard liet checken vooraleer ik zou gaan zoeken naar een zadel, bleek dat paard pijn had in z'n rug. Zelf had ik er niets van gemerkt omdat ik enkel grondwerk deed en af en toe eens 5 minuten op de blote rug reed om van ene weide naar andere weide te gaan, maar de spieren rond die wervel zaten erg gespannen. Je zag ook een klein putje, de wervel die niet op z'n plaats zat.
In zo'n geval kan een pad die de druk al helemaal niet verdeelt, voor zeer pijnlijke toestanden zorgen en vreemd genoeg, paard geeft dit niet altijd even duidelijk aan....

@Jet, gelijk heb je, ik keek ook rijkhalzend uit naar het moment dat hij terug in de weide mocht en naar hartelust z'n slaatjes naar binnen kon spelen, maar moest op groen licht wachten van de doctoren . Bij peesproblemen kan overbelasting nefast zijn en volledige rust de redding bieden, al gaat dat ten koste van het geestelijk welzijn op dat moment. Ooit komt er een eind aan het stalarrest en maak je fouten door te vroeg de vrijheid te willen geven (want als ze terug de weide opkomen na al die tijd dan helpen zelfs kalmeringsmiddelen geen zier), kan je het dier helemaal om zeep helpen waardoor hij gedoemd wordt tot de eeuwige jachtvelden....

Piet schreef op zaterdag 14 april 2012, 17:06:


Piet, dus vooraleer een zadel op de rug te leggen, eerst langzaam aan de hoeven corrigeren en van daaruit gaan rechtrichten?

Natasja Meersman schreef op zaterdag 14 april 2012, 16:10:


Ik zag paarden die getraind en rechtgericht waren, zo'n paarden dragen zichzelf en gaan ook in balans door een bocht. Ik heb de schouders nog niet bekeken van z'n paard (moet ik zeker eens doen), maar vermoed dat de verschillen miniem zullen zijn tussen holle en bolle kant (toch in feite ook 1 van de bedoelingen van al dat werk...)
Ik vroeg me ook af of je dan toch beter een (goed) boomloos zadel op een jong paard legt met ongelijke schouders, zoals de Trekker of de Startrekk, vooral als het om een stevig rond paard gaat met weinig schoft lijkt boomloos me nog net te kunnen. Wel moet je dan letten op je eigen zit, want zo'n zadel gaat echt veel sneller schuiven. Ook moet je altijd een stoeltje bij de hand hebben, ofwel de techniek van de cowboys beheersen om in 1 wip in het zadel te springen (het zadel zakt scheef bij opstappen als je paard echt rond is).
Ik wil graag eerst vanop de grond trainen naar versoepeling, versterking en balans van het lichaam, maar vraag me aan de andere kant serieus af of het echt zo'n kwaad zou kunnen om met dat paard eens ter afwisseling een uurtje ontspannen te gaan stappen, rechtdoor. Daarvoor denk ik om boomloos te nemen ondanks dat ik er aanvankelijk heel negatief tegenover stond (startrekk met een goed pad onder) nu ik de gevolgen gezien heb met de scan (wat betreft een boomzadel op ongelijke schouders). Enige waar ik nog over twijfel is een licht, kort westernzadels, met panelen ipv kussens en werken met een pad en shims. Toch, zo iets moet goed passen omdat je met een boom met bars zit en maatwerk is me dan ook weer iets te duur voor een jong paard dat nog zo zal veranderen van bespiering (mij probeerden ze wijs te maken dat het ok is om een maatzadel te maken voor een paard dat ouder is dan 7 jaar omdat die niet meer verandert van botstructuur, maar het is de bespiering die nog zal veranderen eens je gaat trainen waardoor het zadel na enige tijd niet meer zal passen)

Natasja Meersman schreef op zondag 15 april 2012, 9:29:


Een pad is niet bedoeld om lang mee te rijden. Mijn paard is ook het meest ontspannen als ik zonder zadel rij of enkel met een pad. Een gigantisch verschil zelfs...
MAAR, druk wordt niet verdeeld en je kan niet echt gaan rijden met een pad. Problemen komen maar na lange termijn uit, er is genoeg over te lezen van paarden die dan toch plots rugproblemen krijgen.
Een pad wordt bedoeld om in begin wat zitoefeningen te doen, zo'n kwartiertje maximum, om beter te voelen en een onafhankelijke zit te kweken. Ik ken een lespaard dat af en toe door leerlingen gereden wordt met een Voest pad, man die heeft last van zijn rug gekregen sedert hij dat moest ondergaan. Ik had echt medelijden met dat paard...met zadel had hij voordien niets van last.
Afstappen is altijd goed om de doorbloeding weer wat meer op gang te brengen, ook met zadel moet je dat zeker doen.

Nils Vellinga schreef op zondag 15 april 2012, 21:51:


Echt? Wat leuk om te weten. Ik zou heel graag een wade hebben. Lijken me hele fijne zadels.
Waar hebt jij je zadel laten maken als ik vragen mag?
Die Iberica pads zijn ook een droom om mee te rijden. Ik heb met deze gereden met die twee halve bananen aan de voorkant, maar het iberica model ziet er nog zaliger uit. Mocht het de rug geen schade doen, ik kocht er zeker ook eentje.

Ik vroeg me af of hier iemand ervaring heeft met peesblessures.
Al een paar dagen zie ik m'n paard achteruit gaan (winderig weer, paard wat frisser). Het onderbeen voelt warm aan, streek rond de verwijderde strekpees terug gezwollen, moeilijker opheffen van het achterbeen (vooral in de weide als paard wat gek doet en draait met het slechte been aan de binnenkant heft hij hem niet goed op)...nochtans op de harde ondergrond loopt hij redelijk goed.
Ik ben naar de kliniek geweest voor een echo, daar hebben ze het paard laten stappen en draven en het zag er allemaal prima uit. Ik ben toen ook de echo vergeten (waarvoor ik in feite geweest ben) en die is niet gebeurd. Kreeg groen licht om hem in de weide te laten, maar mijn buikgevoel zegt dat hij hem daardoor forceert.
Had zoveel hoop omdat ik met veel mensen gesproken heb die zelfde meegemaakt hebben, die paarden zijn er allemaal door gekomen. Ik wil dat mijn paard er ook door komt.
Wat kan ik nog doen?
Ga nu terug cold packs opleggen en enkel op de verharde binnenplaats en de loods laten ipv op de weide, kan ik nog meer doen? Ik heb gewoon de indruk dat niemand de echte waarheid durft te vertellen en ben bang dat m'n paard er niet meer zal doorkomen.

Christel Provaas schreef op maandag 16 april 2012, 11:24:


De strekpees zou anders vernecrotiseren omdat die bijna door was, ze hebben dus het stuk dat uitgerafeld was verwijderd zodat die niet kon gaan verder ontsteken in de slijmbeurs, dus niet de ganse pees is weg .De strekpees is dus door, de twee uiteinden zijn als elastiekjes van elkaar weg getrokken als het ware. In de ruimte daartussen ontstaat er bindweefsel. Dus er is geen strekpees meer die strekpees is, maar een weefsel die daartussen gegroeid is, een litteken dus en het is de bedoeling dat dat de buigpees nu de functie van de strekpees overneemt, want de strekpees heeft niet zo'n hele belangrijke functie vertelde men me in de kliniek. Dat kan enkel als die verbindweefesling van de getraumatiseerde strekpees tot stand gekomen is. Dat gebeurt door been in te gipsen dmv twee gipsen en boxrust tijdens 7 weken lang.
In de hele periode die volgt na de opening van de gips, moet er gestapt worden te beginnen met 10 minuten, paard gaat in begin erg vreemd, alsof hij z'n benen niet kan neerzetten. Langzaam aan verdwijnt de krampachtige gang en kan paard weer normaal stappen (na weekje).
Dus dan nog eens drie maanden boxrust met opbouwend stappen van 10 minuten naar een uur toe elke dag. Dat is de periode dat het paard knettergek werd en levensgevaarlijk. Het is bijna een onmogelijke opdracht om met een paard met zeer veel temperament en opgekropte frustratie kalm te stappen. Hij heeft toen hogeschoolsprongen uitgevoerd (was juist winterperiode) dat je toch wel eventjes slikt op dat moment, tijdens 1 van die sprongen ben ik eronder beland, omdat hij schrok van me omdat ik in een plas trapte. Die teen komt ook niet meer echt beter . Toen is er iemand anders met hem gaan stappen.
Ik vreesde voor kwetsuren door de onstuimigheid, maar daar is hij niet van beginnen kreupelen. Ik ben dan Dormosedan gaan geven af en toe.
De maanden (ongeveer 3-4 maanden) erna liet ik het paard al eens los in de loods (tegen advies van de veearts), 's nachts, alle paarden binnen om de kalmte erin te houden.Dan pas begon het been echt te ontzwellen en werd het paard iets rustiger in z'n hoofd.
Na de laatste controle in de kliniek, waren ze erg blij met het resultaat, hij mocht de weide op met kalmeringsmiddel de eerste dagen. Aanvankelijk ging het goed, het was erg droog nog, maar ik vermoed dat het door de iets nattere ondergond komt dat hij last begint te krijgen (nochtans zandachtige ondergrond die nooit modderig ligt). Been zat wat warmer vorige week heb ik gemerkt. Gisteren heeft hij weer gerend en gesprongen in de weide doordat er heel veel wind was en hij daar erg gevoelig voor is en toen ik hem in een korte bocht zag draven met het slechte been aan de binnenkant, zag dat er niet goed uit, hij kon het been niet zo hoog opheffen als anders. Vandaar paniek. Ik heb het bericht deze morgen geplaatst, nog gaan stappen en hem daarna enkel op de betonnen koer gelaten. Rond 17 uur binnen en deze avond terug gaan stappen. Hij stapte terug normaal, dus ik vermoed dat hij zich forceert in de weide.Opmerkelijk is dat hij zich in aarde minder goed kan afdrukken met z'n been, op beton gaat het veel beter.
Rijden is geen doel, ik heb andere paarden genoeg om te rijden, maar de band met hem is heel sterk na al wat we doorstaan hebben en ik wil gewoon dat hij kan genieten in de weide van z'n gras en z'n maatjes, dan pas zal ik gelukkig zijn en ben ik geslaagd in m'n zorgen voor hem..
Constant moet ik aftasten, doe ik er goed om je buiten te laten? Wat als je je vertrapt tijdens dat ik ga werken, laat ik je beter op de betonnen koer, maar daar zit je niet zo graag want je kan niet grazen, zou ik je toch beter in de box steken nu je been zo warm heeft enz....
Via de kliniek kreeg ik vandaag geruststelling. Dat hij zich geforceert heeft en dat het been weer enkele dagen moet rusten.
Ik doe voort zoals ik bezig was, 'smorgens en 'savonds een half uur/uur stappen, afspuiten, cold pack, klei en misschien de komende dagen een stalbandage zoals de kliniek aangeraden heeft.
Dan stapsessie's op harde ondergond van 1 tot 2 uur verlengen en dan terug de weide in met kalmeringsmiddel tegen het einde van de week als het goed gaat en droog ligt.
Wat ik me nog afvroeg, of dit zou helpen:
-http://www.magnacare.nl/
Dit toestel kan je huren voor zo'n 200 euro per maand.
-Bekappen, wat moet er speciaal aan gebeuren, hij stapt veel op beton, dus ik durf er niet veel van laten weghalen....
-Supplementen? Nog zalfjes die zouden helpen? Nu krijgt hij MSM voor herstel en enige wat ik op z'n been smeer is klei, wat de zwelling doet afnemen.

@ Joop en alle andere dames, thx voor advies.
Ik haal de spullen naar de drogist, moet nog gaan voor een ander paard om kamfer om rug te masseren.
Ben benieuwd.
In heermoes zit silicium zeker? Silicium is me aangeraden geweest en zou nog beter zijn dan MSM, dus ik ga dat zo snel mogelijk geven, ben super blij met de tips!!!
@Joop: ik kan jammer genoeg de link niet bekijken, vanavond gaan we kijken hoe dat komt.
Ik durf hem nu echter nog niet vollop in de weide te laten rennen. Stappen op de harde bodem is echter nu heel erg goed. Als er probleempjes zijn, dan verdwijnen die met het stappen, ook wordt de pees opgewarmd vooraleer hij de wei opgaat. Ook ben je gecontroleerd aan het trainen.
Vandaag was hij zo goed, dat ik gewoon geloof dat hij hier goed uit zal komen. Alleen te hopen dat hij door al z'n temperament z'n been niet kapot loopt in de weide.
Dat bekappen ga ik ook bekijken, goed rond zetten aan de tip voor de afrolling wellicht, voor de rest ga ik iemand moeten zoeken die het verstand heeft want een gewone smid bekapt rap rap.
@Christel, hooi is droog en erg mager (gegroeid op zandgrond). Verder beetje geweekte bietenpulp om de supplementen in te vermengen en heel klein beetje geweekte luzerne brok erin zonder suikers (echt miniem), wat lijnzaad, magnesium, psyllium af en toe van PN en MSM. Geen extra vitaminen of mineralen. Misschien moet ik dat nog even bekijken en eerst hooianalyse laten uitvoeren.

Het is heel interessant om hier zaken te lezen over bodemschuwheid.
Ik heb een paard die heel cool is ivm verkeer (verkeer doet hem niets), maar die erg kijkerig is naar riooldeksels, wegmarkeringen op de grond enz...Ik dacht eerst dat het vooral het water onder de riooldeksels is waarvan hij bang is, maar wellicht zijn het gewoon de kleurveranderingen op de grond waarvoor hij bang is.
Ik heb hem ook al laten kijken naar die riooldeksels, met 1 voetje erop proberen te laten staan door wat gras aan te bieden als hij dat doet, maar hij blijft er toch schrik voor hebben. Hij moet er niet op lopen van mij, maar het wordt enkel een gevaar als hij ervoor opzij springt en er komt juist een camion...

Piet schreef op dinsdag 17 april 2012, 12:51:


Fantastisch, dit krijgt een ster van mij! Ook voor paarden die moeilijk laden!