Machteld Jansen schreef op zondag 8 april 2007, 21:43:


Als je toch voorlopig alleen maar aan de hand stapt, haal dan meteen die ijzers er onder vandaan... En daarbij is bij een peesblessure zachte bodem nooit aan te raden. Hoe zachter de bodem, hoe zwaarder voor de pezen. En verder: mijn paardje heeft jaren geleden ook een ernstige peesblessure gehad. Ik heb er maanden mee gestapt aan de hand. Vreselijk om niet te kunnen rijden, en inderdaad, hij vond het na een tijdje ook behoorlijk saai worden en werd soms behoorlijk vervelend aan de hand. Maar ik heb me ingehouden tot ik zeker wist dat hij genezen was. En ik kan je zeggen, het moment dat je er dan weer voor het eerst op klimt, is geweldig! Daarna heel voorzichtig opgebouwd en nooit meer problemen gehad.

Nils Vellinga schreef op zondag 8 april 2007, 14:33:


Nou, dat zie ik toch iets anders hoor. Toen mijn oude kat (19) twee jaar geleden een paar dagen weg was, ben ik echt niet lijdzaam gaan zitten afwachten of hij nog thuis zou komen hoor. Ik ben hem gaan zoeken. Die bejaarde heer is al bij me sinds hij zijn moeder mocht verlaten, dus ik ga er vanuit dat hij bij me wil zijn. En als zo'n oude kat dan opeens een paar dagen weg is (wat niet normaal is) dan ga ik hem zoeken. Ook als ie dood is (natuurlijk overleden of aangereden) dan wil ik dat weten en wil ik hem in de tuin begraven. Gelukkig leefde hij nog, hij zat een paar tuinen verder onder een struik en kon waarschijnlijk niet meer de weg terug vinden (we woonden er toen nog niet zo lang en alle tuinen in deze buurt zijn ommuurd). Dus toen ik hem vond, waren we allebei dolblij en sindsdien blijft hij wat dichter in de buurt. Maar mocht ie weer kwijtraken, dan ga ik hem weer zoeken.

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag 10 april 2007, 17:42:


Die discussie is hier al eens gevoerd, kort geleden nog, maar volgens mij was het (zoals wel vaker) een zijsprong in een heel ander onderwerp. Dus wat moeilijk zoeken. Maar met een beetje geluk begint het zo weer opnieuw!

Spirithorses schreef op dinsdag 10 april 2007, 18:26:


Tja, de manier waarop je een hengst houdt, dat is nou net het probleem als je geen eigen wei hebt. Als je afhankelijk bent van pensionstallingen of maneges, heb je meestal geen andere keus dan castreren (ik betwijfel zelfs of ze steriliseren daar accepteren). Mijn paard is tot zijn achtste hengst geweest. Eerste paar jaar geen probleem, ondanks dat hij een paar keer heeft gedekt was hij gemakkelijk te rijden. Als hij buiten stond, stond hij met andere hengstjes of ruinen. Maar toen ik hem kocht (op m'n dertigste met twintig jaar rij-ervaring op van alles en nog wat, ook op deze hengst), moest ik op zoek naar een pensionstalling. Dat werd eerst een manege, later een penionstalling bij een boer. Hij is nog een paar jaar hengst gebleven, maar moest toen wel altijd in zijn box blijven, of eventjes in zijn eentje los in de binnenbak, omdat 'ze' niet het risico wilden lopen dat hij door alle hekjes heen naar een hengstige merrie zou rennen. Achteraf vreselijk, maar ik accepteerde dat. Maar toen hij een jaar of 8 was, werd hij dus steeds moeilijker te rijden. Als ik langs een wei met leuke merries kwam, ging hij steigeren en moeilijk doen, wat ik totaal niet van hem gewend was. (Frustratie waarschijnlijk, dat begrijp ik nu ook wel) Toen hij zich daarbij een keer ernstig blesseerde, waardoor hij lang op rust moest, heb ik hem laten castreren. Daarna nog steeds een heel leuk en sprankelend (!) paardje, maar wat gemakkelijker te hanteren. Sindsdien staat hij ook gezellig in de groep, dus veel leuker voor hem. Achteraf had ik het misschien allemaal heel anders gedaan, met de kennis die ik nu heb. (Achteraf had ik ook nog heel graag een veulentje van hem gehad - nouja, via een merrie dan natuurlijk.. ) Maar ik begrijp heel goed dat het geen gemakkelijke beslissing is als je niet beschikt over je eigen wei en een kudde waarin hij geen ongewenste 'schade' kan aanrichten.

Liesbet.

Spirithorses schreef op dinsdag 10 april 2007, 18:26:


Tja, de manier waarop je een hengst houdt, dat is nou net het probleem als je geen eigen wei hebt. Als je afhankelijk bent van pensionstallingen of maneges, heb je meestal geen andere keus dan castreren (ik betwijfel zelfs of ze steriliseren daar accepteren). Mijn paard is tot zijn achtste hengst geweest. Eerste paar jaar geen probleem, ondanks dat hij een paar keer heeft gedekt was hij gemakkelijk te rijden. Als hij buiten stond, stond hij met andere hengstjes of ruinen. Maar toen ik hem kocht (op m'n dertigste met twintig jaar rij-ervaring op van alles en nog wat, ook op deze hengst), moest ik op zoek naar een pensionstalling. Dat werd eerst een manege, later een penionstalling bij een boer. Hij is nog een paar jaar hengst gebleven, maar moest toen wel altijd in zijn box blijven, of eventjes in zijn eentje los in de binnenbak, omdat 'ze' niet het risico wilden lopen dat hij door alle hekjes heen naar een hengstige merrie zou rennen. Achteraf vreselijk, maar ik accepteerde dat. Maar toen hij een jaar of 8 was, werd hij dus steeds moeilijker te rijden. Als ik langs een wei met leuke merries kwam, ging hij steigeren en moeilijk doen, wat ik totaal niet van hem gewend was. (Frustratie waarschijnlijk, dat begrijp ik nu ook wel) Toen hij zich daarbij een keer ernstig blesseerde, waardoor hij lang op rust moest, heb ik hem laten castreren. Daarna nog steeds een heel leuk en sprankelend (!) paardje, maar wat gemakkelijker te hanteren. Sindsdien staat hij ook gezellig in de groep, dus veel leuker voor hem. Achteraf had ik het misschien allemaal heel anders gedaan, met de kennis die ik nu heb. (Achteraf had ik ook nog heel graag een veulentje van hem gehad - nouja, via een merrie dan natuurlijk.. ) Maar ik begrijp heel goed dat het geen gemakkelijke beslissing is als je niet beschikt over je eigen wei en een kudde waarin hij geen ongewenste 'schade' kan aanrichten.

Liesbet.

Liesbet schreef op dinsdag 10 april 2007, 19:02:


O, sorry, twee keer..

Huertecilla schreef op vrijdag 13 april 2007, 11:46:


Ach, dat gebeurt toch wel vaker. Bij het promoten van je eigen clubje als de beste, wordt er afgegeven op iedereen die het anders doet. Dat is zelfs op dit forum niet ongebruikelijk...

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 14 april 2007, 14:54:


Overigens Hoefvocht is een smeerseltje dat de hoeven vochtig houdt, tegen uitdroging beschermt. Het is te koop bij de Paardendrogist.

Caatje schreef op dinsdag 17 april 2007, 14:15:


Wat is dat dan en wat is er mis mee? Ik kan geen bericht terugvinden waar dat in voor komt?

e m kraak schreef op donderdag 26 april 2007, 2:02:


Als je het commentaar onder het filmpje leest lijkt het wel alsof het een na te streven prestatie is om zo snel mogelijk op een groen paard te gaan zitten ('Mijn record is 11 minuten', schrijft iemand). Dan zie ik toch een stuk liever hoe Ilona en Frans hun jonge hengst (Is nou Khani?) op een rustige en ontspannen manier inrijden. Okee, daar gaat het hem kennelijk wat al te rustig (getuige die prachtige gaaaaap-foto ), maar dat toch altijd liever dan zo'n arm jong ding te overvallen. Ik zie het nut en het plezier er niet van in.

Liesbet.

Caatje schreef op zondag 29 april 2007, 21:03:


Da's een goeie. Ik rijd ook sinds kort met een Barefoot en tot volle tevredenheid, volgens mij van mij en mijn paard. Maar inderdaad, ook ik heb een schimmel. Geen idee hoe ik een eventuele drukplek zou kunnen herkennen. Maar goed, ik verwacht die ook niet, omdat ik niets merk bij mijn paard van enige onvrede met dit zadel.

Liesbet

Christel Provaas schreef op zondag 29 april 2007, 23:14:


Hoi Marijke,

Ik denk dat het bovenstaande advies erg nuttig is. Alleen hooi of kuil met liksteen en verder geen gedoe. En regelmatig bewegen. Zelf heb ik een ex-renpaard omgeschoold tot rijpaard. Dat viel niet mee. Hij wilde eerst ook alleen maar hard. Logisch. Nou is een renpaard natuurlijk geen draver. Ik heb dravers gekend die helemaal niet wilden galopperen. Hoe ik mijn paardje een rustiger galop heb aangeleerd: veel oefenen in de bak, op de volte. Dan krijgt hij niet de kans er in een rotvaart vandoor te schieten. Het heeft veel tijd gekost (je moet ook niet te lang achter elkaar oefenen natuurlijk), maar het is gelukt. Ik kan nu elk tempo met hem rijden. Hopelijk heb je hier wat aan. Succes.

Liesbet.

wendy roovers schreef op maandag 7 mei 2007, 9:46:


Ik ga me niet nog eens in de discussie mengen over wel of niet castreren. Ik kan wel wat zeggen over wondgenezing. Mijn paard is op 8-jarige leeftijd gecastreerd en dat was gezien zijn leeftijd best een flinke ingreep. Met veel wandelen (aan de hand) en dagelijks de wond afspoelen met schoon, koud water tegen de zwelling is het vrij snel en netjes genezen. Mijn paard stond toen overigens nog veel in de box, dus ook de box goed schoonhouden uiteraard. Maar ik neem aan dat die van jou in de wei staat, wat een voordeel is: minder gevaar op viezigheid in de wond en sowieso meer beweging (doorbloeding helpt de genezing). Succes ermee.

Michiel schreef op maandag 14 mei 2007, 14:02:


Ik dacht al, ik kom naar Zwolle! )

Huertecilla schreef op zondag 20 mei 2007, 16:36:


HC, je reageert op een bericht van 2,5 jaar geleden...