Nou, dan ga ik nog even "hypen", als toevoeging aan deze discussie
.
Zoals ik al meer geschreven heb de laatste tijd, ben ook ik hard aan het puzzelen wat er toch allemaal aan de hand is, medisch gezien, met een aantal van onze dieren en met mezelf. (toepasselijke naam nu overigens Ans, jouw paard Puzzle...)
Ik kom steeds meer richting de hypothese dat er twee dingen spelen hier, namelijk chronische infecties en allergieën. Die infecties, dat kunnen bacteriele infecties zijn zoals Borrelia (Ziekte van Lyme) of schimmels, of wormen, mycoplasma's, etc. Na verloop van tijd kun je ook een combinatie van diverse infecties hebben; door je lage weerstand stapelen problemen zich gemakkelijk op.
Het punt is, als je een infectie oploopt en je lichaam is niet in staat om die ziekmakers geheel te weren, dan kan die infectie je direct heel ziek maken, óf jaren sluimeren en de kop op steken op het moment dat je om wat voor reden dan ook een lage weerstand hebt (bijvoorbeeld een griepvirus erbij). (Erger) ziek worden door giftige stoffen (uit giftige planten, of door water- of bodemverontreiniging etc.) hoort ook nog bij het rijtje.
Als je afweersysteem "overwerkt" raakt, dan ontwikkel je gemakkelijk allergieën. Je afweersysteem reageert dan overdreven op een op bepaalde stof (of schimmel, of pollen, etc.).
Ons erf en een deel van de weiden zijn omzoomd met berken en esdoorns. Van een schimmel die op esdoorn voorkomt, wordt inmiddels sterk vermoed dat die AM kan veroorzaken. Maar voordat je een paard (of ander dier) doodziek wordt van zo'n soort endofyt, moet hij/zij daar een behoorlijk grote hoeveelheid van hebben binnengekregen. Als die hoeveelheid minder is dan wordt het paard ziek, maar waarschijnlijk wordt dan nooit gediagnosticeerd wat nou precies de oorzaak is of was...
Wat ook mogelijk is (hypothetisch), is dat de toxines door zo'n endofyt zich stapelen, net zoals bij het gif van JKK. Dus dan wordt het paard níet ziek van een eerste en tweede heel kleine portie gif, maar op een gegeven moment is er zoveel gif in het lijf opgestapeld dat dan "opeens" het paard (of dat mens) wél heel ziek wordt.
Nu ik veel meer weet over AM, denk ik dat onze jongste ezel Juul dát had toe ze jaren geleden opeens doodziek werd. Ze heeft het toen ternauwernood overleefd (als het de volgende ochtend niet wat beter zou gaan, zou de
DA komen om haar te euthaniseren, zo was al afgesproken). Sindsdien is ze chronisch aan het kwakkelen. De diagnose toen (van de DA) was in 1e instantie:
hoefbevangen op alle vier de benen. Maar kort daarna had ze koorts, ademende heel moeilijk, had eerst donkere urine en daarna bloed in de urine... Nog weer later was ze inderdaad ook
hoefbevangen en dat is nog steeds, chronisch, soms nauwelijks en soms behoorlijk ernstig. Daarnaast heeft ze chronisch verkrampte spieren, en die verkrampte spieren zitten op precies die plekken waarvan gezegd wordt dat vetophopingen op die plaatsen een aanwijzing zijn voor IR. Ook houdt Juul enórm vocht vast. Daardoor lijkt ze meestal veel te dik, maar als het even beter gaat met haar, dan heeft ze opeens een vrijwel normaal postuur
!
Joris heeft dit jaar voor het eerst SME. Daarna AM. Nu is hij herstellende van AM. Zijn jeuk door de eczeem, en die van Fálki ook, is extreem erger op dagen dat het AM gevaar ook groot is (vanzelfsprekend kijk ik sinds de AM-gevallen hier niet alleen maar naar de fructaanindex, maar meer nog naar de "AM index").
Ik vermoed dus dat in het geval van Joris en Fálk, de twee eczemers hier, er sprake is van een besmetting + allergie voor een schimmel. Bij vochtig weer zit die schimmel (van berk en/of esdoorn) óveral, op het vochtige gras, op hun huid voor zover die onbedekt is, in het drinkwater in de watertonnen, op het hooi zodra dat iets vochtig is door regen of extreem "klam" weer, etc.
Jomanda (andere ezel), zeer waarschijnlijk Cushing, zei de
DA recent. Fálki hoest regelmatig; zeer waarschijnlijk allergisch voor stof in het hooi, zei de DA. Zo kan ik doorgaan met nog veel meer voorbeelden, maar dat voegt misschien niet veel toe. Waar het om gaat is dat alle ziekteverschijnselen hier, van ezels tot varkens, honden, geiten én van mijzelf, van nog levend tot in het verleden overleden, "verdacht" goed in dat plaatje passen: besmetting door een schimmel die voorkomt op esdoorn (of evt. berk). Sinds een week weet ik dat Joris en Fálk erg weinig last hebben van jeuk, als ze bij ons in de achterste weide staan. Die wei is het verst verwijderd van de bomen en bovendien staat de wind zelden die kant op (noordwest). Maar het fructaangehalte is er niet anders dan in andere weiden.
Andere eczemers, chronisch bevangen paarden, paarden die dampig zijn, spierproblemen, nier- en/of leverproblemen? Natuurlijk kan de precieze oorzaak (of combinatie van oorzaken) per geval verschillend zijn!
Zet zo'n paard op hooidieet. Wat gebeurt er dan in de praktijk; je zet het paard op een andere plek neer. Hij mag immers niet meer op de weide. Stel dat je paard allergisch is voor een schimmel die (soms) op het gras zit. Natúúrlijk wordt hij dan beter als je hem van het gras afhaalt!
Fructaangevaar.... het is wel reëel want zeker weten dat veel snelle koolhydraten ("suikers") slecht zijn voor paarden (en voor mensen trouwens ook). Maar steeds meer en meer denk ik dat dat maar een heel klein stukje van de puzzel is...
Op IJsland zijn geen esdoorns, denk ik. Ja, het gras is er ook minder fructaanrijk, dat is óók waar. En de voeding voor de paarden die daar (los)lopen is veel gevarieerder dan wat wij (over het algemeen) onze paarden bieden.
Eczemers herstellen ook regelmatig als ze dicht aan zee staan. Weinig esdoorns, aan zee??
Karen
Warboel
