Myriam schreef op vrijdag 22 september 2006, 15:37:


Heb je nou echt die link bekeken??
De pads zijn 2,5 cm dik, van een speciaal soort traagschuim, ooit ontworpen voor Nasa om de druk voor astronauten beter op te vangen bij het opstijgen.
Het is mogelijk bij om ze bij acute problemen onder de voet te plakken en zonder schoenen te gebruiken, maar ook om ze bij een moeilijk lopend paard in een paar bv. Marquis schoenen te doen.
Slim is dan om ze eerst even met een klein plakkertje onder de voet te plakken zodat de pad door het gewicht van het paard zal samenpersen en dan pas de schoen aan te doen.
Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Isabel van der Made schreef op vrijdag 22 september 2006, 16:03:


onderleggers? :)
Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Nick Altena schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:43:


Dr. Strasser is al vanaf de 80 er jaren bezig met het redden van paarden met onmogelijk zieke voeten. Inmiddels moeten dat er duizenden zijn.
Ze heeft de overtuiging dat het paard altijd eerst komt. Een voet die niet gezond is moet allereerst optimaal behandeld worden zodat het paard later weer zal kunnen lopen. In haar kliniek (en) liggen rubberen matten, ze werkt met homeopatische pijnbestrijding, om een dier in zijn moeilijkste dagen niet ook nog tegen de gevolgen van de impact die chemische middelen kunnen hebben te laten vechten.
Zij is de grondlegger van de hele "barefootmovement" Alle volgende goeroes hebben wel iets van haar overgenomen of zijn erdoor geinspireerd.

Ik ben geen Strasseraar omdat ik denk dat er nu zachtere methoden zijn ontwikkeld die een paardenvoet ook enorm goed kunnen helpen.
Maar als een hoefbeen zou kantelen door de voorgeschreven strasser bekapping, met andere woorden op dat moment eigenlijk mechanisch bevangen zou raken dan denk ik dat er allang geen strasseraars meer waren..
Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:47:


Ik zal flink door moeten spelen, straks laat je haar nog achteruit
volgen ook :) Goed werk hoor!

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Mirella schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:52:


Duidelijk is dat jouw paard door de gebeurtenissen de trailer niet meer als een veilige plaats ziet en zeker niet als je gaat rijden.
Zelf heb ik weinig ervaring met andere paarden op trailergebied, maar ik ben bezig met een trainer Conrad van Pruijssen kennis uit te wisselen, hij leert me het laden, ik leer hem andere zaken.
Ik kan je dus alleen vertellen hoe het bij ons gaat en wat ik leer van zijn ervaring.
Om zo'n trauma te overwinnen moet je terug naar het allereerste begin en weer beginnen met de klep oplopen. Alles moet zonder een spoor van verzet of angst uitgevoerd worden en je beloont voor goed gedrag. Het paard moet de trailer ingaan terwijl jij op de klep blijft staan, doet hij dat niet, achteruit en opnieuw proberen, beloon elke gevraagde poging, vraag hele kleine stapjes, als hij ergens aarzelt, achteruit en opnieuw , 1 voetje op de klep, beloon en achteruit, dan 2 voetjes beloon en achteruit net zolang tot hij met 4 voeten op de klep staat. Een heel goed antwoord op jou vraag betekent bv 5 minuten gras eten,even rust, daarna moet hij zonder aarzeling op de klep gaan staan, anders opnieuw beginnen. Dan 1 stap in de trailer, beloon en achteruit eraf. Belonen kan met je stem, met een kriebel in de hals, met alles waarmee je normaal ook beloont.
Om een lang verhaal kort te maken Verdeel het hele trailerladen in hele kleine stapjes en maak van elk klein stapje een nieuwe oefening die je paard zonder angst of verzet moet leren uitvoeren, achteruit lopen zonder dat het gevraagd is, is verzet, maar kruis samenknijpen wanneer je je leidtouw over de rug gooit is ook nog geen acceptatie van de situatie, dus: achteruit en nieuwe poging.
Wen hem aan met zijn borst de stang aanraken, vraag hem zeker (los) 30 seconden te blijven stilstaan, wen hem aan de achterste stang, wrijf ermee over zijn rug en kont, geen reactie meer? Dan kun je verder Klep dicht oefenen. Motor starten, Rijden? 5 meter de eerste keer, 5 vooruit en 5 achteruit enz. enz. Sta bij je paard in de trailer aan het hoofd en houdt telefonisch contact met de bestuurder. Stop!! bij de eerste negatieve reactie.
Niet verder. Geen verzet?, Dan heel langzaam 10 meter. Dan klein bochtje naar rechts, klein bochtje naar links. Als je zover bent, verleng het rijden dan.
Van enorm belang is dus dat je paard alle tussenstappen zonder reaktie aanvaardt.
Ik kan je zeggen dat dit je "een arm en een been" aan geduld kan kosten. Je zult geneigd zijn om bij een goed antwoord op jouw vraag te snel te willen gaan, te lang door te gaan, fases over te slaan enz.
Oefen elke dag bv 3 x 10 minuten en HEB GEDULD. Trek nooit meer aan het touw dan een licht contact, je paard moet het doen. Hem erin takelen lukt toch niet , het vraagt alleen maar om meer verzet.
Natuurlijk kun je ook kontakt opnemen met Conrad. Hij is op dit gebied perfect.

Piet

Christel Provaas schreef op zondag 24 september 2006, 23:27:


Af en toe is het ook andersom en voelt een paard zich veel beter met een smalle trailer of een vast tussenschot.
Vaak zie je dat een paard in een bocht naar links leunt, steun zoekt, aan de rechterwand van de trailer. Het kan zijn dat het paard nog helemaal niet, of niet meer, door heeft dat hij zijn voeten moet verplaatsen om recht te blijven staan. Als hij rechts staat en een bocht naar rechts volgt , kan hij bij een brede trailer eenvoudigweg te laat zijn met het verplaatsen van zijn voeten. Het leunen aan de andere kant zal dus niet lukken, door de breedte van de trailer. Het paard wordt vreselijk onzeker en je hebt dan de poppen aan het dansen.
Hij zoekt dan zijn eigen oplossing en die kan zeer goed zijn eigen zwaartepunt verlagen zijn, m.a.w.zich laten vallen.

Piet

Michiel schreef op zondag 24 september 2006, 10:26:

Kortom,> gehaald.

Ik ben inmiddels een heel eind met uitzoeken waar en hoe ik op een structurele basis aan het materiaal kan komen. De juiste persing is het belangrijkste.
Ik denk dat het mogelijk wordt om een breedte en lengte maat van de paardenvoet op te geven en dan de pads op maat te ontvangen, zodat je niet zelf hoeft te snijden. Hoop over een paar dagen iets definitiefs te kunnen zeggen.
Kortom: er wordt gewroet ! :)

Piet

ingrid van der post schreef op dinsdag 26 september 2006, 22:25:


Ik begrijp niet zo goed waarom die voeten minder netjes zouden moeten worden als je het zelf doet.
Dat betekent volgens mij dat je dan nog niet goed weet hoe je zelf het onderhoud moet uitvoeren.
Als het goed is, is het andersom. Je ziet wanneer jouw gevoelige paard het beste loopt en hoe de hoeven er dan uitzien. Dan moet je als je de cursus gevolgd hebt, perfect in staat zijn om de voeten zo te houden. Al moet je elke paar dagen even de boel bijhouden toch?
Juist het grote voordeel van het zelf kunnen.!

Piet

koend schreef op dinsdag 26 september 2006, 22:51:


Ik moet hierbij altijd denken aan mijn eigen voeten. Als ik op blote voeten een half uur over mijn vloerbedekking loop heb ik geen last, als ik een minuut over grind loop heb ik wel last.
Als ik dat grindlopen met een halve minuut begin en langzaam uitbouw went mijn voet daaraan en vormt zich eelt. Op een gegeven moment zal ik pijnloos een kwartier met dikke eeltzolen over het grind kunnen lopen.
Maar dat wil dan nog niet zeggen dat het dan ook maar ineens 3 uur kan zijn, want dan overvraag ik mijn voeten. Daar heb ik niet naar toegetraind.
Wie weet hoelang het duurt voordat ik net zulke voeten heb als wanneer ik altijd ,vanaf dag 1 dat ik kon lopen, blootsvoets had gegaan.

Niemand van ons heeft een paard, (ik zou niet weten wie, bedoel ik) die vanaf veulen blootsvoets op alle mogelijke ondergronden gelopen heeft en dat tot nu toe altijd is blijven doen.
De voeten van de paarden van Pien werden overvraagd bij afstanden tot 200 km per week over keiharde ondergrond, bij een ander zal dat bij 10 km. in de week zijn.
Je hebt dus keuzes
Je bekapt je paard zoals het hoort en je
*komt nooit op hard terrein, (geen goede keuze vind ik)
* past de verblijfplaats van je paard aan en oefent voor een optimale voet op het harde en trekt schoenen aan,
*oefent op hard onregelmatig terrein met zoveel beleid, dat de voet van het paard steeds harder wordt en je zo steeds meer kilometers kunt permiteren.
Het mooie is dat een blootsvoets paard ogenblikkelijk aangeeft : "Dit is teveel voor mij. Hier gaan mijn pootjes zeer van doen". Je weet dan op dat moment dat je te ver of te snel gaat.
Ik ben er ook van overtuigd dat dit innerlijke schade zoals je die met ijzers oploopt, hko.htm">hoefkatrolontsteking, kraakbeenverbening, slijtage in gewrichten enz.zal voorkomen.

Piet

Esther schreef op woensdag 27 september 2006, 11:25:


Nee Es,
het komt omdat een geit een grotere uier heeft en dan denkt ff gauw schudden en dan door, anders wordt het boter! :)

Piet

ingrid van der post schreef op woensdag 27 september 2006, 11:37:


Tja, maar misschien is het dan, bij zoveel problemen, toch nooit weg om nog eens een third opinion te vragen? Ik zal zeker niet zeggen dat wanneer een paard geen normale hoeven heeft je daar zelf aan moet gaan werken, als er nog nooit een professioneel bekapper bij is geweest. In tegendeel.
Ik ben er wel van overtuigd dat het een groot voordeel is en veel meer ervaring geeft dat cursisten een groot aantal afwijkende hoeven gezien en met elkaar besproken hebben en hele vreemde hoeven bekapt hebben, boven mensen die alleen een uitleg over de voeten van hun eigen paard krijgen.

Piet

Eva Saegerman schreef op woensdag 27 september 2006, 15:56:


Ja, ja, 500m2 graszaaien en dan 2 grote paarden. Die hebben dat in no time leeggevreten en dan is het weer zwart. Zou je niet beter een soes-vreet-schuilstal rijbak maken van dat stukje. Daar hou je echt geen gras op.:)

Piet

Isabel van der Made schreef op donderdag 28 september 2006, 19:42:


Voorzichtigheid troef hier en terecht.
Het is heel gevaarlijk, met in het achterhoofd alle trauma's die we hier dagelijks bespreken, om van een afstand te zeggen dat het geen kwaad kan.
Daarom kan ik wel zeggen wat ik persoonlijk zou doen, maar de verantwoordelijkheid ligt bij de eigenaar.
Als ik dan overweeg dat de paarden altijd in een wei hebben gelopen, daarna een poosje op kort, dus mogelijk gestressed gras en nu in een weide met normaal gegroeid gras verblijven en dat het geen paarden zijn met een geschiedenis van bevangenheid, liet ik ze lekker staan.
Ik zou in het begin wel scherp op de weersvoorspelling letten. Koude nachten en flink veel zon overdag kunnen het fructaan natuurlijk enorm laten toenemen en dat zou ik wel link vinden.
Wordt het lekker herstweer, met regen,wind en kwakkeltemperaturen zou ik me daar ook niet druk om maken.
Tja, beweging hebben we allemaal nodig, van te weinig raken niet alleen paarden gefrustreerd en te vet, toch?

Piet

Eva Saegerman schreef op vrijdag 29 september 2006, 10:59:


Pink en wijsvinger.....?.Hebben vlamingen geen duim?(ik bedoel de vinger die tegenover de andere 4 te plaatsen is?) :) :)

Eva Saegerman schreef op vrijdag 29 september 2006, 13:31:


Hum....zullen we deze discussie even prive voortzetten? :) :)