Spirithorses schreef op dinsdag 10 april 2007, 18:26:
> Christel Provaas schreef :
>> Ik vind je laatste zin te kort door de bocht. Was het maar zo
>> simpel dat dat de enige (oplosbare) oorzaak was.
> opvoedt, de aandacht die je eraan besteedt, en de manier waarop
> je een hengst houdt.
>
> Groetjes, Pien
En Wil heeft het ook niet verkeerd opgevat hoor
)
Je kunt van castreren denken en zeggen wat je wilt, daar zijn we het dus wel over eens: als je een hengst niet een kudde kan bieden, liefst met dames, raakt hij gefrustreerd. En dát was precies waarom Catcher dreigde onhanteerbaar te worden.
Als je iedere dag weer alleen maar bezig bent met blokken en opvoeden, zorgen dat ie niet op jou of je liefhebbende echtgenoot springt, de visite de visite laat en de natuurlijk bekapper heel laat..... dan is het niet leuk meer. Uiteindelijk, als je veel geduld hebt wordt hij wel weer 'eens' hanteerbaar maar je vecht tegen hormonen, waardoor het leerproces oneindig langzamer verloopt.
Zou dit al gelukt zijn, blijft hij een solitaire hengst en kan hij niet bij Chaser want die zou worden gesloopt. Dát heb ik er allemaal niet voor over gehad.
Inmiddels is hij flink uitgegroeid en Catcher is zo ontzettend veranderd! Veel rustiger, het 'brullen' naar de buren en andere, toevallig voorbij miepende paardachtigen, is over.
Ook het eindeloze ijsberen langs het draad. Het happen, stijfkoppige ezel spelen, en proberen bovenop je te springen... allemaal verleden tijd.
Je krijgt een paard terug wat geleidelijk aan weer veranderd naar zoals ie de afgelopen zomer was. Komt vrolijk naar je toe rennen als ie je ziet, is belangstellend en laat zich heel gemakkelijk op een vingerwijzing en GA sturen... Loopt heel gemakkelijk meters achteruit op TERUG en datzelfde vingertje... Hoef hem niet eens aan te raken.
Hij wil knuffelen, wil gekriebeld worden en vraagt weer om aandacht.
Buiten bovenstaande, want da's fijn voor mij, heeft hij als grote voordeel dat ie veelvuldig bij Chaser staat. Ze rennen als een stel pubers het (zwarte) weiland door, groomen en zijn beste maatjes. Beide paarden hebben veel aan elkaar's gezelschap.
Catcher mag in een weiland grazen, tegen de avond gaat ie weer naar z'n maatje en de begroeting is 'hartelijk' te noemen.. OK, ik zie iets meer schrammetjes als normaal, Catcher heeft een prachtige hoefvorm op z'n borst.... maar daar zal ik mee moeten leren leven.
Als ik zie hoe ze samen spelen en keten, heb ik echt geen spijt van de beslissing!
Wil.
Warboel
