Wil schreef :



Ik ben het sinds een maand of 2 ook gaan toepassen op Mazir want we moesten er iets nieuws bij verzinnen vanwege zijn ongelooflijk storende gedrag : Aanvallen, bijten, óp je springen met dat grote hoofd van hem en dan die kop omhoog zodat je er niet bij kunt
Altijd die lange stelten in de buurt die alle kanten opzwiepen.
Negeren alleen hielp niet, daar was zijn gedrag te gevaarlijk voor, wegbonjouren tot op zekere hoogte, maar dan lag het aan zijn stemming of hij besloot 1000 maal heftiger terug te komen.
Druk gebruiken is jezelf in gevaar brengen want dat gaat hard tegen hard, dus is nooit een oplossing geweest. Waar hij vandaan komt werd hij met twee touwen aan de muur vastgezet, lieten ze hem heel lang staan en ik heb ook al verhalen gehoord van dat hij werd afgerost met de zweep terwijl hij vaststond en geen kant opkon, allemaal om hem mores te leren....

Zojuits nog een hele tijd met hem bezig geweest, ik doe dit iedere dag, je zíét hem zoeken naar een manier om zijn móóói te verdienen.
Hij krijgt zijn móóói zodra zijn hoofd recht naar voren wijst en niet in/aan/op/tegen/onder/boven/achter mij is.
De momenten dat ik hem moet wegbonjouren worden steeds zeldzamer; een kort néé met opgeheven vinger, gevolgd door een móóói zodra hij zijn hoofd in de gewenste positie brengt is het 'spel' dat wij samen spelen.

Zojuist zei ik nog tegen Jack dat ik er toch vertrouwen in begin te krijgen dat ik hem dat bijten eens helemaal afgeleerd ga krijgen.

Pien

Esther schreef op maandag 8 januari 2007, 19:18:


Mja, toch is het anders dan waarover wij vaker spraken, Es.
Conrad gaat dus wél uit van leiderschap, beloont niet met voer, werkt ook wel met druk, maar voert deze niet op. Per paard 'kiest' hij voor een portie druk, bijvoorbeeld 100 gram, maar het kan ook voorkomen dat hij bij een wat 'botter' paard 500 gram gebruikt, da's in te schatten wanneer je zo'n paard ziet of ziet lopen, ik noem maar wat.

Ik ben ook altijd van belonen uitgegaan, maar bij de manier waarop Conrad werkt volgen de beloningen mekaar sneller op, ik vind het actiever dan hoe ikzelf werkte, terwijl het net zo goed met heel veel rust is. Conrad zit ook tussendoor niet te prutsen aan de paarden, ik doe dat weer wel (friendly gamen). Bij hem moet het paard ook gewoon stilstaan, net als bij mij, met zijn aandacht erbij.
Nog steeds houd ik er niet van wanneer een paard zelf allerlei initiatieven gaat ontplooien om aan zijn (voer)beloning te komen.
Bij Conrad herkende ik dit ook zo.

Al met al vind ik dat er meer overeenkomsten zijn met de manier van werken van Conrad dan wat ik tot nu toe bij het clickeren gezien heb.
Ik vind het het meeste overeenkomen met de Bill Dorrancemethode en die spreekt mij nou eenmaal het meeste aan.

(Piet, Eddy, Wil, Conrad, correct me if i'm wrong he)

Pien

Wil schreef :


Ja, Mazir is een enorme uitdaging, alhoewel ik liever iets minder uitdaging zie hoor. Soms word ik erg moe van hem, altijd maar opletten, ogen in mijn rug hebben, mensen bij hem weghouden, uit moeten leggen dat Mazir er heel lief uitziet, maar je zó te pakken kan nemen (grrr....gelooft natuurlijk niemand, totdat ze zijn tanden in hun jas voelen). Altijd denken aan je eigen hachie, nooit zonder touw de paddock in. Op elk moment dat ik bij hem ben moet ik werken met hem, want hij heeft nou eenmaal de volle 100 % aandacht nodig.

Hem rijden is een bevrijding, daar spelen die problemen niet. Zodra je op zijn rug gaat zitten gaat er bij hem een knop om, gelukkig maar.

De laatste tijd kan hij wat beter ontspannen en bijt hij met vlagen minder.
Zijn er echter teveel mensen bij hem of voelt hij stress dan valt hij zo terug in zijn oude gedrag. Stress is drukte, grondwerk in de bak, vreemden, als ik haast heb, andere paarden in zijn buurt.
Waar hij echt het aller, allermeeste op reageert is op mensen die bang voor hem zijn, dan valt hij in één klap terug in zijn bijtgedrag, dan probeert ie over mensen heen te lopen, zonder agressief te worden overigens. Gewoon controlevragen stellen he
Nee, Jack en ik zijn om de duvel niet bang voor hem, dat kán en mag ook niet. Zijn oude eigenaar was dat wel, daarom is het ook zo fout gegaan.

Maar weet je wat zo leuk is aan hem?
Dat mensgerichte, dat altijd bij je willen zijn, ondanks zijn verleden onvoorwaardelijke trouw en toewijding, het slimme, hij snapt zo veel, het is ook zo'n dankbaar paard. Hij beschikt over een soort morbide humor, ik kan het niet anders zeggen, en ik denk dat ik zijn humor snap. Hij is stoer, maar tegelijkertijd een giga watje waarvan ik inmiddels voel dat hij voor ons door het vuur zou gaan als dat echt nodig is. Hij is nog lang niet in zijn kracht, dat proces is nu heel langzaam op gang aan het komen.
Weet je wie zijn vriendje is? De hond.
Wij zeggen wel eens dat Mazir in zijn hoofd een hond is.

Steeds vaker staat hij met de Casper de Fjord en Spirit samen, Ik zie hem al eens een been optillen richting Spirit, of staan klooien met Cas. Vanmiddag waren Cas en Spirit enorm tekeer aan het gaan; steigeren, hengstenspelletjes aan het doen. Mazir rent niet meer de hele paddock door, maar blijft ernaast staan kijken, neemt nog niet deel, maar houdt het wel in de gaten, dus het schiet al aardig op.

Doordat ik zijn verhaal aan het schrijven ben is hij een bekendheid aan het worden, mensen komen van godweetwaar, alleen maar om hem even te kunnen zien. Veel herkenbare reakties ook op zijn verhaal.
Ik ben dat verhaal ook begonnen om zelf vooruitgang te kunnen blijven zien, want ik wist dat het een moeilijk iets zou worden.
Misschien ook wel om zelf hoop te blijven houden.

Ja hoor, ik zeg nu : we komen er wel met hem. Al blijft hij een nagel aan mijn doodskist. Wij zeggen wel eens tegen mekaar dat je het niet veel erger kunt krijgen met een paard. Als we dit tot een goed einde weten te brengen zijn de meest lastige paarden voor de rest van ons leven peanuts, toch?!

Met Mazir in je leven wordt het nooit saai.

Hier nog eens zijn verhaal met inmiddels over de 120 foto's: http://www.spirithorses.be/hetverhaalvanmazir.html

Pien

yvonne schreef op maandag 8 januari 2007, 20:26:


Blijkbaar, DA had het erover dat België de Europese norm moet volgen.

Wil schreef :

Nee hoor, zijn gewoon donker nu.

Karin Haneveer schreef op maandag 8 januari 2007, 20:38:


Ik kan je geen tips geven hierbij, Trea, want ik doe zelf dit soort dingen nooit en heb geen ervaring met dit soort oefeningen. Ik ben meer van het functionele, alleen wat we nodig hebben tijdens ons werk. Als ik deze oefeningen zou doen zou ik denken dat je dat eerder op een clickermanier zou moeten bewerkstelligen.
Maar misschien heeft Eddy wel tips voor je.
Wat is Enya trouwens een prachtig groot en zwaar paard, vind ik elke keer weer als ik foto's van haar zie.

Pien

sandratien schreef op maandag 8 januari 2007, 22:54:


Zeg hem maar dat je nog even opblijft
Ik denk dat je Mazir in heel veel dingen kunt vergelijken met een autist ja, Jack en ik zeggen dat ook wel eens, al leert hij wel nog steeds bij. Hij wordt door ons meegenomen in werelden waarvan hij van te voren totaal geen notie had maar het gekke is dat hij daar goed op reageert, want hij heeft graag prikkels.
Ik zou hier best meer van willen weten.
Iemand interessant leesvoer?

Pien

Esther schreef op maandag 8 januari 2007, 23:19:


Nee, ik heb het over autistische paarden....
Ik denk namelijk dat er een verwantschap is tussen het denken van paarden en autistische mensen.

J. Pelgrim schreef:

Yep!


Dat weet ik, hebben we hier ook al meegemaakt toen we nog therapeutisch paardrijden deden.
Maar mij gaat het erom of je het denken van paarden zou kunnen vergelijken met het denken van autistische mensen.

Oftewel: Of ik Mazir's denken zou kunnen vergelijken met een autistisch mens. Ik denk dus echt dat daar overeenkomsten in zijn. Zeker bij hem!

Niettemin bedankt voor je link, en de moeite die je deed.

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef :


Ja, ik heb die gedachte ook, ik weet niet of mensen het wel waarderen als je een paard vergelijkt met een autistisch mens, naja, anders horen we dat wel. Ik wil er in ieder geval niemand mee omlaag halen, en ik denk dat er overeenkomsten in denkpatronen zijn.


Denk je niet dat er gradaties zijn?
Onder mijn eigen paarden zie ik ook veel verschil, we hebben extroverte paarden, en paarden die meer in een eigen wereldje leven, ik denk dat er ook 'slimmere' en wat minder slimme paarden bij zitten (oké, wat is slim voor menselijke maatstaven), paarden die meer vanuit hun instinct handelen etc.
Mazir is -denk ik- een intelligent paard maar het komt er niet altijd uit.
Hij wil wel, maar hij weet niet hoe en is vervolgens heel onbeholpen.
Maar, dat is zoals IK hem als mens zie. Misschien is hij eigenlijk wel een humeurige ouwe l*l met een rótgedrag, maar wil ik dat niet zien en zit ik maar te denken dat het arme dier vol trauma's zit.

Ik weet heel zeker dat er veel paarden bestaan die behoorlijk op hun instinct drijven, niet graag de denkmodus ingaan (om het maar zo te zeggen), waarmee je niet veel kunt, die er de capaciteiten niet voor hebben. En er zijn er een heleboel die juist wél veel opppakken, je hoeft maar één keer iets voor te doen en ze snappen je,
Met anderen ben je wéken bezig om hem voorwaarts te laten lopen als je bijvoorbeeld achter hem staat, dat gaat allemaal zo moeizaam. Iedereen wil graag een paard dat zich opent, er altijd voor je is, je wilt daar als mens een waarde aan geven, maar niet ieder paard heeft daar de zin , en misschien ook niet de mogelijkheden voor.

Ik vind paarden eigenlijk helemaal niet zo empatisch, ze zijn voornamelijk bezig met hun eigen hachie en lijfbehoud.
En dat wij er nou toevallig omheen hangen, nou prima, ze zijn ook netjes opgevoed, ze zien ons graag komen, dat is het allemaal niet.
Zou dat niet ook veel te maken met het feit dat wij ze voeren, ze opvoeden, ze verzorgen, met ze bezigzijn.
Ik denk dat een hond bijvoorbeeld dat veel sterker heeft.
Wat niet wil zeggen dat paarden je ongelooflijk kunnen troosten als je verdrietig bent, dat er niks mooiers is dan een warm paardenlijf dat heel stil tegen je aan komt staan zonder iets te vragen, maar ik denk dat hun eerste reaktie erop gebaseerd is om te overleven. BD is mijn absolute maatje, maar ben ik ook háár maatje of zou ze Winner verkiezen boven mij als het erop aankomt?

Zomaar een gedachte, ik ga hier eens over denken vandaag....
Hoe zien jullie dat ? Is een paard empatisch, of is het puur lijfsbehoud?

Pien

Tineke Nolet-Verdel schreef :


Ja, dát zoek ik. Ik ga er meteen achteraan!!!!

Pien

Piet schreef :


Mooi verhaal, fijn he, dat je dat ook zo kunt oplossen....
Dat van Sas ook trouwens
Hadden jullie dat maar geschreven toen we paar dagen geleden middenin de discussie zaten en er alleen maar zweepgebruikoplossingen kwamen.

Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Oohh, dáárom zit er zo'n zwiepeindje aan een zweep en loopt ie flexibel spits toe. Da's om er goede dingen mee te doen....

Sorry, kon het effe niet laten....

Pien

Zou dat nou echt zoveel verschil maken behalve dat ze er vaak al met twee gaan opzitten en het heel normaal is dat je een jong paard ook al met sporen rijdt?

Wat dacht je van dressuur dan?
Gelijk al in de krul en die benen er de hele tijd tegenaan.
Voor tegenhouden en achter vooruit schupppen....

Weet het niet hoor....
Pien

4bozzza schreef op dinsdag 9 januari 2007, 10:18:


Mag ik even een zeurvraag stellen?
Hoe voelt dat dan aan als je wel leren schoenen hebt of een leren zadel.
Ik worstel er nog mee dat ik geen zin heb in plastic hoofdstellen, zadels en zweetvoeten....

Pien