maes vero schreef op maandag 26 februari 2007, 22:11:
> Hallo,
> 
> Afwachten, en vooral goed je paard in het oog houden, het ene 

> loopt en stokstijf is geworden. 
 > Na de zomer gaan ze er terug af en gaan we nog eens zien hoe
 > hij dan is. 
 >
 > Zelf heb ik nu door het teveel aan werk geen tijd om nieuwe
 > schoenen te kopen, dit weekend moest ik mee op wandeling met
 > notabene een deel op kiezels, mijn god wat deed dat pijn aan
 > mijn voeten, en ik had dan nog schoenen aan. Alleen is de zool
 > wat te dun geworden. :) 
 > Dan besefte ik pas goed wat ik mijn paard heb aangedaan.
 > (goedbedoeld) 
Als  je  nu  voor  jezelf  beseft  dat  je  schoenen  niet  goed  zijn, waarom dringt  dan niet  tot  je  door, bij alles wat  je  geprobeerd  hebt, dat  er  voor  je  paard  ook  tig merken  schoenen  zijn, buiten  de  Old  Mac's die  niet  bevielen?
> Het Ʃne paard kan op die manier door het leven gaan, het andere
 > niet. 
 > En Darco geeft geen "slechte" hoeven. Hij loopt gewoon hƩƩl
 > gevoelig, hoeveel pijn hij eigenlijk heeft weet ik niet, dat is
 > een beetje zoals bij de mensen, de ene kruipt in zijn bed bij
 > wat keelpijn, de andere is nog aan het werk met 40° koorts.  
Darco heeft ongelooflijk slechte voeten, maar je  bedoelt denk ik, dat  ze  er  niet slecht  uit zien.
Een paard  moet  simpelweg  
geen pijn hebben bij  het  lopen, zelfs  eigenlijk  niet  bij een omschakelperiode.
> 
 > Persoonlijk denk ik nu wel dat 2 jaar voldoende moet zijn, is
 > hij dan nog te gevoelig, moet je aanpassen. Hoe goed en juist
 > nh ook wel is. Het is je paard wat teld. 
Een  paard  2  jaar laten  lopen  met  pijn vind ik  grenzen  aan mishandeling. Pijn moet  je  voorkomen.
In  mijn ogen ben je  dan  veel  te  laat. Je  had  dan allang  de  juiste schoenen met of zonder daarin passende  pads moeten hebben. Die zijn ervoor  gemaakt.
Geven zelfs schoenen, die  druk en schokken nog  veel  meer  reduceren  dan blote  voeten, geen  oplossing dan dien je  te  beseffen  dat  de inwendige voet zo  vernield  is  dat  je  grenzen  moet  stellen aan hetgeen  je  nog kan met  zo'n  paard.
Dan is  het  het  paard wat  telt.
Het  is  symptoom bestrijding door  er  maar  weer  ijzers  onder  te  slaan, terwijl  je genoeg kennis  hebt om te  kunnen weten  dat  de  toestand  in de  voet  alleen nog maar  meer verergerd. 
Die  ijzers geven je dan de  kans   je  paard  iets te  vragen  wat hij  van  nature niet  meer  kan leveren. Dit  is  nou  net  waarom  men,  toen men  niet  beter wist, begonnen is  met  ijzers  onder  voeten te  slaan.
Piet