Hoi,
Hihi zat net te denken; voel me hier inmiddels net zo'n panellid.
Zit hier maar dagelijks commentaar te leveren (in positieve zin hoop ik), maar ook een hoop vragen te stellen.

Ben altijd nieuwsgierig van aard, dus als ik wat meemaak, wil ik graag het waarom weten, maar ben ook wat onzeker en daardoor snel geneigd te denken dat ik iets "fout" doe en wil dan graag anderen hun mening horen hierover.

Maar gewoon lekker over paarden en pony's praten doe ik ook graag. Valt me wel op dat "de rest" eigenlijk niet vaak een leuk verhaal weet te vertellen over wat ze meemaken. Is dat omdat jullie niet veel meemaken, of omdat je het hier niet neer wilt zetten?

Ik maak dagelijks wat mee, maar zet hier niet alles neer inderdaad omdat ik denk dat niet iedereen daarvan "gedient" is, maar een tijdje geleden die "leuk commentaar onderweg" vond ik wel errug leuk om te lezen hoor, vooral die bloedende fjorden en "manke" ijslanders.

Hoe ervaart de rest van jullie dit, de "vaste forum-leden"? Dus het idee over vraag en antwoord, maar ook wat voor onderwerpen jullie graag willen zien hier?

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op maandag, 15 maart 2004, 11:21:

O ja, daar ben ik het volledig mee eens. Maar het viel mij zo op dat ik nogal enorm veel vragen stel. Beetje te denk ik dan maar weer, maar ja ik heb het idee dat jullie de "experts" zijn haha en ik de paardenkluns (nou ja zo erg is het ook weer niet hihi).
Ik weet zelf ook wel veel hoor, maar dan gewoon door het meegemaakt te hebben, of ik haal het uit de vele boeken die ik heb (van iemand gekregen die ooit heel intensief met paarden bezig was).
En wat ik niet weet, tja daar reageer ik niet op (uiteraard).

Maar ik dacht zo de meesten geven alleen antwoorden; ik heb vooral zoveel vragen en gekke gebeurtenissen. Misschien vindt "de rest" dat wel niet leuk? Gelukkig is dat niet zo.

Haha, inderdaad. Nou die trapoefeningen overigens gaan overigens best goed. Al geen kuitkramp meer na 20x "wiebelen" en ik kan al met gemak de 3e tree bestijgen (zonder leuning). Is dat wat? Is zeker al met gemak op een grote shet stappen (haha), nu die KWPN-er nog. Want de 4e tree (de haflinger) die haal ik nog niet eens.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Net even geprobeerd om zonder neusriem te "rijden" (althans even mennen aan de hand en balkjes lopen).
Dat werkt dus niet. Ze gaat enorm met het bit lopen rommelen (ligt dan ook vrij "los" in haar mond). Het ziet er wel sjiek uit hoor, alleen die bakstukken met dat in vergelijking enorme bit, maar het gaat echt niet. Ze luisterde minder goed naar het bit (bij wendingen) en na een kwartier luisterde ze helemaal niet meer. Alleen maar gapen en boos met het hoofd schudden. Reden: ze had haar tong over het bit gewurmd.

Dus die neusriem zit er al weer aan. Maar het knelt nergens overigens. Alles ligt zo dat ik er een pink tussen kan steken.
Maar misschien is dat wel het probleem ook. Dat het juist daardoor kan gaan "wrijven" omdat het hoofdstel speling heeft.
Zou dat kunnen? Heb hier niet zoveel verstand van hoor op dit gebied van hoofdstellen.

Groeten,
Ingrid

henny wittenaar schreef op maandag, 15 maart 2004, 20:08:

Hoi,
Ik gebruik het ook al enige tijd bij Isabella. Zou bloedzuiverend werken en afvalstoffen-afdrijvend, dus ben het gaan gebruiken ooit toen ze bevangen was. Daarna ben ik het blijven geven (niet iedere dag overigens) omdat ze het lekker vindt.

Ik geef het overigens gewoon "puur" dus niet als thee aftreksel. En ik koop het in de reformzaak. Wel wat duurder, maar ja dan hoef ik niet op zoek naar Brandnetels (ze worden hier fanatiek bestreden in de moestuin en het hooiveld).
In het konijnenhok staan er genoeg. Geen wonder ook, want brandnetels groeien erg goed op konijnenmest. Ook in het hooiveld staan de meesten daar waar konijnenholen zitten.

Maar ik drink zelf graag brandnetelthee en maak daar dan ook altijd een beetje extra van dat ik dan door Isabella's zemelen doe.

Dus variatie genoeg met Brandnetel. Als de prik eraf is, eet ze ze ook "rauw" op overigens, maar minder graag.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op maandag, 15 maart 2004, 15:39:


Heel leuk en leerzaam. Begon er direct maar vast mee, ondanks dat ik morgen pas ga rijden. Maarre, ik miste wat. Hoelang moet je een oefening uitvoeren? Neem aan dat 1x zwaaien geen zoden aan de dijk zet en 5 minuten per oefening is geen optie, want dan moeten we om 8 uur al op de manege zijn (haha).

Kun je een beetje een richtlijn geven wat "gezond" is?


Ja leuk. Merkte nu al dat mijn onderrug erg vast zit. Is ook gekend euvel hoor, maar heb de laatste tijd mijn fysiotherapie-oefeningen geheel verwaterd en dat voel ik nu wel weer. Zal die ook maar weer eens gaan uitvoeren. Pff worden we nog fanatiek (haha).


Dank u; ben al volop bezig (hihi).

groeten,
Ingrid

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 21:41:09:

Hoi Ellen,
Ik herken wel wat in dit verhaal hoor.
Ik had ongeveer hetzelfde. Als kind (van een jaar of 11-12) kon je mij van alles voorzetten (wat paard betreft) en ik stapte erop. Ik zag wat wel hij of zij deed en hoever ik kwam.

Maar na een fikse val werd ik onzeker, maar ging wel door. Echter merkte ik dat die onzekerheid er voor zorgde dat ik niet snel op een "nieuw fris" paard durfde te stappen.
Na mijn huwelijk werd het nog erger. Ik durfde gewoon niet meer op een paard. Ben toen ook lang op een haflinger en een fjord gaan rijden. Geweldig.

Echter dat ging niet meer op den duur (paardje werd te oud, ik te zwaar) en ben toen ook tijdelijk zelfs gestopt en met mijn shet aan het mennen gegaan.

Inmiddels weer aan het rijden, op een KWPN-er en het gaat eigenlijk goed. Maar als ik weer op een nieuwe moet dan wordt ik nog altijd nerveus. Raar, want ik rij al meer dan 20 jaar; maar ik doe er niet veel tegen. Als de rit op zo'n nieuw paard goed gaat en ik wel extra blij hoor. Alleen dat begin ... O ja, en dan de eerste galop.

En ik heb ook geen idee hoe ik dit op kan lossen. Waarschijnlijk toch zo veel mogelijk blijven rijden op diverse paarden. Of een keer een cursus gaan doen; maar ja zo diep zit de angst ook weer niet (of toch?).

Groeten,
Ingrid

Ellen Helmigh schreef op Tue, 16 Mar 2004 08:17:32:

Hoi Ellen,
Ja dat bedacht ik me ook toen ik het verzonden had. Ik ben inderdaad altijd met paarden om blijven gaan en vind het geweldige beesten als ik er maar naast sta. Als ik erop moet komt er een zekere "angst" naar boven. En we maken vrij vaak paardrijvakantie, maar ik vind het altijd weer zo eng die "vreemde" paarden. En het klikt altijd direct eigenlijk.

Ik moet ook eerlijk zijn, vandaag weer op de "wilde" Shiva gereden en het ging weer goed. Oke, ze is er nu wel vandoor gegaan, maar dan reageer ik toch nog altijd goed en had haar voordat ze de eerste voorbij ging weer onder controle. Dat geeft je moed en een kick ook wel (haha).


Moet nu even aan mijn moeder denken, waar wij onze Isabella "gestald" hebben. Die was in het begin als de dood van paarden. Ook van die kleine hoor. En ons Isabella had in het begin nogal de neiging om aan te komen draven, gewoon vriendelijk en vrolijk, maar mijn moeder durfde dan echt geen voer te gaan geven.

Grappige is nu dat ze het leuk vind die pony. Ze doet haar zelfs al ooit de vliegenkap op in de zomer als ze ziet dat ze helemaal onder de vliegen zit. Dat is ook zo zielig voor die pony.
Haha in het begin zou ik dit echt niet hebben durven vragen hoor.

En dan mijn vader, die is slecht ter been, maar moet ook wel eens voeren als het zo uitkomt. Hij was in het begin heel bang dat ze tegen hem aan zou duwen (ze wil wel eens schuren). Hij schrok ooit toen ze (te) dichtbij kwam en gaf een schreeuw van pas op! Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat ze altijd heel voorzichtig mijn vader benaderd, niet bang, maar gewoon voorzichtig.

Die paardjes voelen heus wel aan hoe jij je voelt en wat ze bij wie kunnen doen.
Vandaar dat ik denk dat het goed is dat jullie nu een eigen paard hebben. Daar kun je heel veel van leren en ga vooral zo door. Je bent denk ik zeker op de goede weg.

Ik ken ook iemand die dit had, met tranen in de ogen soms op een vreemd paard zat. later niet meer durfde, maar toen toch een eigen pony kocht. Daar is ze gek op, rijdt super goed, zonder zadel, zonder hoofdstel. Maar ze durft echt niet op een andere te stappen.

Zo zie je maar, je bent niet de enige hoor. Geniet gewoon lekker op je eigen manier van Daan. Grondwerk kan ook heel leuk zijn, of gewoon lekker niksen bij elkaar.

Groetjes,
Ingrid

Linda schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 8:58:

Hoi Linda en Ellen,
Nou de mijne houdt echt van rollen. Dat heb ik haar al zo vaak zien doen ... Vooral na een rit. Maar nu irriteerde zondag het tuig kennelijk zo erg dat ze tijdens de rit diverse keren aanstalte maakte om te gaan rollen. Ze heeft dit ooit 1x eerder willen doen (voor de kar dus) en toen gaf ik zo'n brul (is ze nogal gevoelig voor) dat ze het nooit meer probeerde. Maar zondag had ze het bijna niet meer. Wilde nu wel erg graag naar huis. Ze zag haar uitloop (zand) en wilde direct gaan liggen, maar kon niet want tuig er nog op. Had het net af en floep daar lag ze al. Heeft wel 6x liggen rollen (met tussen pozen). Heel mooi, maar buiten mag ze het nooit. Dat moet ze gewoon echt leren dat dit niet kan, hoe vervelend ook.

En o ja Ellen, sorry, even vergeten net:
GEFELICITEERD met je verjaardag!!

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 9:05:

Hoi Linda,
Jij hebt gewoon wat met bont!!

Weet je dat ik nog nooit op een bont paard gereden heb nu ik er zo over na denk. Op onze manege hebben ze er geen, maar ook op vakanties had ik altijd een "gewone". 2 jaar terug in Frankrijk een grijs paardje en toen dacht ik ook al; ik heb nog nooit op een grijze gereden. Heel bijzonder eigenlijk om dat te concluderen.
Het eigenlijk veel kleuren gehad, nu dus nog bont.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 10:01:

Hoi,
Nou die oefening met die rondjes voor je uit draaien, dat is pas evenwicht. Haha het lukte me vanmorgen aardig toen ik het de rest van onze groep voordeed (wel gelachen hoor). Maar degene die het ook probeerden kukelden om. Haha, ben niet de enige kluns.

Maar eerlijk is eerlijk, ik stapte vanmorgen zomaar op. Niet helemaal soepel en lenig, maar het ging ook niet zo sukkelig als de vorige week. Het hang moment was er wel even, maar Shiva stond wel stil (dacht waarschijnlijk: nee he, heb je die oen weer van vorige week; laat ik nu maar even stilstaan).

Echter heb ik bij het opstappen een spier in mijn schouder/nek verrekt. Ja hoe krijg je het voor elkaar haha, maar heb er nu goed last van.

Dus graag de oefeningen voor de rest van het lijf ook een keertje, want nu ben ik van onderen "los" en werkt het van boven tegen (haha).

Groeten
Ingrid (die vroeger met gym ook al niet de lenigste was hoor).

Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 11:04:03:

Hoi,

Verhip dan kom je dichtbij te wonen; ik woon in Oss.
We zijn ooit met Isabella op "trektocht" geweest naar Schaijk (hebben daar kennissen met een grote wei). 9 km was het maar, maar wel 3 uur over gedaan toen (met tussenstop). Tentje mee en de volgende dag weer terug.
De hoefsmid moest toen ook erg lachen en sprak tot onze pony: "zo paard ga je helemaal naar het buitenland".

Maar ik heb geen verstand van barokke paarden, dus kan je daarmee niet helpen.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 13:59:

Hoi,
Tja dat heb ik eigenlijk met zwart. Mijn eerste prive-rijpaard was een zeer donkerbruine, bijna zwarte arabier (je moet ergens op beginnen niet dan?).
Daarna was ik stapelmesjokke van Friezen en lange tijd op een fries gereden ook. Het volgende paard waar ik wat mee had was een zwarte engelse volbloed (maar is ook het paard waar ik die smak vanaf maakte). Sinds die tijd was zwart wat minder geworden.
Reed op de manege nog lang een zwarte merrie, waar ik ook diverse malen afgevallen ben.
Maar toch ... ergens diep van binnen bleef de voorkeur naar zwart uitgaan. Dus toen wij eigenlijk naar een voskleurige shetlander met witte manen gingen kijken, kwamen we met zwarte Isabella thuis. Beetje minifries ook vooral nu met haar zware beharing vanaf de knie en in draf zijn het duidelijk sokken, en haar lange zwarte manen.

Once you go black, you can't go back (dat rijmt beter haha).

Groeten,
Ingrid

Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 08:04:18:

Hoi,
Isabella heeft die ringen ook alleen voor op haar hoeven en achter totaal niet. Omdat ze bij de mijne echt evenwijdig lopen (wel wat gegolfd, maar evenwijdig aan elkaar bedoel ik), zijn het dus inderdaad groeistoornis ringen.
Waarschijnlijk van verkeerd bekappen/beslaan in het jaar ervoor en dat zou zeer goed kunnen. Ze liep alleen voor op ijzers. Is dat bij de jouwe misschien ook zo dat deze alleen voor ijzers had?

Groeten,
Ingrid

Eveline schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 15:59:
Hoi,
Ja heb ik ook gedaan. Je blijft anders aan het posten. Het is wel zo dat ik sinds die tijd hier weer veel meer neer zet omdat ik het nu niet "verdeel".
Ik lees nog wel op natpaard mee hoor, maar omdat ik zelf niets post gaat het snel langs je heen merk ik wel.

En verder heel veel plezier op je paardje. Fijn dat het lukt met een opstapje, dat wil bij het paard dat ik nu berijd (manege) nog niet lukken want madame vindt het trapje eng en gaat er voor op de loop.

Groeten,
Ingrid

Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 16:30:32:

Ja wat je een wereldstad noemt haha.
Maar voor paardrijden wel lekker gelegen. In het zuiden waar wij wonen de bossen (lekker uitgestrekt met 2 natuurgebieden en begrazingsgebieden erbij van Oss, Schaijk, Nistelrode) en in het noorden de polders en de maasvlakte.


Heb hier een kort antwoord op: Nee.

Ik weet niemand. Bram uit Den Haag heeft pas Isabella bekapt en nu ga ik het zelf proberen bij te houden. Maar bij Marja in Herpen (van de andere lijst) komt regelmatig Fernand van Geene. Als je samen zou doen scheelt dat een hoop in voorrijkosten (doe maar via prive-mail dan kan ik je meer erover vertellen).

Groeten,
Ingrid